เจ๋ง: เฮ้ย! ไอ้หนึ่ง

หนึ่ง: อ้าวเฮ้ย! ไอ้เจ๋ง เป็นไง ทำไมวันนี้มาหากูถึงบ้านได้วะ  มีเรื่องอะไรด่วนหรือเปล่าวะ  แต่มาได้โอกาสพอดี กูกำลังหัดทำอาหารโว้ย มาชิมฝีมือกูหน่อย

เจ๋ง: ทำอาหาร!.....ทำอะไรวะ

หนึ่ง:  มาม่าต้มยำโว้ย   เดี๋ยวลองชิมฝีมือกูหน่อย

เจ๋ง: ดีเหมือนกัน กินแก้เครียด  กำลังหิวพอดี

หนึ่ง: เครียดอะไรวะ ไหนว่ามาซิ

เจ๋ง: เออ ก็มีเรื่องเครียด ๆ หลายเรื่องหนะ เลยแวะมาคุยกับมึง

หนึ่ง: เครียดงานหรอวะ   ทุกคนก็เครียดเรื่องงานกันทั้งนั้นแหนะ  มึงก็รู้นี่ว่าไปทำงานก็คือไปแก้ปัญหา  มีปัญหาให้แก้ทุกวัน

เจ๋ง: เรื่องงานไม่เท่าไรหรอก แต่เป็นเรื่องที่ได้มาจากมึงอ่ะดิ

หนึ่ง: อ้าว...งงดิ อย่างนี้ก็งงดิ   ยังไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย

เจ๋ง: ก็ไลน์ที่มึงให้กูมาไง

หนึ่ง: ไลน์น้องคนสวยหนะหรอ  อ้าว!   มึงน่าจะดีใจไม่ใช่หรอที่ได้ไลน์น้องเค้ามา  ทำไมต้องเครียดด้วยวะ

เจ๋ง: เดี๋ยวกูจะเล่าให้มึงฟัง  แต่มึงต้องเล่ามาก่อนว่ามึงได้ไลน์มาได้ยังไง  กูคิดเท่าไรก็คิดไม่ออก  แต่ที่เดาได้ก็น่าจะมาจากพี่เจ้าของร้านรองเท้ามือสองที่จัตุจักร   แต่ก็คิดไม่ออกว่ามึงรู้ได้ยังไงว่ากูไปซื้อรองเท้าที่ร้านนี้

หนึ่ง: 555555555.....จะเล่าให้ฟังก็ได้  มึงจำวันที่มึงไปซื้อรองเท้าคู่นี้ได้มั้ย พี่เจ้าของร้านเค้าบอกมึงว่ามีคนอยากได้รองเท้าคู่นี้อยู่เหมือนกัน แต่เค้าเก็บไว้ให้มึง รอมึงไปเอาอ่ะ

เจ๋ง: เออ ก็จำได้  แล้วไงอ่ะ

หนึ่ง: ก็คนที่อยากได้รองเท้าคู่นี้ก็กูนี่แหระ    พอกูไปหามึงกู เห็นรองเท้าที่มึงซื้อมา กูก็จำได้ว่าเป็นคู่เดียวกัน

เจ๋ง: อ๋อ!  มึงก็เลยไปขอไลน์น้องคนสวยจากพี่เจ้าของร้านรองเท้า    เออ กูพอเข้าใจแระ

หนึ่ง: ตอนที่มึงไม่สบาย  กูก็คิดว่ามึงคงยังหายไม่ทันที่จะไปกับกูวันอาทิตย์แน่ ๆ  กูก็เลยไปหาพี่เจ้าของร้านรองเท้าก่อน  เล่าให้เค้าฟังว่ามึงเป็นเพื่อนกู แล้วเอารูปที่เราถ่ายด้วยกันให้เค้าดู  พี่เค้าเห็นรูปเค้าก็เลยเชื่อ  แล้วกูก็เล่าเรื่องที่มึงปิ๊งน้องคนสวยตอนวันที่ไปซื้อรองเท้า  พี่เค้าบอกว่าวันนั้นมึงทำหน้าเอ๋อ ๆ ดูตลก ๆ   กูก็เลยถามว่าพี่รู้จักน้องคนสวยมั้ย   พี่เค้าฟังเค้าก็อมยิ้มแล้วเดินไปในร้านพักนึง กูเห็นเค้าคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้ ซักพักก็ถือกระดาษที่มีไลน์ไอดีน้องคนสวยมา แล้วกูก็เอาให้มึงนี่แหระ  หายสงใสยังวะ

