ทำดีกับเธอเท่าไร เธอไม่เคยหันมาเหลียวแล
ไม่เคยที่จะแยแส ไม่เคยที่จะสนใจ
ไม่เคยที่จะสงสาร ไม่เคยที่จะเห็นใจ
ก็เรามันเป็นตัวร้าย ที่ไม่มีใครเขาอยากจำ 

ก็รู้ ว่าคงสู้เขาไม่ไหว สุดท้ายก็พ่ายแพ้อยู่ดี
ดังทศกัณฐ์ที่แพ้พระรามทุกที ให้ดีแค่ไหนก็ไม่ได้ใจสีดา

ถึงกูจะร้ายกูก็รักไม่น้อยกว่าเขา
แล้วเหตุใดเล่าจึงเป็นตัวเราที่แพ้เสมอ
ทุกทุกอย่างทุกการกระทำเพียงหวังให้เธอ
หันมาเจอะเจอหันมาจ้องมองและลองสนใจ
และตอนสุดท้ายกูคงต้องตายในตอนจบ
ไม่มีใครคบไม่มีใครเห็นไม่มีใครสนใจ
 ถึงกูจะร้ายแต่ก็รักเธอจนสุดหัวใจ
 อยากให้รู้ไว้ ถึงฉันจะร้ายแต่ก็รักเธอ

สุดท้ายก็เป็นอย่างนี้ สักกี่ทีก็แพ้เรื่อยมา
สุดท้ายต้องจมอยู่กับน้ำตา ความเฉยชาและความเสียใจ