สงสัยกำลังนั่งดริ้งอยู่หรือเปล่าค่ะ ระวังจะเมาเพราะ ออน เดอะ ร๊อค นะค่ะ

To Khun Mam

ไม่ได้ดื่มครับ....แค่จินตนาการไปบ้าง

อยากเปลี่ยนรูปแบบกลอนเท่านั้นครับ กลอนบทก่อนเขียนเรื่องกินไอติม มาบทนี้อยากเขียนที่มันหวือหวานิดหน่อยครับ....

จริงๆแล้วไม่ดื่มบ่อยครับ...เรื่องของเรื่องคือเข้ายิมประจำ...เหล้าเบียร์ส่งผลรุนแรงต่อการออกกำลังกายประเภทนี้ครับ...เว้นแต่....ถ้าได้บรรยากาศแจ่มๆ ก็มีการฉลองกันบ้าง

แต่คืนนี้....non-alcohol night, absolutely ครับ

ร่ำสุรา กับสหายผู้รู้ใจ พันจอก..เมาสิ จะเหลือรึ

คนเดียวก็เมาได้ 555555

Hi Linie

555..คนเดียวก็เมาได้...

ชอบประโยคนี้ครับ .... คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยได้ยินแบบนี้เมื่อหลายปีก่อน (จะเขียนว่าหลายทศวรรษก็เกรงใจตัวเอง) สมัยที่ยังคบหาเพื่อนแก๊งบิ๊กไบค์ให้เช่าที่พัทยา (นานมาก สมัยที่บิ๊กไบค์ยังไม่ค่อยฮิตในเมืองไทย) ตอนนั้นไปหาเพื่อนที่ทำวินรถใหญ่หน้า โรงแรมแห่งหนึ่ง....วันนั้นดื่มกันหนักครับ...แต่ละคนมันส์ได้ที่

จำได้เลาๆว่า คืนนั้น ไม่ว่าจะเป็น CBR – KAWA(NINJA) – SUZUKI ขนาด 7 แรงครึ่งหรือกว่านั้น(ยุคนั้นไม่นิยมเรียกเป็นซีซีแบบนี้) ของแก๊งเราพากันตะบึงไปตามเส้นพัทยา – บ้านฉาง (เพิ่งทำใหม่ ไม่มีรถเลยตอนนั้น) ด้วยความเร็วสุดเกียร์ชนิดซาตานเรียกพี่

เราทำแบบนั้นเพื่อให้หายเมา เอาให้ลมปะทะหน้า ความเร็วขนาดนั้นน้ำตาไหลเป็นทาง(ลมตีแรง) แถมๆน้ำลายจากปากอีกด้วย(ถ้าไม่หุบปากแน่นๆ)เพราะไม่ใส่หมวกกันน็อก.... นั่นแหละครับ วิธีทำให้สร่างเมาแบบบ๊องๆ (ไม่แนะนำให้ใครทำ อันตรายถึงชีวิต)


ตอนนี้หวนนึกถึงวันนั้น....คงไม่ใช่แค่คนเดียวก็เมาได้ อยากเปลี่ยนเป็นคนเดียวก็เมาแล้วตายได้ครับ....

มันผ่านมานานแล้ว...จริงๆ

Hello JiPa

เมาเป๊ปซี่ไม่ไหวนะ...บ่อยๆเดี๋ยวอ้วน ... มีแต่น้ำตาลทั้งนั้น

แต่พอให้อภัยได้ตอนไปเต้น...มันคงเบิร์น Cal ได้จริงๆแหละ

ว่าแต่ชอบเต้น ซุมบ้า หรือเปล่า....อยากหาอาจารย์ช่วยสอนน่ะ

Hi Khun Nu

รู้ใจไม่รู้ใจ บางทีก็เมาไปแล้วครับ

ขอบคุณที่แวะมา ร่ำสุราตามรายทางครับ....

