ถ้าสุภาพ...หล่อนหา...ว่ามือ “อ่อน”
ถ้ากะล่อน...บางคน...บอกว่า “ใช่”
ถ้าจริงจัง...มีครหา...”ซีเรียสไป”
ถ้าขำขำ...ทำไม...สาว”ชอบจริง”
หากพูดตรง...มันคง...ใช่เหนือใช่
หากพูดอ้อม...ดูยังไม่...ชวนหนุงหนิง
พูดสนุก...จี้จุดฮา...น่าแอบอิง
เกิดเป็นชาย...ยากหลายสิ่ง...จริงนะคุณ
มอบดอกไม้...ใจสลาย...(เธอ)โยนถังขยะ
โอ้คุณพระ...เดินงง...เหมือนสิ้นสูญ
แต่อีกหนุ่ม...เดินเชิด...เหมือนการ์ตูน
พกรอยสัก...กล้ามโป่งนูน...คุณแมนดี
เถื่อนแบบแกร่ง...สาวแรง...มองว่าใช่
ไม่หวาดหวั่น...สาวใหญ่...รอให้หลี
หนุ่มติ๋มติ๋ม...ขยับห่าง...ท่าไม่ดี
ตูหนอตู...ชาตินี้...ต้องแห้วตาย
(Pete@Copyright)
บทแทรก
...วินาทีนี้ถ้าคุณเป็นหนุ่มสุภาพ เรียบร้อย คุณคงต้องทำการบ้านหนักหน่อยเพราะหล่อนยังคิดว่าคุณมีความเป็น “เพื่อน”สูงกว่าความเป็น “แฟน”
...ถ้าคุณเป็นแบดบอย...คุณจริงใจดี แต่จริงใจกับตัวเองเสียจนบางทีไม่สนใจสาวเท่าที่ควร...แต่คุณมีเสน่ห์เหลือล้น
...ถ้าคุณเป็น Real Man… คุณมีแต้มต่อเรื่องความมั่นใจ ความกล้า ความอบอุ่นและที่สำคัญคุณให้ความสนใจสาวข้างกายจนเธอหลงเสน่ห์คุณไม่จืดจางไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนๆในอนาคต (แต่ที่แย่ก็คือ...คุณมักไม่โสดนี่สิ)
ปัญหาใหญ่คือ...หนุ่มที่ใช่ “ก็ไม่เหมาะ”.... และหนุ่มที่ “เหมาะ” ก็ดันไม่ใช่ซะอีก
หนุ่มทั้งหลายจึงพากันแวะตลาดสดกันไม่น้อย...จากนั้นก็แวะหา "แห้ว" มารับประทานกันแก้เซ็งเป็นประจำ
สาวๆครับ...มาทานแห้วด้วยกันมั้ยครับ?... ทานแห้วแล้วจะมีพลังงานเหลือสำหรับการ "โดนเท" ในครั้งหน้าครับ...แง