เรื่องราวลี้ลับเหนือธรรมชาติ ที่หลายคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ ส่วนอีกหลายคนนั้นเชื่อเหลือเกินว่ามี แม้ว่าจะไม่เคยเห็นก็ตาม สิ่งลี้ลับ แม้จะหาหลักฐานอะไรมาพิสูจน์ไม่ได้ แต่ก็ไม่สามารถจะสรุปว่าไม่มีอยู่จริง  ไม่เชื่อ ก็อย่าไปลบหลู่ดีกว่า การมองเห็นวิญญาณ จากทฤษฎีที่ว่า สสาร ไม่เคยสูญสลายไปไหน แต่เปลี่ยนไปอยู่ในรูปแบบอื่น ๆ วิญญาณตามมุมมองของทฤษฎีนี้ ก็เป็นเสมือนพลังงานที่ถูกเปลี่ยนรูปออกมาหลังจากกายเนื้อได้ตายลง หรือ เราอาจจะเปรียบเทียบได้ว่า วิญญาณก็คือ คลี่นที่มีความถี่ช่วงหนึ่ง นั่นเอง คนที่จะมองเห็นวิญญาณได้ ถ้าไม่ได้เป็นผู้ฝึกสมาธิให้จิตนิ่ง ก็เป็นช่วงเวลาที่คลื่นสมองเรา มีความถี่ระดับเดียวกับคลื่นวิญญาณนั้น ๆ เหมือนเครื่องรับสัญญาณวิทยุ หรือ โทรทัศน์ รับสัญญาณความถี่ ของช่องหลากสี และถ่ายทอดรายการของช่องหลากสีนั้นออกมานั่นเอง

          จะด้วยสาเหตุใดก็ตาม คงไม่มีใครอยากจะมองเห็นวิญญาณกันบ่อย ๆ ว่าไหม ในสถานที่เก่าแก่ มักจะมีผู้ครอบครองอยู่เดิม บ่อยครั้งที่จะถูกพบเห็น และเกิดเป็นเสียงเล่าลือ เพิ่มความหลอนสั่นสะเทือนประสาทมากขึ้น ตามระดับความสามารถของผู้เล่า ขอให้ผู้อ่านใช้วิจารณญาณในการติดตามเรื่องราวนี้กันนะคะ

          โยเป็นคนที่มาถึงออฟฟิศ เช้าตรู่ ก่อน 6 โมงเช้า ของทุกวัน ไม่ใช่ขยันหรอกนะคะ คือเลี่ยงการจราจรที่ติดขัดด้วยการออกเช้าดีกว่า ทุก ๆ เช้า เมื่อเดินออกจากลิฟต์ ก็จะเห็นประตูกลาง เปิดอยู่ ไฟสว่างโร่ เพราะป้าแม่บ้านจะมาทำความสะอาดตั้งแต่ไก่ยังไม่ทันขันกันเลยทีเดียว พอออกจากลิฟต์ ก็เลี้ยวซ้าย เพื่อจะเดินเข้าประตูกลางนี้ หางตาด้านขวาก็จะเห็นเงาตะคุ่ม ๆ ตรงพักชั้นของบันไดที่จะลงไปชั้นต่ำกว่าชั้นนี้ ก็นึกว่าเป็นป้าแม่บ้าน คงกำลังเช็ดราวบันได พอบิดลูกบิดประตูเข้าไป แล้วหันมาดู ก็ไม่เห็นป้าแม่บ้านอยู่ตรงนั้นแล้ว เป็นแบบนี้ประมาณ 2-3 วัน จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง ออกลิฟต์มาเลี้ยวซ้ายกำลังจะเปิดประตูกลาง เงาตะคุ่ม ๆ ก็ยังเห็นเหมือนเดิม แต่พอเปิดประตูเข้าไป เอ๊ะ ป้าแม่บ้านกำลังกวาดพื้นทางเดิน เลยรีบสปริตัวกลับมาดู ตรงพักชั้นให้แน่ ๆ ว่าเป็นใคร แถมเดินชะโงกลงไปถึงชั้นล่าง ก็ไม่มีใครอยู่เลย.. เอาแล้วไง ขนที่แขนพร้อมใจกันสแตนอัพ แต่ก็ต้องทำเป็นเนียนๆ เดินกลับมาที่ประตูกลาง ในขณะเดียวกันก็แอบชำเลืองดูด้านขวามือ คุณพระคุณเจ้า เห็นเป็นเงารูปร่างผู้หญิงชัดเจน เธอเดินออกมาจากกำแพง หันข้างให้เรา เดินไป เดินกลับ 2-3 ครั้ง เหมือนเดินคิดอะไร อยู่แบบนั้น และในทุก ๆ เช้า หางตาด้านขวาเราจะเห็นเธอเดินไป เดินกลับ ระหว่างกำแพงกันทางเดินตรงพักชั้นบันได ทุกวัน บางวันเธอก็หยุด และ ยืนหันหน้ามาทางเราตรง ๆ (ไอ้หยา) ไม่เดินผ่านก็ไม่ได้ เพราะเป็นทางเดียวที่จะเข้าไปห้องทำงานเราได้ ..เราก็เริ่มสังเกตว่า ถ้าเราหันข้าง จะมองเห็นเงาที่หางตาต้องเฉพาะตาข้างขวาเท่านั้น และถ้าหัน หรือ เอี้ยวคอไปมองก็จะไม่เห็น ตอนแรกก็พยายามคิดว่า คงใช้สายตาขับรถมากไป เป็นอยู่แบบนี้จนกระทั่งครบ 1 เดือน เธอก็เดินบ้าง หยุดบ้าง หันมาหยุดนิ่งบ้าง ไม่เคยหายไปไหน ทำไงดีหล่ะ เลยต้องถามผู้มีสัมผัสพิเศษดู ได้คำตอบว่าเธออยู่ตรงนั้นมานานแล้ว ไม่ได้เสียชีวิตตรงนั้น ไม่ใช่คนเก่าแก่ของที่นี่ ที่เราเห็นเพราะเรามีจิตที่บริสุทธิ์ เลยไปเห็นภาพเงาของเขาได้ ถ้าเป็นไปได้ก็ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เขาบ้าง มีโอกาสก็ทำตามที่เขาแนะนำ แต่เราก็ยังคงเห็นเธออยู่เสมอ มาเกือบ 3 ปีแล้ว เธออาจจะยังไม่ถึงเวลาที่จะหลุดพ้นไปก็ได้นะ