คุณ จิปา พี่อิจฉาคุณจังเลย นน.41-43 กินอะำรก็ไม่อ้วน นิสุเยอด้ลยค่ะ พี่อยากย้อนเวลาไปสักเมื่ออายุ 10 ปลายๆ จัง นน.พี่ 45-47 เท่านั้นเองกระโปรงเอวนิดเดียว เด่วนี้กินอะไรก่ขึ้น ขนาดเข้ายิมทุกวัน นน.ขึ้นทีเป็น กก.แต่ถ้าจะลง ๆ เป็นขีด อายุเยอะแล้วเนอะ ต้องดูแลตัวเองเนอะ คุณโชคดีแล้วค่ะที่กินแล้วไม่อ้วน

To pete and จิปา
นั่นแระชีวิตที่ชื่นมื่นที่สุด ขับบิ้กไบค์ บางครั้งหมวกกันน็อคก็ไม่ใส่ รับลมเย็นๆ ฝนรินๆ
อยู่ในช่วงที่ตัวเองมีความสุขที่สุด ชอบขับรถไปกับกลุ่มใหญ่ๆ ขับเร็วๆแรงๆ ชนิด ไม่ต้อง
นอนรักษาที่โรงพยาบาลเลย ทีเดียว สนุก มากก

แด่เคยอยู่ในแก้งส์ แต่ออกจากกลุ่มมานานแระจ้ะจิปา ไม่มีเวลางานเยอะ ด้วย
แก้งส์ พัทยานั่นแระจ้ะ ตอนนี้ได้แต่เวลามีงานโชว์ ก้อได้แต่ไปดูรถ
ไปถ่ายรูป ได้แต่กลืนน้ำลาย อยากไปใจจะขาด เสื้อแจ็กเก็ต รองเท้า ยังเก็บไว้อยู่เลยอ่ะ

คุณพีท เคยมีโมเมนท์แบบคุณพีทเหมือนกันสมัยเป็นวัยรุ่นเนอะ ผ่านมานานแล้วเหมือนกัน เด็ก ตจว.กับมอไซด์ ต้องเป็นของคู่กันอยู่แล้วค่ะ สมัยก่อนแกงค์เด็กแว้นเยอะนะแถวบ้านใครขี่มอไซด์ไม่เป็นถือว่าไม่เข้าพวก555 เคยขี่ไปไกลถึงเชียงรายกันเลยค่ะ รถมอไซด์ธรรมดาไม่มีบิ้กไบร์อะค่ะสมัยก่อน มีแต่เขา ค่ะ แบบสนุกไม่กลัวตายกันเลย มานั่งนึกถึงถ้าเป็นเดียวนี้ คงไม่ถึงแล้ว เชียงราย รถยนต์ท่าจะเอาไปกินซะก่อนแล้วสมัยนี้รถเยอะอะ ยังโชคดีที่อยู่รอดมาถึงทุกวันนี้เนอะ ไม่ได้เมาเล่าสู่กันฟังเฉย ๆ

To Linie

บิ๊กไบค์คือเรื่องชิลๆเรื่องหนึ่ง แต่เวลาเดียวกันก็ทำให้หนักใจได้ครับ

เวลาขับในกรุงเทพ...ถ้าจะให้เท่ต้อง คาเฟ่ เรเซอร์ ขับไปไหนใครๆมอง แต่ตำรวจชอบเรียกตรวจครับ...แต่ยอมรับว่าหุ่น(รถทรงนั้น)เท่บาดใจ ยิ่งมีพร็อพเท่ๆด้วยแล้ว ดูหล่อทันตาเห็น... ไล่ไปตั้งแต่ใส่เสื้อยืดขาวๆไหล่เต็มๆเอวไม่ต้องแน่นชายเสื้ออยู่ประมาณกระดุมกางเกงเม็ดบน(แน่นอนเสื้อเบอร์ M สำหรับผม) กางเกงยีนส์เก่าๆสักตัว รองเท้าหุ้มข้อแนวๆ ถ้าได้แจ็คเก็ตหนังสีน้ำตาลด้วย....ว้าวจริงๆ....หมวกขอเป็นแบบไม่เต็มใบ ชนิดมีแว่นกันลมคาดบนหมวกนะครับ แบบนี้ขับในกรุงได้สักพักก็ปวดหลังจริงๆ...เพราะมันเกือบจะจับโช้คตลอดเวลา แต่ เท่จริงๆ(รถนะครับ)