เจ๋ง: โห! แปลกดีหว่ะ มึงดันมาชอบรองเท้าคู่เดียวกับกู ร้านเดียวกันด้วย   แปลกอีกเรื่องที่พี่เค้าเก็บรองเท้าให้กู ไม่ยอมขายให้มึง  แล้วก็แปลกตรงที่เพราะรองเท้าคู่นี้ทำให้กูได้ไลน์ไอดี  ได้รู้จักกับผู้หญิงที่กูปิ๊ง แค่รองเท้าคู่นี้ทำให้กูทั้งดีใจทั้งทำให้กูเครียดด้วย   เฮ้ออออ

หนึ่ง: บ่นอะไรของมึงไอ้เจ๋ง  ไหนเล่ามาว่ามึงเครียดเรื่องอะไร

เจ๋ง: เออ...คืองี้  พอกูได้ไลน์ไอดีจากมึงวันนั้น กูก็ยังไม่แน่ใจว่าจะใช่ไอดีของน้องคนที่กูเจอที่ร้านรองเท้าหรือเปล่า กูก็ไปแอดไลน์  พอแอดปั๊ปก็เห็นรูปโปรไฟล์น้องเค้าเลย ถึงแน่ใจว่าเป็นน้องคนเดียวกันจริง ๆ  แล้วก็ทักน้องเค้าไป แล้วก็มีโอกาสได้คุยกัน  น้องเค้าบอกว่าเค้าจำกูได้ เพราะวันนั้นกูทำหน้าตลก ๆ น้องเค้ายังบอกอีกว่า ไอดีที่มึงได้มาเนี่ย พี่ชายเค้าโทรมาขอ

หนึ่ง: หา!...พี่ร้านร้องเท้าเป็นพี่ชายน้องคนสวยมึงหรอ

เจ๋ง: เออ  ใช่  จริง ๆ แล้วจะเรียกน้องก็ไม่ถูก  เพราะเค้าแก่กว่ากู 2 ปี

หนึ่ง: อ้าว อย่างนี้ก็ต้องเรียกพี่คนสวยสิวะ 5555    โอ้โห! รู้ถึงอายุกันแล้ว แสดงว่าคุยกันหลายเรื่องเลยสิวะ ไหนเล่ามาต่อสิ

เจ๋ง: เออ คุยกันนาน คุยกันหลายเรื่อง  แต่มันทำให้กูเครียด เครียดจนนอนไม่ค่อยหลับมาหลายคืนแล้ว

หนึ่ง: อะไรวะ  เพิ่งคุยกันไม่นาน ทำให้มึงเครียดเลยหรอวะ  ยังไงวะ  สรุปน้อง....เอ้ย....พี่คนสวยดีหรือถูกใจมึงมั้ยวะ

เจ๋ง: กูก็อยากจะเล่าและอยากจะปรึกษามึงนี่แหระ  กูคิดไม่ตกหวะ   คืองี้  พี่คนสวยเนี่ย เค้าชื่อว่า..จ๋า   เค้าบอกว่าไม่ต้องเรียกเค้าพี่ ให้เรียกจ๋าเลย อายุไร่เรี่ยกัน อยู่ gen เดียวกัน  เค้าเล่าให้ฟังว่ามีคนมาจีบเค้าเยอะมาก แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้มาจีบจริงจัง   ส่วนใหญ่มาจีบเล่น ๆ เผื่อฟรุ๊ค  ซึ่งจ๋าเค้าดูออก  หลายคนก็มีแฟนอยู่แล้วแต่ก็ยังมาจีบเค้าอีก  เค้าก็ไม่ชอบ   เมื่อก่อนจ๋าเค้าเคยมีแฟน เคยอยู่ด้วยกัน คบกันจนถึงขั้นจะแต่งงานกัน แต่ก็ไม่ได้แต่งเพราะเค้าจับได้ว่าแฟนเค้าแอบมีแฟนอีกคน เค้าก็เลยเลิก เลิกขาดเลย เค้าไม่ชอบคนโกหก เค้าไม่ชอบผู้ชายเด็กกว่าเพราะเค้ากลัวว่าจะเอาแต่ใจ จะคุยกันไม่รู้เรื่อง เค้าไม่ชอบคนที่บ้าฟุตบอล เพราะแฟนเก่าเค้าบ้าฟุตบอล แทงบอลจนเสียเงินมากมาย บ้าบอลจนไม่สนใจความรู้สึกเค้า จ๋าเค้าไม่ชอบผู้ชายที่ติดแต่เพื่อน เพื่อนชวนไปไหนก็ไปจนไม่สนใจเค้า จ๋าเค้าไม่ชอบคนสูบบุหรี่ เค้าบอกคนสูบบุหรี่ตัวเหม็น ปากก็เหม็น จ๋าเค้าบอกว่าถ้าจะมาจีบเล่น ๆ ไม่ต้องมา เสียเวลาทำมาหากิน  จ๋าเค้าก็มีร้านรองเท้ามือสองอยู่ที่จตุจักรเหมือนกัน มีคนละร้านกับพี่ชาย รับของมาแล้วก็แบ่งกันกับพี่ชาย จ๋าเค้าเป็นคนอีสาน จบแค่ ม.6  แล้วไม่ได้เรียนต่อ ที่บ้านไม่มีเงิน ก็เลยมาหางานทำที่กรุงเทพ  ทำมาหลายอย่างจนมามีร้านรองเท้ามือสองเป็นของตัวเองนี่แหระ จ๋าเค้าฉลาดมาก เค้าดูออกว่าคนที่มาคุยกับเค้าจริงใจแค่ไหน หรือกำลังโกหกเค้า หรือกำลังกระล่อนกับเค้า  เค้าดูออกแม้กระทั่งกูกำลังจะโกหกเค้า

