จงเข้มแข็งในเวลาที่อ่อนแอ...

อย่ายอมแพ้กับทุกสิ่ง เว้นเด็ก สตรี คนแก่

เปิดใจกับความรู้สึกดี ๆ ...

บาดแผลย่อมไม่หายได้ในวันเดียว..

มองคนที่การกระทำ..

อยู่ให้ห่างจากพวกเอาดีใส่ตัวเอาชั่วใส่คนอื่น..

ระวังกับทุกสถานการณ์...

เอางานเป็นที่ตั้งหากพบกับสิ่งไม่ดี...

มีธรรมะ ย่อมมีเกราะป้องกันภัย สติมาปัญญาเกิด

เอาละนะ..จะบอกละนะ..มีบางคนบอกว่า...

ความสุขบางครั้งคือการได้นั่งสบาย ๆ บรรยากาศผ่อนคลาย

ความสุขบางครั้ง แค่ยิ้ม ๆ ในหลาย ๆ เวลา แค่ตบไหล่ หรือจับมือ ในเวลาที่เธอคิดว่าไม่มีใคร

ความสุขบางครั้ง เวลากระเป๋าตังส์หาย ใครหุงข้าวร้อน ๆ เจียวไข่ พริกน้ำปลา มากินกัน ว้าว สวรรค์ อยู่ตรงหน้านี่เอง

ความสุขบางครั้ง มีใครหลายคนไม่ศรัทธาในตัวเธอ แต่เธอยังมีฉันที่เชื่อมั่นไม่เปลี่ยนแปลง

ความสุขไม่ได้อยู่ที่มีบ้านหลังใหญ่ มีรถแพง ๆ ขับ แต่แลกด้วยการดิ้นรนทุกอย่างเอาชีวิตใช้หนี้  หากแต่ว่าเรามีบ้าน เรามีพาหนะ จำเป็นแก่การใช้งาน เรามีเวลาเป็นของเรา

ความสุข อยู่ที่ความเข้าใจกัน เห็นใจกัน พึ่งพากัน เดินไปด้วยกัน เป็นกำลังใจให้กัน เชื่อมั่นในกันและกัน

ความทุกข์ จากการยึดติด จากความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ ทั้งทางวัตถุปรุงแต่ง ทั้งการคาดหวัง ทั้งการยึด รูปรสกลิ่นเสียง สิ่งเหล่านี้จะเกิดเป็นโลกแห่งความมืด หรือโลกส่วนตัวในห้วงความทุกข์มากมาย..กว่าจะมองเห็นแสงสว่าง คืนที่จันทร์เต็มฟ้า

ถ้าไม่ยึด ก็ไม่แน่น เป็นส่วนหนึ่งของ ธรรมชาติ ปล่อยให้ใจว่าง ความอยากทำให้เป็นทุกข์ ความอิ่มก็ทำให้เป็นทุกข์   อยู่อย่าง อย่า อยาก    พี่ทู่ว่าชิพ หายยยย ว่าไว้ 

การเริ่มต้นมันไม่สำคัญ แต่มันสำคัญว่า ต้องรอให้ฤดูเห็ดปลวก ออกดอกก่อนต่างหาก

โอ๊ยยย..ทำไมคนเขาพูดกันไว้เยอะจัง

เอาละนะ จะเล่าแล้วนะ เห้อ ไม่มีที่จะเขียนละ

ไว้มีโอกาสจะเล่าให้ฟังละกัน...บ๊าย บาย