แต่ถ้าต้องตามแก๊งบิ๊กไบค์กลุ่มใหญ่ๆ ถ้าเป็นรถชนิดคละกัน...คุณลินนี่คงรู้ว่าพวก คาเฟ่ เรเซอร์ ไปด้วยไม่ได้นานเพราะท่านั่งไม่อำนวย...ถ้าจะให้ดีต้องบีเอ็มแบบของลินนี่นั่นแหละดีมาก เพราะทำความเร็วหายห่วงไม่ต้องกลัวจะโดนทิ้ง...ยกเว้นโดนพวก 1300 ซีซีนำขบวนไป แบบนั้นกว่า 750 ซีซีจะไล่ตามก็เล่นเอาเหนื่อยขาดใจ ยิ่งถ้าเป็น 500 ซีซีลงมา มันเหมือนเครื่องบินไบพัดไล่ตามไอพ่น...นี่พูดถึงแนวแรงๆนะครับ

แต่ให้ตายเถอะ...ถ้านั่งสบายต้องทัวริ่ง...คนขับสบาย คนซ้อนท้ายสนุก ไม่ต้องโดนเทมาข้างหน้ามากไปน้อยไป พากันคุยหนุงหนิงไปในทุกพื้นที่ (all terrains) ได้โดยไม่ต้องกลัวกินข้าวลิง....

หากให้เอาสบายๆแบบสูงวัยรุ่นผมแล้ว...คงไม่แคล้วต้องหันไปหาแบบที่นั่งสบายๆ ไม่ต้องทำความเร็วสูงมากนัก และที่สำคัญที่นั่งไม่ต้องเทสูงเกินไป เห็นเพื่อนๆขับไทรอัมพ์กันแล้วก็ดูเข้าท่า ไม่ต้องเอาเบาะแบบตูดมด แต่เอาแค่ขับกินลมชมวิวได้สบายๆ... บางคนอยากย้อนยุคเดินไปหา RE โรแยล เอนฟิลด์ รถอังกฤษผลิตในอินเดียอย่างสนุกสนาน เพราะทรงยังเป็นแบบสงครามโลกครั้งที่สอง แถมมีสีน้ำเงินทหารอากาศ Blue Squadron ด้วย (สีไม่สวยเท่ารถ Linie) แต่มันดูเก่าได้ใจ รถแบบนี้ทำความเร็วได้ไม่มาก หากไปเข้าแก็งใครโดนเขาทิ้งไปหมดครับ แต่ขับกินลมชมวิวไปเรื่อยๆ.....

เวลาไปทริปกันแล้ว สิ่งทีน่าหนักใจก็คือ...เอาข้าวของติดรถไปได้น้อยมาก ทั้งๆที่มีกระเป๋าหนังใบใหญ่ติดเป็นออปชั่นสองข้างแล้วก็ตาม แต่ก็ยังเอาไปได้ไม่มากนัก

หากถามถึงความสนุกในการออกทริป....มันส์มากครับ...แต่ทุกวันนี้ด้วยวัยที่มากขึ้น งานการที่ยุ่งเหยิง และสารพัดอย่างทำให้ใครต่อใครต้องเฟดตัวเองออกมา...แล้วเก็บเอาความทรงจำแต่ละทริปไว้เติมสุขให้ตัวเอง

Enjoy Riding ครับ Linie

To Mam

เคยมีฟิลลิ่งสนุกๆแบบนั้นครับ แต่มันนานมาแล้วเหมือนกัน ผมกับเพื่อนเคยบิดกันหูดับตับไหม้เมื่อนานมาแล้ว ตอนนั้น(หลายสิบปีก่อน)จำได้ว่าหากอยากไปเจอเพื่อนแก๊งใหญ่ๆต้องไปที่พัทยา เพราะเพื่อนๆทั้งไทยทั้งฝรั่งทำรถให้เช่าที่นั่นหลายเจ้าครับ ที่สำคัญ แถวนั้นเป็นย่านแข่งรถ มีสนามแข่งรถ แถมมีสนามแข่งเรือด้วย (เครื่อง mercury)

