ผมเพิ่งถูกแฟนบอกเลิกครบ19วัน...

เธอบอกเลิกผมโดยที่ผมไม่ทันคิดและไม่ทันได้ตั้งตัว สาเหตุ หลักๆเกิดจากการไม่เอาใจใส่เทอ ไม่ถนอมความรุ้สึกเธอ ผมมักจะพูดห้วนๆ แรงๆกับเทอแบบที่ไม่ได้คิดว่าเทอจะเอาเก็บไปคิด..

เธอสะสมมาเรื่อย จนวันนึงการคุยกันที่ผมคิดว่ามันปกติของผม กลับเป็นการคุยกันครั้งสุดท้ายของเธอ

เธอบอกเลิกผมวันรุ่งขึ้น ผมเสียใจมากๆ เพิ่งมารู้ตัวว่า ตัวเองได้ทำสิ่งที่ทำร้ายจิตใจและความรู้สึกดีๆที่เธอมีให้ผมอย่างไม่น่าให้อภัย..

ผมดันมารู้ตอนนี้นว่าผมรักเทอมาก ขอโทษและขอโอกาศเธอ แต่....เธอ ไม่รุ้สึกอะไรแล้ว บอกแค่ว่า มันช้าไป มันสายไปแล้ว..เธอจะไม่กลับมา เธอทำได้แค่ เพื่อน พี่ น้อง..

ช่วงแรกๆ ผมเสียใจและพยายามทุกอย่างอย่างมาก ทั้งอธิบาย ทั้งขอโทษ ทั้งบอกความรุ้สึกจากใจว่ารักเธอมากมายขนาดไหน....แต่เหมือนเธอ เป็นคนละคนไปแล้ว...ยังไงเธอก็ยืนยันว่า เธอไม่เหมือนเดิมแล้ว

ผมถามว่าาเธอมีคนอื่นรึเปล่า มีคนคุย มีคนกำลังคบรึเปล่า เธอบอกไม่มี เธอ ไม่มีใคร เธอไม่ได้รักใคร เธอไม่ได้คบใคร...แต่ทำไมผมถึงรุ้สึกว่าเธอมีคนคุยอยู่ ซึ่งตรงนี้ผมทำใจยอมรับ มันเป็นการที่เธอต้องการความสนใจ ใส่ใจ จากคนๆนึง ซึ่งเป็นคนนั้นที่เข้ามา...แต่เธอไม่บอกัยผมตรงๆ ทำไมครับ?

ผมขอให้เธอบล๊อคทุกอย่างเพื่อผมหน่อย เพราะผมตัดเธอไม่ได้ เธอไม่ทำครับ ผมเป็นฝ่ายลบเธอออกจากเฟซบุ๊ค...

เพราะทนเห็นเธอคุยเธอเล่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเรา แบบนั้นได้.. แต่ผมก็ยังไปแอบส่องเฟซเธออยู่ ก็ไม่เห็นอะไรในนั้นหรอกครับ แค่รูปโปรไฟล์ เพราะเธอไม่ตั้งเป็นโพสสาธารณะ...

ไลน์ยังไม่ได้บล๊อคครับ ผมส่งไปพร่ำเพ้อ ส่งภาพร้องไห้ รำพึงรำพัน ว่ารักเธอยังไง ไปอ้อนวอนให้คิดถึงวันเก่าๆที่เรามีความสุขมา

เทอก็ไม่นึกว่าผมจะอาการหนัก เธอบอกว่า คิดว่าผมไม่สนใจที่เธอเดินออกมา ไม่นึกว่าผมจะเป็นแบบนี้ เธอรุ้สึกผิด
และเธอก็เริ่มคุยกับผม บอกสาเหตุ ต่างๆที่เธอเสียใจ ที่ผ่านมา ที่ผมทำลงไป เธอบอก เธอไปต่อไม่ไหว....

เหมือนผมถูก อุกาบาตขนาดยักษ์ ตกใส่ร่างแล้วจมลงสู่แกนโลกอย่างช้าๆ.....น้ำตาผมพรั่งพรูอกมา

(ขออภัยลิมบอกว่า ทุกการสนทนากับเธอผ่านช่องทางไลน์ ไม่ใช่คุยกันแบบพบเจอหรือโทรคุยครับ)

 เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมแม่โครตรู่้สึกผิดอย่างมหัตน์ ที่ทำร้ายจิตใจคนที่ผมรักแบบที่ผมไม่รู้ตัวเองเลย

ผมตัดสินใจไปหาเทอในวันที่17 เอาดอกไม้ไปขอโทษ (คนละจวในะครับ)ผมขอโทษเทอ  เธอดูเสียใจ แต่ไม่มากและแทบจะไม่รุ้สึกเลย คุยกับผมเหมือนปกติธรรมดา ถามอะไรเธอก็ตอบ นิ่งๆ

