ไม้ต้นเดียวกัน ท่อนหนึ่ง กลายเป็นพุทธรูป ท่อนหนึ่ง กลายเป็นไม้กระดาน ไม้กระดานรู้สึกไม่พอใจ "เราต่างก็เป็นไม้ที่มาจากต้นเดียวกัน ทำไมคนอื่นๆถึงเหยียบฉันเพื่อขึ้นไปกราบเธอ?" พุทธรูปบอกกับไม้กระดานว่า "เพราะเธอถูกเลื่อยเพียงครั้งเดียว แต่ฉันถูกแกะถูกกรีดเป็นพันเป็นหมื่นครั้ง!" ... ชีวิตคนก็เช่นกัน ทนได้กับการหล่อหลอม ชีวิตจึงเกิดคุณค่า เมื่อใดก็ตามที่เธอเห็นความรุ่งเรืองของใครๆ อย่าได้เกิดความอิจฉา แต่จงถามตัวเธอเองว่า เธออดทนและทุ่มเทมากกว่าใครคนนั้นแล้วหรือยัง(?)(?)(?)