หนึ่ง:  โห! มึงรู้หลายเรื่องของจ๋าเลยนี่หว่า แล้วมึงหละ เล่าอะไรให้เค้าฟังบ้าง

เจ๋ง: ตอนแรกกูก็ไม่กล้าเล่า แล้วก็ไม่อยากเล่าด้วย เพราะกลัวเค้าจะรู้เรื่องส่วนตัวกูมากไป อีกอย่างก็ยังไม่ได้ตกลงจะเป็นแฟนกันกูก็เลยไม่ค่อยอยากจะเล่า  แต่จ๋าเค้าเล่าเปิดมาก่อนแล้วก็ไล่บี้ถามกู  ตอนไหนที่กูเล่าแล้วกำลังจะโกหก ตอนไหนกูกำลังจะแต่งเรื่องขึ้นมา จ๋าเค้ารู้ทันกูหมด   ดักกูไว้เลย  ไม่ให้กูโกหก โครตฉลาดเลย

หนึ่ง: 5555  แล้วมึงจะโกหก จะแต่งเรื่องทำไมวะ

เจ๋ง: อ้าว ตรงไหนที่เป็นเรื่องไม่ดี กลัวเค้าฟังแล้วเดี๋ยวรู้สึกกับกูไม่ดี ก็ไม่อยากเล่าความจริงอะ ก็ขอแต่งเรื่องหน่อยสิ แต่....ก็โดนจับได้รู้ทันอ่ะ

หนึ่ง: 5555555    เอ้า! มึงกับจ๋าก็คุยกันมาตั้งเยอะ แล้วมึงเครียดเรื่องอะไรวะ แล้วสรุปจะคบกันหรือยังเนี่ย

เจ๋ง: ก็เรื่องนี้แหระ ที่กูอยากจะปรึกษามึง

หนึ่ง: ยังไงวะ

เจ๋ง: ก็กูตอบคำถามในใจกูไม่ได้อ่ะดิ ว่ากูจะคบกับจ๋าดีมั้ย 

หนึ่ง: ฟังที่มึงเล่า จ๋าเนี่ยโครตแมนเลยหว่ะ จ๋าเค้าเปิดใจเล่าเรื่องให้มึงฟังมากเลยนะโว้ย  ถึงขนาดเล่าเรื่องส่วนตัวหลายเรื่อง เล่าถึงสิ่งที่เค้าไม่ชอบให้มึงฟังอย่างชัดเจนเนี่ย แล้วมึงยังจะคิดอะไรอีกวะ

เจ๋ง: คุณสมบัติของจ๋าหลายข้อ มันขัดในใจของกูอ่ะดิ

หนึ่ง: อะไรบ้างวะที่ขัดใจมึง

เจ๋ง: ก็จ๋าเป็นคนอีสาน   เรียนจบแค่ ม.6   เคยมีแฟน อยู่ด้วยกันจนถึงขั้นจะแต่งงานกัน  แล้วอีกข้อนึงจ๋าฉลาดจนกระทั่งรู้ว่ากูจะพูดโกหกตอนไหนอ่ะดิ กูก็กลัวว่ากูจะโดนควบคุมจนกูอึดอัดอ่ะ

