มินตราคนเดิมค่ะ........

ก่อนอื่นต้องแนะนำตัวก่อน   สำหรับเพื่อนๆที่เคยพูดคุยกันในเวปเดี๋ยวจะงงว่าเป็นใคร

             มินอยู่ในเวปนี้เข้าปีที่2 แล้วค่ะ  แรกเริ่ม  คืออยากเปิดโลกให้กับตัวเอง  อยากมีเพื่อนพูดคุยที่เราสามารถคุยด้วยได้โดยไม่ต้องรู้จัก  แรกๆมินลุ้นมากในแต่ล่ะวัน....  เช็คตลอดว่าวันนี้จะมีคนทักมาไหม  ผ่านไปเป็นปี  มีเพื่อนวนเวียนมาทักทายหลายคน  บางคนเรายบล็อกเขา  บางคนเขาบล็อกเรา  ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ  เบื่อๆเข้ามินก็ออกจากสมาชิกไป  แล้วก็กลับมาสมัครใหม่  วนไปเรื่อย....

             วันหนึ่งตื่นเช้ามาก็เข้าเช็คเวปตามปกติ   มีข้อความเข้ามา

             "สวัสดีครับ"      "สวัสดีครับ"

มินอ่านแล้วก็ขำๆ  สงสัยเจ้าของข้อความคงกลัวไม่มีคนตอบ  มินนึกสนุก  อยาก"กวน" ประสาทเล่นก็เลยตอบกลับไป

              "สวัสดีค่ะ"    "สวัสดีค่ะ"  

               มินตอบแบบไม่คิดอะไร  ซึ่งโดยปกติก่อนจะตอบใครมินจะเช็คก่อนว่าอยู่ในสเปคหรือเปล่าแต่ครั้งนี้คิดแต่จะกวนคนเล่นเลยไม่ได้เช็ค  

ไม่นานข้อความขอแชทก็โผล่เข้ามาที่หน้าโปรไฟล์ !!!!

มินแปลกใจมาก  เพราะปกติมินจะไม่สามารถแชทกับใครได้  เว้นแต่มินจะส่งขอแชท  เพราะโทรศัพท์มินมันหาที่กดตอบรับแชทไม่ได้    

แต่......วันนี้แปลกมาก

ด้วยความตกใจ   มินกดตอบรับ....นั่นเป็นแค่จุดเริ่มต้น..

เรื่องราวของมินยังมีต่อ........แต่ขอเป็นภาคต่อไปค่ะ   ขอทานข้าวและโทรหา"ที่รัก" ก่อนนะค่ะ

ต่อค่ะ........

จากนั้น......การแชทก็เริ่มขึ้น

แนะนำตัวเอง  โน่นนี่นั้น  ตามปกติ  ไม่นานก็ขอ@เฟส....

บอกตรงๆมินยังไม่ไว้ใจพอที่จะให้เป็นเพื่อนในเฟส.....มินไม่ให้  ขอเป็นไลน์แทน   

มีการอิดออด  สักพักก็ยอม  แล้วมินก็นึกขึ้นได้  ว่ามินไม่รู้จักคนที่มินให้ไอดีไลน์ไปเลยสักอย่างเดียว

ด้วยความตกใจ.......มินรีบกลับไปดูข้อมูล   อ่านๆไปเจอข้อความไม่พึงประสงค์หลายอย่าง...

             "สูบบุหรี่เป็นบางครั้ง"

             "อายุ  40 ปี"

              นี่ไม่ใช่สิ่งที่มินต้องการ.......

              พอแอดไลน์    มินบอกเลยทันที  ว่าคุยแค่เพื่อนนะ  ไม่มากกว่านั้น

              เขาก็ตอบกลับมา  

              "ผมมาหาเพื่อนคุย "  

               มินก็เริ่มสบายใจ   คุยได้  เพราะถ้าคิดจะเป็นแฟนคงไม่ได้  มินไม่ชอบคนสูบบุหรี่

               จากนั้นก็คุยกันทั้งวัน    ส่งข้อความมา  ส่งข้อความกลับ   เช้าวันนั้นมินยังไม่ได้กินข้าว  หิวข้าวมาก.....แต่สิ่งที่เขาส่งมาคือ   "หมูกรอบ"   แล้วเราก็คุยกันเรื่องกับข้าวอีกนาน  เป็นความรู้สึกเหมือนมีเพื่อน  ไม่ใช่การจีบกัน  มินเลยคุยด้วยความสบายใจ  ไม่กังวลอะไร

                จากวันนั้นจนเวลาผ่านไป....เป็นเดือน....ยังคงคุยกันทุกวัน  แทบจะตลอดเวลา

                จากที่ไม่ใช่ผู้ชายในสเปค.....

                 จากที่ต้องการคุยแค่เพื่อน

                 ทะเลาะกันแรงๆ หลายครั้ง

                 แต่ที่ตัดสินใจยอมเปิดตัวคบอย่างจริงจัง......เพราะ.....

                 เปิดเผยทุกอย่าง   รู้จักหมดทั้งบ้าน.....ยอมเลิกบุหรี่  และสามารถเลิกได้โดยไม่ต้องมีตัวช่วย

                 และข้อสุดท้าย.......สำคัญที่สุดสำหรับมิน...

                 พยายามทำความรู้จักกับลูกสาวมิน   จนลูกยอมรับได้ในระดับหนึ่ง...และยอมรับว่า    "ลุง"    เป็นส่วนหนึ่งในโลกของแม่   หลายๆคนที่เคยเข้ามาแสดงท่าทีจีบ   มักไม่มีใครสนใจเรื่องนี้  แต่ลูกคือคนสำคัญที่สุดสำหรับมิน

                  คงมีคนสงสัย.......

                  ทำไมต้องเข้ามาเขียนเรื่องราวในวันนี้...

                  มินแค่อยากจะขอบคุณเวปนี้   และบอกเล่าเรื่องราวให้เพื่อนๆ ได้ฟัง    จะได้มีกำลังใจในการที่จะค้นหาใครสักคน..........

                  มินก็ไม่รู้ว่าจะยาวไกลแค่ไหน   แต่...เข้าพรรษานี้จะไปไหว้ผู้ใหญ่แล้วล่ะค่ะ  

                  ขอให้เพื่อนๆ  อย่าท้อนะค่ะ     เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