มันก็แปลกดีนะครับ ที่บางคนชอบที่จะอ่านนิยาย บางคนชอบที่จะดูละคร
นิยายให้อะไรเราเหรอ? ตัวหนังสือ ภาพประกอบน้อยนิดอันลางเลือน
ให้เราต้องพาลจินตนาการ ถึง พระ นาง ที่ใครแต่ละคน ก็อาจมองไม่เหมือนกัน
แล้วละครล่ะ? คู่ พระ นาง ที่ชัดเจน ทุกอากัปกริยาที่แสดงออก มันอาจใช่ มันอาจไม่ใช่
มันอาจถูกใจ จนเราต้องนั่งจิกหมอน หรือ อาจไม่ถูกใจ จนเราต้องดูไปบ่นไป
ไม่ว่า นิยาย หรือ ละคร มันก็คงมีทั้งข้อดีและเสีย ด้วยกันทั้งนั้น
โดยส่วนตัว ผมชอบดูละคร อาจเพราะจินตนาการเรา ไม่กว้างไกลพอ
เลยต้องการเห็นภาพที่ชัดเจน
แต่วันนี้ เมื่อละครที่เราดูอยู่ ไม่ว่าช่องไหนต่อช่องไหน ก็ล้วนไม่เติมเต็มใจของเราได้เลย
ก็คงถึงเวลา ที่เราจะกลับมาอ่านนิยาย และจินตนาการ ถึงคู่พระ นาง ที่เราวาดฝันไว้
โดยไร้ซึ่งขอบเขตของภาพละคร มาปิดกั้นเรา
ไม่รู้เหมือนกัน ว่าผมคิดถูกหรือผิด
มันดูสิ้นหวังและสุ่มเสี่ยง เหมือนไม่ใช่ตัวผมเลย
แต่บางครั้ง การปิดตาและชิมอาหาร หรือดมกลิ่นน้ำหอม
มันอาจนำพาเราให้เข้าใจ ถึงสิ่งที่เราต้องการจริงๆได้มากกว่าก้เป็นได้นะครับ ^^
แล้วคุณล่ะครับ ชอบอะไรมากกว่ากัน
นิยาย หรือ ละคร ?