หนึ่ง: เป็นคนอีสานแล้วไงวะ  คนเรานะโว้ยมันเลือกเกิดไม่ได้หรอก จะเกิดที่อีสานหรือภาคไหนก็เป็นคนไทยเหมือนกัน หรือจะเกิดประเทศอื่น ก็เป็นคนเหมือนกัน ไม่เห็นจะเป็นข้อด้อยตรงไหน ในเมื่อเค้าเกิดจังหวัดทางอีสาน เค้าก็เป็นคนอีสาน เป็นคุณสมบัติติดตัวมาตั้งแต่เกิด แก้ไขอะไรไม่ได้ แล้วก็ไม่เห็นจะต้องแก้ไขอะไร  ทางจ๋าเองกูก็เชื่อว่าเค้าก็ภูมิใจที่เค้าเกิดเป็นคนอีสานหว่ะ  ส่วนเรื่องการศึกษาก็ไม่เห็นว่ามึงต้องตั้งเกณฑ์ว่าแฟนมึงต้องจบสูงอย่างโน้น จบอย่างนี้   ถึงจบม.6 เค้าก็ทำงานเลี้ยงตัวเองนี่หว่า แถมเป็นเจ้าของกิจการด้วยนะโว้ย  หลายคนจบสูงกว่า ม.6  ตกงานก็เยอะแยะไป บางคน่จบสูงก็เอาตัวไม่รอดก็มี  อย่างจ๋ามึงเนี่ยกูว่าสู้ชีวิตนะโว้ย  แล้วอีกอย่างที่เค้าจบแค่ ม.6 เพราะทางบ้านเค้าไม่มีเงินส่งเรียนต่อ ไม่ใช่ว่าเค้าไม่อยากเรียนซะที่ไหน    ส่วนเรื่องที่เค้าเคยมีแฟนอยู่กับแฟนจนเกือบจะแต่งงานกัน  มึงก็ลองคิดดูสิวะ  เค้าอ่ะเก่งและฉลาดนะโว้ย ยอมตัดใจเพื่อหยุดความสัมพันธ์กับแฟนเก่า เพราะรู้ว่าแต่งงานกันไปก็มีแต่จะยิ่งเจ็บ แล้วไม่รู้จะต้องทนไปอีกเท่าไร แถมยังเล่าให้มึงฟังอีก เพราะคิดว่าถ้ามึงรับไม่ได้ก็ไม่ต้องคุยกันต่อ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา เรื่องนี้มันเป็นอดีตของจ๋าเค้า กลับไปแก้อะไรไม่ได้   และอีกอย่างเค้าก็ไม่อยากมีอดีตแบบนี้หรอก ส่วนเรื่องที่เค้ารู้ว่ามึงกำลังจะโกหกหล่ะก็  กูว่านะ จ๋าเค้าเป็นแม่ค้าขายของ เจอลูกค้ามากมายหลายรูปแบบ เค้าก็ต้องทันลูกค้าแหนะวะ เวลาเค้าคุยกับมึงแล้วรีบดักคอมึงก่อนที่มึงจะโกหกเค้าเนี่ย เพราะเค้าคงไม่อยากให้มึงโกหกเค้า เพราะแค่เริ่มจะคบกันมึงก็จะโกหกเค้าแล้ว ต่อไปจะเป็นยังไง สู้จริงใจต่อกัน คุยกันไป เรียนรู้นิสัยใจคอกันไป  อย่างนี้สิ ถึงจะคบกันไปได้นาน   เรื่องที่มึงกลัวว่าจ๋าเค้าจะมาควบคุมมึงเนี่ย ไม่เห็นจะต้องกลัวเลยถ้ามึงคบกับเค้าด้วยความจริงใจและไม่ได้ทำผิดอะไร   แล้วจากที่กูฟังมึงเล่าเนี่ยกูว่าจ๋าเป็นคนที่มีเหตุมีผลชัดเจน เป็นผู้ใหญ่มาก ๆ  กูว่าจ๋าเป็นคนที่ใช้ได้คนนึงเลยนะเว้ย  ถ้ามึงพร้อมจะมีแฟนหล่ะก็กูว่าจ๋านี่แหระที่จะเข้ากับมึงได้ คบกับมึงได้นาน  ๆ ขออย่างเดียวมึงอย่าแอบมีกิ๊กอีกคนเท่านั้นแหระ 55555

เจ๋ง: เออ! ขอบใจไอ้หนึ่ง  ไว้กูจะกลับไปนอนคิดอีกทีว่าจะเอายังไง  แต่คำปรึกษาของมึงก็เป็นประโยชน์กับกูมาก ทำให้กูได้คำตอบหลาย ๆ อย่าง     อ้อ! อีกอย่างนึง....มาม่าต้มยำของมึงเนี่ยหมาไม่แดกเลยหว่ะ

หนึ่ง:  อ้าว! แล้วใครแดกชามนี้หมดเลยวะ

เจ๋ง:  ก็กูไง   หมาเลยอดแดกเลย 5555555

หนึ่ง: 5555555