แสงทองยามเช้าสวยงามเหลือเกิน สายลมไหลเอื่อยๆ

ฉันแหงนมองบนท้องฟ้า เห็นทะเลสีครามอันกว้างใหญ่

มีปลาใหญ่น้อยแหวกว่ายไปมา บ้างก็แอบซ่อนในซอกเมฆ

ฉัน...ฉันแหวกว่ายอากาศขึ้นไปข้างบน ยิ่งว่ายยิ่งสูงขึ้นไป

ถ้าฉันหยุดนิ่งก็จะค่อยๆจมลงไป ดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า

ฉันมองไปที่เบื้องล่างเห็นสตรีนางหนึ่ง กวักมือเรียกให้ลงไป

ฉันไม่แน่ใจกับสิ่งที่เห็นจึงยังคงว่ายไปข้างหน้า ผ่านทุ่งหญ้า

ผ่านป่าทึบและว่ายสูงขึ้นไปอีกเพื่อข้ามภูเขาไป เหนื่อยจังเลย

ฉันไม่รู้ว่ามาไกลแค่ไหน แต่ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นยังคง"ว่างเปล่า"

ฉันเห็นใครข้างหน้าก็ไม่แน่ใจ แต่อยากว่ายลงไปหาเธอใครกัน

ยิ่งว่ายเข้าไปหา เธอก็ยิ่งไกลออกไป ออกไป จนเธอหายไปแล้ว

แต่กลับเห็นชายคนหนึ่ง ที่ยืนส่องอะไรสักอย่างมา ปัง..ปัง..ปัง!

แสงแดดยามนี้ช่างสว่างจ้าแยงตาฉันเหลือเกิน จนทำให้ฉันตื่น

รถมอเตอร์ไซค์ใครเสียงดังหนวกหูจัง มาทำอะไรกันแถวนี้เหรอ

ฉัน...ฉันลืมปิดผ้าม่านเมื่อคืนนี้ ยันกายขึ้นรูดม่านแล้วล้มตัวลง

แล้วไงต่อ...แล้วไงล่ะ...แล้วไงเหรอ...ไม่รู้สิ...zzzz...ZZZZZZZ