เนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกของการเป็นสมาชิกในเว็บนี้...ผมต้องขอสวัสดีกับทุก ๆ ท่านด้วยครับ และขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ

นักปราญบางท่านเขียนไว้ว่า "ประสบการร์ไม่มีใครหาได้หมดหรอกภายในหนึ่งชีวิต ประสบการณ์ที่ผ่านมามันเป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิตเท่านั้นเอง" นับแต่ลืมตาขึ้นมาจนถึง ณ.เวลานี้ เวลาที่ผ่านมา หลายคนก็คงจะผ่านเรื่องราวต่าง ๆ ที่แตกต่างกันไป มีทุกอารมณ์ความรู้สึกที่ประปรนกันวนเวียนไปมาอยู่ในไม่กี่อารมณ์ความรู้สึกหล่าวนั้น  

เคยจำได้ว่าวันแรกที่ผมไปเรียนอนุบาล พ่อผมไปส่งและผมร้องไห้มากที่สุดเวลาที่พ่อผมจะเดินออกนอกประตูโรงเรียน  

แต่ก็เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียว รู้สึกกลัว ไม่รู้จะโดนดุไหม ไม่รู้จะเจออะไรบ้าง หลังจากนั้นก้อต้องจำเป็นอ่ะนะ..55 แล้วก้อผ่านมันมาได้  บางเวลาผมเดินไปโรงเรียนคนเดียวแต่งตัวอย่างดีแต่ดันเดินไปตกหลุ่มขี้เลนซะงั้น เปื่อนขาไปครึ่งนึงต้องวิ่งกลับบ้านเลย ความทรางจำในวัยเด็กของผมเท่าที่ผมพอจำได้ และก็จำมาจนถึงทุกวันนี้...ขออภัยนะครับที่สาธยายมาเสียยาวเลย  สำหรับครั้งแรกและก้อเป็นวันแรกที่เป็นสมาชิกของเว็บนี้ ต้องขอสวัสดีทุกท่านอีกครั้งนึงครับ สวัสดีครับ