บางครั้งชีวิตคู่ที่เต็มไปด้วยความรัก ที่เค้าว่ากันว่ามันทำให้คนตาบอดอาจจะเป็นเรื่องจริง บางคนรักราบรื่น แต่สำหรับบางคนอาจจะไม่ราบรื่นอย่างที่ฝัน เนื้อหาตรงนี้จะพูดถึงบทเรียนที่ผ่านมาให้กับทุกๆคนที่เคยเจอหรือไม่เคยเจอว่า ความรักถึงแม้จะสวยงาม ก็เหมือนกุหลาบที่มีหนามเช่นกัน บางครั้งความรัก ก็อาจจะแฝงไปด้วยสิ่งต่างๆ ทั้งดี และไม่ดี อยู่ที่เราจะเจออะไร มีทั้งความสุขและความทุกข์ ความรักและความผูกผัน ที่ใช้เวลากันนานกว่าจะได้มาก็ยังทำให้เรา รู้สึกถึงคำว่า "เสียดายเวลา เสียดายอนาคต เสียทุกอย่างที่ได้สร้างกันมา ที่สำคัญคือ เสียใจ" ไม่มีใครทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ที่อยากจะเจอคำเหล่านี้ แต่คนทุกคนเลือกเกิดไม่ได้ เลือกใช้ชีวิตไม่ได้ เลือกที่จะเป็นไม่ได้ ทำให้ต้องเผชิญแต่คำว่า "ยอมรับความจริง" ในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น ความไว้ใจ ไม่ใช่เป็นสิ่งไม่ดีแต่เราควรจะคบใครแล้ว ไม่ควรที่จะไว้ใจเค้าทั้งหมด ควรมีความคิดและการสังเกตุ อย่าปล่อยให้ความไว้ใจและความรักมาบดบังจนทำให้เรามองไม่เห็นสิ่งที่คนรักเราทำ...............หรือหวังอะไรในตัวเรา สังเกตุดูว่า

หากมีใครที่ทิ้งคุณไปอย่างเย็นชา

แล้วกลับมาเหมือนปกติไม่มีอะไร

นั้นคือสิ่งเราควรทิ้งความไว้ใจระวังและสังเกตุว่า

วัตถุประสงค์ของการกลับมาคืออะไร?

ในมุมมองของเขา เราคือคนรัก.......

หรือแค่เป็นตัวที่ยังมีประโยชน์กับเขาอยู่

จะได้ไม่ถูกหลอกว่ารักแต่ใช้เราเป็นแค่ที่พัก

บางคนใช้ความรักเพื่อหาผลประโยชน์ให้ตัวเอง

เป็นการกระทำที่เลือดเย็นในแง่ของคนที่ขาดความอบอุ่นจากคนที่รักไปแล้ว

ความรักทำให้ชีวิตตกต่ำได้ในอีกมุมหนึ่ง

อาจเป็นเพียง ความหลงที่ใส่หน้ากาก ชื่อความรัก

บางครั้งคำว่าระแวงในสิ่งที่ควรระแวงมันก็ทำให้เราไม่เป็นคนโง่ในสายตาอีกคนหนึ่ง หากเราจะให้ความไว้ใจ คนรักของเราได้นั้น แบบ 100% มันคงไม่มี เพราะทุกคนมีอารมย์และความคิดต่างกัน  ถ้าคิดจะไว้ใจต่อให้เรามีพยานรักแล้ว อย่าคิดว่าบางอย่างที่ไม่คาดคิดจะไม่เกิด

สุดท้ายยังไงทุกคนก็ต้องมีความรักเพราะความรักคือสิ่งสวยงาม แต่ควรจะรักให้เป็น ผมก็เช่นกันครับ