          ด้วยเหตุที่เพิ่งจะรู้ว่าเราก็สามารถเห็นวิญญาณได้ เวลาไปไหนมาไหน จึงไม่คิดอยากจะสำรวจอะไรมากนัก มีอยู่ครั้งหนึ่งไปเที่ยวไต้หวัน ไปกับเพื่อนสาว อีก 3 คน เมื่อเข้าที่พักวันแรก เตียงนอนขนาด 6 ฟุต 2 เตียง หลังจากที่ดับไฟนอน ท่ามกลางความเงียบ กำลังเคลิ้มๆ ก็รู้สึกว่ามีมือมาจับตัวเรา สักพักเราก็ค่อยๆ ลืมตา คุณพระ ! ผู้หญิงชุดขาว นั่งอยู่ปลายเตียงอีกตียงหนึ่ง มาถึงตอนนี้จะร้องก็มิได้ จะลุกขึ้นมาก็ไม่กล้าพอ ได้แต่เนียนๆ พลิกตัวหันหลังให้ ทำเป็นหลับดีกว่า .. ยัง นางยังถามลอยลมมาอีกว่า “ เธอ ไม่ หนาวเหรอ ..” โอ๊ย หนาวไม่หนาวก็ เรื่องของช๊าน (นึกในใจ) ได้แต่นอนคุดคู้ ตัวแข็งท่านั้นจะหลับไปเมื่อไรก็ไม่รู้ .. พอตื่นเช้ามา รีบกระวีกระวาด อาบน้ำแต่งตัว ลงมาที่ห้องอาหาร กำลังจะเปิดปากเล่าเรื่องสยองขวัญเมื่อคืน เพื่อนที่มาด้วยกัน(ที่นอนอีกเตียง) ก็พูดขึ้นมาว่า เมื่อคืนนะ หนาวมาก เราลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำ เห็นไอ้โย ไม่ห่มผ้าเลยไปจับตัวมัน และถามมันว่า ไม่หนาวเหรอ สงสัยมันหลับ ไม่ยอมตอบสักคำ .. เราเลยกลับไปนั่งที่เตียง พักใหญ่ หนาวมาก นอนไม่หลับเลย .. เฮ้อ (เสียงคนเจอผีหลอก ถอนหายใจ) ..ถึงว่า ทำไมผีที่ไต้หวัน ดันรู้ภาษาไทยวะ ...@@@