เขามีคนอื่น นั่นแสดงว่า...เขาสามารถรักใครได้มากกว่าเรา หรือรักใครได้เหมือนกับที่เขารักเรา หรือ...เขาเจอคนที่รัก...ส่วนเรา...เขาแค่คิดว่ารัก หรือ...เขาไม่เคยรักใครจริง...เขารักเพียงตัวเอง! คนเราไม่สามารถรักใครในรูปแบบเดียวกันได้ ไม่สามารถรักใครได้เหมือนรักแม่ ไม่สามารถทำหน้าที่แฟนให้กับคนหลายคนได้ เพราะความรัก..จะจำแนกหน้าที่ให้แต่ละหน้าที่แตกต่างกันไป และเป็นหน้าที่...ที่ไม่สามารถปฏิบัติได้อย่างซ้ำซ้อน บางที..ความรักที่สร้างมาด้วยกัน..เป็นแค่ความรู้สึกว่าน่าจะใช่ เราแค่คิดว่าเราจะรักกันได้...เป็นแค่การทดลองที่จะรักกัน วันใดวันหนึ่ง...เราก็ต้องมาบอกเลิกกัน อยู่ที่ว่าใครจะเจอคนอื่นก่อนกัน...หรือไม่ก็พร้อมใจกันเลิกรา เพราะยังไงก็ไปไม่สุดทาง! ไม่ผิด! ถ้าเธอจะโกรธและเจ็บใจ แต่หากจะร้องไห้ คิดให้ได้ก่อนว่า...ปริมาณน้ำตาแค่ไหนที่ควรเสียให้กับเขา? ร้อง...เมื่อยินดีเสียน้ำตาและเห็นว่าคุ้มค่า ร้อง...ถ้าทำให้รู้สึกดีขึ้น เมื่อร้องไห้แล้ว...เลิกโกรธ เลิกโทษตัวเองว่าโง่ ตั้งสติและคิดให้ได้ว่า...เราได้อะไรจากเรื่องนี้บ้าง? เราได้เรียนรู้คน... เราได้รู้ว่าความรักที่แท้จริง...มันไม่ได้หากันง่ายๆ เราได้รู้ว่า...คนที่เราสมควรรัก...ต้องไม่ใช่คนมักง่าย ความรักไม่ทำร้ายใคร... แต่คนชอบอ้างความรัก...มาทำร้ายกัน ความรักไม่ใช่เรื่องโง่ การที่เรารักและให้อภัยเขาได้...ก็ไม่ใช่การกระทำของคนโง่ โกรธ เกลียด แค้น ให้สาแก่ใจและสุดท้าย...จงปล่อยวาง! จงให้อภัยเขา...ให้อภัยคนอ่อนแอ ให้อภัยคนขลาดเขลา ความรักที่แท้จริง... สำหรับฉันคือ...รักจนให้อภัยได้...นั่นคือรัก! เธอควรภูมิใจในตัวเอง...ที่แม้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ เธอยังให้อภัยเขาได้...เธอยังใช้ชีวิตต่อไปได้ คุณค่าในตัวเธอสูงกว่าเขามาก...จงภูมิใจ ความรักของเธอ..ยิ่งใหญ่กว่าความรักชั้นประถมของเขามาก การให้อภัย... มิใช่ภาวะลุ่มหลง หน้ามืดตามัว จนมองไม่เห็นความจริง เพราะการให้อภัย...ก็ยังมีสองทางให้เราเลือก คือการให้อภัย...เพื่อเริ่มต้นใหม่ หรือ...การให้อภัย...เพื่อจากกันด้วยดี จงเลือกวางตัวเอง...ในจุดที่ยังคงสวยงาม วันนั้น...เธออาจคิดว่าเธอคือผู้แพ้ แต่เชื่อเถอะว่า...วันหนึ่ง...เธอจะพบว่า... แท้จริงแล้วเธอคือผู้ชนะ! ---