ผมอึดอัดนะ ถามไปตรงๆว่ามีคนใหม่รึเปล่า เธอบอกไม่มี มีใครคุยไลน์ด้วยรึเปล่า เธอบอกไม่มี มีแต่เมสเสจเจอร์พวกเพื่อนๆในเฟซเธอ คุยบ้าง แต่ไม่บอกว่าคุยยังไงแค่ไหน ผมพอจะรุ้สึกว่า เธอน่าจะมี..วันนั้นผมจากเธอกลับมาอย่างผิดหวัง เพราะเธอยืนยันว่า ไม่ต้องรอเธอ เธอเลิอกที่จะอยู่แบบนี้ เธอไม่อยากผิดหวัง ตอนนี้เธอไม่ได้รักใคร และไม่มีใคร

ความผิดหวัง อมทุกข์ของผมของผมตั้งแต่วันแรก ผมหาคนระบาย คนปรึกษา มีบางคนแนะนำให้ผมสู้ บอกเธอจะรู้ว่ามีคนรักเธอจริงๆ มีน้อยคนนะที่ยอมทนอยู่แบบนี้นะ มีแต่ผม เธอจะได้เห็นและรู่ซักวัน ต้องรอต้องอดทน บางคนก็ให้ตัดใจ บางคนก็ให้ค่อยๆดูๆต่อไปเพราะไม่รู้ว่าคนใหม่มีจริงรึเปล่า..

ผมไลน์หาเทอทุกวันตั้งแต่วันแรกยันวันนี้ ทุกข้อความ เปิดอ่านช้ามาก บางทีอ่านไม่ตอบ ผมเข้าใจว่าเธอได้พูดมาหมดแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรที่ผมจะไปเพ้ออ้อนวอน

ผมทำใจ แต่ยอมรับว่ายากมากกก ส่งไปแบบเพื่อน เนื้อหา ถามไถ่ ห่วงใย เธอก็เหมือนเดิม ไม่ค่อยเปิดอ่าน ไม่ค่อยคุย ถามคำตอบคำ...

สุดท้ายเธอพิมมาว่า รักใคร อย่ารักมาก เผื่อใจไว้บ้าง

เอ (ชื่อสมมุติ,) ยินดี อยู่ข้างๆพี่เสมอ รักมันต้องมีเผื่อใจเจ็บไว้บ้างอะนะค่ะ

สำหรับเอ เอไม่มีใคร เอไม่ได้รักใคร เด็กคนนั้นเอไม่ได้คบ (ผมคิดเอาว่าเธอคุยกะเด็กคนนึงในเฟซ)

เออยากอยู่แบบนี้ เอเหนื่อย เอท้อ บางทีเอรักมาก เอก็เจ็บมาก

สู้เออยู่ของเอแบบนี้ไม่มีใครเลยจะดีกว่านะคะ ดีกว่าไปทำคนอื่นเสียใจ รึเออาจเสียใจเอง

เอไม่ได้เกลียดพี่ นอนเถอะคะ อย่าเสียเวลามานั่งอ่านไรเลย นะ ฝันดีนะ พรุ่งนี้ยังมี

จากนั้นผมก็เอาแต่ร้องไห้ นอนไม่หลับ หน้าตาโทรม  สิวขึ้นมากมาย.....

ผมรักเธอมากกกกกกกกกกก  รักเป็นวัวเป็นควาย รักชิหายวายวอด 

ทำยังไงครับ ผมควรทำตัวดีๆ ทักเธอ ต่อไปทั้งๆที่รุ้ว่าเธอน่าจะมีคนคุยอยู่ หรือ ควร หนีออกไปจากเธอซะ ในหัวผมมีแต่เรื่องเเธอ ภาพเธอเรื่องคนนั้นของเธอผมรัก ผมหึง ผมหวง ทั้งๆที่เธอเลิกผมไปแล้ว

มันเจ็บตรงที่ต้องจากมาทั้งๆที่ยังรักมาก  ผมอยากให้เธอบล๊อคผมทำไมเธอไม่ทำ เธอบอกเธอทำไม่ได้......หรือ ผมควรให้เวลาทั้งเธอและผม ผมคิดว่าวันนึงเธออาจจะกลับมา 

นี่ผมหลอกตัวเองอยู่รึเปล่าครับ....????????????

เธอจะกลับมามั๊ยครับ มีโอกาศที่เธอจะกลับมาไหมครับ ถ้าผมอดทนรอ และทำดีกับเธอให้เธอเห็น

ช่วยตอบผมที..ผมอยากหลุดออกไปจากตรงนี้