เมื่อตอนฉันยังเด็ก ฉันวาดฝันความรักไว้อย่างสวยงาม จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในบ้านหลังเล็กๆท่ามกลางทุ่งหญ้าสีขาว มีลำธารใส มีต้นไม้ ดอกไม้ เลี้ยงสัตว์ มีความครัวที่แสนอบอุ่นจวบจนวันสุดท้ายของชีวิต วาดฝันไว้จะมีผู้ชายคนหนึ่งรักเราในแบบที่เราเป็นทำทุกอย่างเพื่อเรา ฉันเติบโตขึ้นด้วยฝันแบบนั้นใช้ชีวิตเพื่อรอใครสักคน เข้าสู่วัยสาวพอมีคนเขข้ามาฉันทุ่มเททุกอย่างเพื่อสิ่งที่คิดว่าเป็นความรัก แต่สุดท้ายมันก็แค่ผ่านเข้ามาแล้วผ่านไป ฉันก็ยังใช้ชีวิตแบบนั้นมีรักมีทุกข์ แต่ความฝันก็ยังอยู่ควาดหวังกับรักครั้งใหม่แต่จุดจบก็ทุกข์เจียนตายทุกครั้ง จนวันนี้ฝันของเด็กคนนั้นไม่เหลือแล้ว ความรักไม่มีจริง ความรักคือสิ่งหลอกลวง ฉันไม่ต้องการมันอีกแล้ว แต่ทำไมฉันกลับใช้ชีวิตโดยไม่มีรักไม่ได้ ฉันกับทุกข์เพราะเหงา ทุกข์เพราะอ้างว้างโดดเดี่ยว ฉันควรทำอย่างไร ชีวิตที่มีเพียบพร้อมทุกอย่างขาดแค่รัก ทำไมมันไม่มีความสุขล่ะ

หรือฉันต้องกลับไปวาดฝันเหมือนเด็กอีกครั้ง