เจ้าชายน้อย... 

        

ผมรู้จักหนังสือเล่มนี้ จากการไปดูภาพยนต์เรื่อง เพื่อนสนิท ที่ นุ้ย นางเอกอีกคนหนึ่งในหนัง ได้เอาหนังสือเจ้าชายน้อย ให้พระเอกอ่าน ในช่วงที่ กำลังพักฟื้นอยู่บนเกาะพงัน แล้วหนังก็ย้อนมาถึง ตอนสมัย พระเอกไข่ย้อย อยู่เชียงใหม่ ไปดูละครกับ ดากานดา เรื่องเจ้าชายน้อย ทำให้ผมคิดว่า หนังสือเล่มนี้ ไม่น่าจะเป็นหนังสือเขียนมาเพื่อสำหรับเด็กอย่างเดียวเป็นแน่ คงแฝงอะไร ต่อมิอะไร ในเชิงปรัชญา หรืออะไร  จนกระทั่ง ลองใช้ google search หาหัวข้อเรื่องนี้ ก้ไปเจอในเวปที่มีคนลงทุนพิมพ์มาให้อ่านแถวจัดรูปแบบ ที่สามารถพิมพ์ออกมาได้อย่างสวยงาม โดยไม่ต้องไปหาซื้อเรื่องนี้มาอ่านแต่อย่างใด ที่ https://groups.google.com/forum/#!topic/indepencil-forum/i5NUo5pxb5Y ก็ลองคลิ๊กเข้าไปอ่านกันได้  เข้าไปอ่านได้เลย เขาว่าอ่านจากมือถือได้ชัดเจน

    

 เจ้าชายน้อย หนังสือเล่มเล็กที่แฝงไปด้วยปรัชญาที่ยิ่งใหญ่ ผู้แต่งหนังสือเล่มนี้ อังตวน เดอ แซงแตงซูแปรี นักบินชาวฝรั่งเศส ต้องการแต่งเพื่อเป็นหนังสือสำหรับเยาวชน แต่สำหรับผม มันเป็นคู่มือในการมองชีวิตเราดีๆนี้เอง 

 

        หลายคนบอกว่า การอ่านเจ้าชายน้อยแต่ละครั้งนั้น มักจะมีความคิดเห็นที่แตกต่างกันไปแทบทุกครั้งที่ได้อ่าน ทั้งนี้เนื่องจากการตีความย่อมพัฒนาการไปตามวัย หนังสือเล่มบางเล่มนี้ ที่ผมprintออกมาจากคอมฯทำเอาผมต้องอ่านหลายวัน ทั้งๆที่ หากอ่านรวดเดียวจบ ก็ไม่น่าจะเกิน 1 ชั่วโมง 

 

       วันนี้คงไม่ได้มาสรุปย่อเจ้าชายน้อย แต่ขอยกแง่มุมบางส่วนที่น่าคิด มาเล่าสู่กันฟัง

 

       คุณเคยมีเพื่อนไหม ผมว่าทุกคนมี แต่ผมก็เชื่อมั่นว่า ในชีวิตคุณ คุณพบผู้คนมากมายกายกอง อาจจะเป็น หมื่นเป็นแสนคน แต่ทำไม คุณถึงมีเพื่อน ที่เรียกเต็มปาก เพื่อนสนิท ไม่กี่คนเอง 

 

      เคยเป็นไปครับ ที่เราอยู่ท่ามกลางฝูงชนที่มากมาย แต่เรากลับรู้สึกเหงา และต้องการเพื่อนสักคนมานั่งอยู่ข้างๆ ทั้งๆที่ ฝูงชนเหล่านั้นก็มิได้แตกต่างจากเพื่อนของคุณเท่าไรหรอก จริงไหม 

 

       และก็อีกนั้นแหละ เวลาคุณได้เจอเพื่อน ถึงแม้ไม่ได้เจอกันตั้งนาน แต่คุณก็รู้สึกยังผูกพัน รู้สึกเป็นห่วงเป็นใย ทั้งๆที่เวลา น่าจะทำให้มิตรไมตรีมันจืดจางลงได้ 

 

      เจ้าชายน้อยมาจากดวงดาวเล็กๆแห่งหนึ่ง เรียกว่า ดาวบี.612  บนดาวนั้น เจ้าชายมีดอกไม้อยู่หนึ่งดอก เจ้าชายมีหน้าที่ดูแลรดน้ำมันทุกวัน แต่เจ้าดอกไม้นี้ก็ก็ขี้บ่น จนเจ้าชายน้อยรู้สึกเบื่อ และได้ออกมาท่องเที่ยวไปตามดาวต่างๆ จนมาถึงโลกมนุษย์ 

 

      ที่โลก เจ้าชายน้อยตื่นตามตื่นใจกับดอกไม้จำนวน 5,000 ดอก เจ้าชายน้อยรู้สึกเสียใจที่ตนเองมีเพียงดอกเดียว ต่อมาเจ้าชายได้เจอกับสุนัขป่า สุนัขป่าขอร้องให้เจ้าชายฝึกตนให้เชื่อง และเมื่อถึงวันอำลา สุนัขป่าบอกให้เจ้าชายกลับไปที่ดอกกุหลาบที่เคยพบ ถึงตอนนี้เจ้าชายเปลี่ยนทัศนคติต่อดอกกุหลาบ 5,000 ดอกนั้น 

