ความรัก หลายคนก็ให้คำนิยามที่ต่างกันตามความรู้สึกนึกคิดและสิ่งที่ตนมุ่งหวัง แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะพบกับคำตอบสำเร็จสมหวังในเรื่องความรัก ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีคนอกหักรักพังเป็นเรื่องธรรมดา และตกอยู่ในภาวะซึมเศร้ากันสักพักนึงหรือบางคนก็อาจนาน หลาย วัน หลายเดือน หรือ หลายปี ต้นสายปลายเหตุอันเป็นที่เลิกลากันไปก็ไม่อาจซ้ำกัน ความไม่เข้าใจ อายุ เงินทอง มือที่สาม หรือแม้กระทั้งความตายที่ทำให้พลัดพราก แต่ที่สุดแล้วมันก็เหลือแค่ความทรงจำที่ดีบ้างช้ำบ้างให้ยิ้มและร้องไห้ในเวลาเดียวกัน เรื่องของความรักคงไม่มีสูตรสำเร็จที่เขียนเป็นตำราให้ศึกษาหาอ่าน เหมือนหนังสือทั่วไป มันเป็นเรื่องที่ต้องค้นหาทำความเข้าใจเอาเอง การสร้างสัมพันธ์ทุกวันนี้ต่างจากมื่อหลายสิบปีก่อนที่เทคโนโลยียังมีบทบาทน้อย สมัยหนึ่งผู้เขียนหรือตัวกระผมเองได้มีประสบการณ์การเขียนจดหมายจีบกันเพราะสมันนั้นโทรศัพท์มือถือเป็นสินค้าราคาแพงเกินกว่าไวนักเรียนขาสั้นจะมีไว้ครอบครองเสียงเรียกเข้ายังเป็นเสียงโมโนโทน จอขาวดำอยู่ และการที่ได้มีโอกาสรู้จักผู้คนก็เป็นแค่สังคมแคบๆภายในหมู่บ้านโรงเรียนหรือแค่สถานที่ทำงานเท่านั้นซึ่งต่อมาก็ได้พัฒนามาเป็น QQ MSN Hi5 facebook  IG  และโซเชียลมีเดียอื่นอีกมากมาย ผู้คนมีโอกาส พบปะพูดคุยรู้จักและสานสัมพันธ์กันกันง่ายขึ้นตัวเลือกมากขึ้นคุยกันง่ายขึ้นทุกอย่างก็สะดวกสบายกว่าก่อน ทำให้คนเรามีปัจจัยที่ 5เกิดขึ้น คือเทคโนโลยี ที่ไปไหนต้องมีติดตัวตลอดสื่อสารกันได้ทุกที่ สำหรับตัวกระผมเองที่เกิดในยุค 80 และเป็นไวรุ่นในยุค 90 ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงทางสังคมแบบนี้มาสักระยะ ทุกคนจีบกันผ่านโซเชียลมีเดี่ย พูดคุยกันแบบ เห็นหน้าก็ได้ แต่ก็แปลกสำหรับความรักที่มาไวและก็จบลงไวเช่นกัน มันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น ที่เราสามารถบอกคิดถึง คนที่อยู่เชียงใหม่ และบอกเลิกคนที่อยู่กระบี่ได้ในเวลาเดียวกัน ในความคิดและความรู้สึกส่วนตัวบางครั้งเทคโนโลยีก็เป็นสิ่งน่าเศร้า แต่ในอีกมุมหนึ่งเทคโนโลยีก็เปิดโอกาศให้ผมและคุณทุกคนได้มีโอกาศมารู้จักและสานสัมพันธ์กันมีพื้นที่ให้เราได้แสดงความคิดเห็นความรู้สึกในมุมที่เราต้องการเหมือน ๆกันซึ่งที่สุดแล้วเทคโนโลยีเป็นแค่สะพานเชื่อมเราถึงกันแค่นั้น ส่วนจะจับมือก้าวไปด้วยกันหรือไม่มันอยู่ที่คนสองคนว่าจะมั่นคงได้สักเท่าไร 

ปล.ไม่มีสิ่งใดยาวนานยั่งยืนตลอดไป แต่ก่อนหมดลมหายใจอยากพบ สักครั้ง "รักแท้"