ไปยึดหัวหาดบิดกันแถวบ้านฉาง ไปถึงระยอง เส้นทางใหม่ๆไม่มีคนใช้กันหนาแน่น พวกเราไปลุยกันหูดับ...จากนั้นก็ไปค้างกันที่บางสะเหร่ (ไม่รู้ร้านเรือนทะเลยังอยู่หรือเปล่า?) เช้าขึ้นมาก็ออกไปตกปลากัน(ตอนนี้คงไม่ค่อยฮิต) ใครตกได้ เมอร์ลิน (ตอนนั้นเรียกกะโทงเทง ตอนนี้ไม่รู้เรียกนี้หรือไม่) จะดีใจกันเหมือนถูกล็อตเตอรี่รางวัลใหญ่ๆ

เดี๋ยวนี้มองบิ๊กไบค์ด้วยสายตาที่แตกต่างครับ ยอมรับว่าบิ๊กไบค์ยุคนี้งดงาม และมีอรรถประโยชน์มากมาย ดีใจที่เห็นคนรุ่นใหม่ๆหันมาใส่ใจรถพวกนี้มากขึ้น ... ผมอดไม่ได้ที่จะมองรถสวยๆพวกนี้ขับผ่านหน้าตาไป...มันให้ความรู้สึกคึกคัก กระชุ่มกระชวย และมีพลังเหมือนเป็นคาวบอยที่กำลังขี่ม้าสักตัวผ่านหน้าไป ถ้าเราดูแลม้าดีๆม้านั้นจะมีความสุข แต่ถ้าเราไม่ใส่ใจเขาๆจะงอแงครับ

เพ้อเรื่องบิ๊กไบค์กันไปได้ถึงปานนี้...ขอบคุณครับที่ร่วมแชร์ไอเดีย

To JiPa

ไหนๆจิปาก็หลงเข้ามาใน “ดงเบนซิน” ของสองล้อกันแล้ว ยังไงก็ต้องทนอยู่ในก๊วนนี้ไปสักพัก

ได้ยินว่าเคยนั่งบิ๊กไบค์ของเพื่อนแบบที่นั่งซ้อนสูงๆ....5555 เพื่อนจิปาเลือกรถมีแผนนะ(แอบขำ) หรือเป็นเพราะไม่มีรถให้เลือกก็เป็นได้
บิ๊กไบค์มีแบบนั่งสบายๆก็มี แบบที่นั่งหลังเรียบๆ ก็มีครับ....วันหลังนั่งแบบนั้นก็ได้จะไม่มี “พื้นที่ว่าง”เอาไว้ให้กับตัวเองบ้าง แต่ธรรมชาติของไบเกอร์ทั้งหลาย ไม่ว่าจะนั่งห่างกันขนาดไหนสักพักมันก็จะรวมกันได้อยู่ดี ...หมายถึงนั่งชิดกันนะอย่าคิดมา เพราะโมเมนตัมของรถมันถูกดีไซน์มาแบบนั้น....(แต่แบบที่เทหนักๆที่นั่งซ้อนสูงๆก็เกินไปหละ)

นั่งบิ๊กไบค์ไม่สบายเหมือนรถเก๋ง แต่เท่เหมือนกัน โดยเฉพาะไบเกอร์สาวๆหุ่นดีๆแข้งขายาวๆเวลาใส่ชุดไบเกอร์แล้วสวยมาก ทำเอาหนุ่มๆตะลึงไปเลย โดยส่วนตัวแล้วผมว่าไบเกอร์สาวนั้นดูสวยทุกคนนะ (สวยด้วยใจแกร่งกล้าขับรถ กล้านั่งซ้อน) แล้วก็ย้ำอย่างที่บอกคือ ถ้าเป็นสาวหุ่นเพรียวๆด้วยแล้ว เอาใจกันไปเลย

ประมาณนั้น