 

      "เธอช่างไม่เหมือนดอกกุหลาบของฉันเลย เธอยังไม่มีความหมาย เพราะไม่มีใครมาสร้างความสัมพันธ์กับเธอ และเธอก็ยังไม่เป็นของใคร เธอเหมือนสุนัขป่าในตอนแรก ซึ่งเหมือนกันๆกับสุนัขป่าอื่นๆหมื่นตัว แต่ฉันเป็นเพื่อนของเขา เขาจึงกลายเป็นสุนัขป่าตัวเดียวในโลกสำหรับฉัน" 

 

       "ดอกกุหลาบดอกเดียวนั้น สำคัญกว่าเธอทั้งหมด เพราะเป็นดอกกุหลาบซึ่งฉันได้รดน้ำ เพราะว่าฉันถนอมไว้ในฝาครอบ และเพราว่าเป็นดอกกุหลาบของฉัน ฉันจึงได้หาฉากมาบังลม ฉันได้ฆ่าหนอน ฉันจึงทนฟังเขาบ่น ฟังเขาโอ้อวด แม้กระทั่งเขานิ่งเงียบ ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะว่าเป็นดอกกุหลาบของฉัน" 

 

      ครั้งหนึ่งเจ้าชายน้อยได้ถามว่า "หนามของดอกไม้มีไว้ทำไม"

 

      และเจ้าชายน้อยได้รับคำตอบว่า 

 

     "หนามหรือ ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย เป็นเพราะเจ้าดอกไม้มันใจร้าย เท่านั้นเอง"

 

     "โอ..." 

 

     เจ้าชายน้อยถามอีก จนผู้ถูกถามเหลืออด 

 

     "พอที พอที ฉันไม่ได้เชื่ออะไรเลย ฉันกำลังทำธุระสำคัญอยู่"   

 

     เจ้าชายน้อยได้กล่าวว่า 

 

      "ดอกไม้ผลิตหนามมานับล้านๆปีแล้ว และแกะได้กินดอกไม้มาตลอด ระยะเวลาอันยาวนานนั้นด้วย ถ้าเช่นนั้นมันเป็นเรื่องไร้สาระละหรือที่เราพยายามหาสาเหตุว่าดอกไม้สร้างหนามมาเพื่อประโยชน์อันใด....."

 

      "ถ้าฉันรู้จักดอกไม้ดอกหนึ่ง ดอกเดียวที่ไม่มีอื่นใดอีก นอกจากในโลกของฉัน และถ้าเจ้าแกะน้อยสามารถทำให้ดอกไม้นั้นอันตรธานไปได้ในเช้าวันหนึ่ง โดยที่เจ้าแกะนั้นไม่รู้ว่า มันได้ทำอะไรลงไป เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกหรือ" 

 

      "ถ้าใครคนหนึ่งรักดอกไม้ดอกหนึ่งซึ่งมีเพียงดอกเดียวเท่านั้นในดวงดาวนับล้านดวง เพียงแต่เขาได้มองดูมันเท่านั้น ก็ทำให้เขามีความสุขพออยู่แล้ว แต่ถ้าแกะกินดอกไม้นั้นเสีย ก็เปรียบเสมือนดวงดาวทุกดวงดับพรึบพร้อมกันในสายตาของเขาผู้นั้น และเรื่องนี้เป็นเรื่องไม่สลักสำคัญหรือ"

 

      ผู้คนจำนวนมาก ก็ไม่ต่างจากสุนัขป่าหมื่นตัว หรือดอกไม้ 5,000 ดอก ถึงจะร่ำรวยเงินทอง หล่อสวย นิสัยดี หรือร้ายขนาดไหน ก็เป็นเพียงคนที่อยู่รอบข้าง ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นเมื่อยามหนาว รู้สึกอิ่มเมื่อท้องร้อง รู้สึกชื่นเมื่อยามได้เจอ รู้สึกปรีดิ์เปรมเมื่อยามได้รู้ว่าเขามีความสุข...

 

        เพื่อน...จะต่างอะไรกับดอกกุหลาบของเจ้าชายน้อย มิตรภาพก็ต้องการการบ่มเพาะ การดูแลเอาใจใส่ การทนุถนอมน้ำใจและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ย่อมไม่ต่างอะไรกับการรดน้ำพรวนดิน มิตรภาพย่อมต้องใช้เวลา 

 

       แม้บางครั้ง มิตรภาพอาจจะถูกสั่นคลอน เหมือนที่มีเจ้าแกะคอยเฝ้าทำลายดอกไม้ แต่หากเราดูแลมันอย่างดี สุดท้าย เจ้าแกะก็ทำอะไรไม่ได้ 

 

       ไม่ต่างอะไรจาก ดอกกุหลาบของเจ้าชายน้อยเลย...

 

       มิตรภาพ...แม้มันจะเป็นนามธรรม แต่มันก็คงเหมือนกับที่สุนัขป่าบอกกับเจ้าชายน้อยในตอนท้ายว่า 

 

       "นี่คือความลับของฉัน มันแสนธรรมดา เราจะมองเห็นแจ่มชัดด้วยหัวใจเท่านั้น สิ่งสำคัญนั้นไม่อาจจะเห็นด้วยสายตา" 

 

  หม่องฯ