เมื่อเช้ามีคนมาถามเรื่อง หย่าแล้วแต่งงานใหม่ดีไหม ดีก็ดี ไม่ดีก็ไม่ดี

ทีนี้มาเข้าเรื่องต่อ การที่ มีสามีแล้วต้องหย่า หรือมีภรรยาแล้วต้องหย่าใครจะผิดถูกไม่ต้องพูดถึง เอาว่า อยู่ไม่ได้ก็หย่า เพราะเอาบ้านเป็นสนามรบลูกก็ไม่มีความสุข หย่าแล้วก็มีความสุขดี

สมัยปี 2525 ตอนนั้น ม.4 ผม มีเพื่อนสนิท ก็เป็น เพื่อนสาวในห้อง คบกันสนิทกัน จน ม.6 ก็เพิ่งรู้ว่าเรารักเขามาก จน เรียนปีสองต้องแยกกัน เพราะ รักเพื่อนมากกว่า ก็หลีกทางให้เพื่อน แล้วทีนี้ อะไรเกิดขึ้น ด้วยความรัก ผมไม่เคยสนใจใครเลย ตั้งแต่ปี 2530 จนกระทั่ง ทำงาน ทำงานแล้วที่ห้างสรรพสินค้า นี่ไม่ต้องพูดถึงพนักงานขายสาวๆ สวยๆ เพียบ ไม่เคยมองแล้วคิดว่าชีวิตนี้ จะไม่รักใครอีกแล้ว เขาคือคนที่ดีที่สุด จนวันนี้ก็ยังพูดได้ว่า เธอคนนั้นดีมากเลยครับ 

แล้ว ทำไมถึงมีครอบครัว เพราะต่างฝ่ายต่างดูท่ากัน ผมไม่แต่ง เธอก็ไม่แต่ง เธอไม่แต่งผมก็ไม่แต่ง สุดท้ายเพื่อนรักที่ ไปจีบคุณเธอ ก็มาเล่า แล้ว มีน้ำตาซึม ด้วย ผมก็เลยคิดว่า ต้องทำอะไรซักอย่างเพราะเพื่อนก็ไปตามเฝ้า เธอที่ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์รอรับตอนเธอเลิกเรียนปริญญาโท ยอมทุกอย่าง

สุดท้าย ผมต้องขอมีครอบครัวก่อนเพื่อนเธอจะได้แต่งงาน แล้ว คุณเธอ ก็แต่งงานกับเพื่อนรักผม เอาปี 2540 

แต่งงานแล้วก็รู้ว่า มีอะไรที่ดีเยอะ ในความสุข ที่ไดรับ  แต่เสียดายอย่างยิ่งที่ผมกับภรรยา ไม่เข้าใจกันในหลายเรื่องที่ บางทีเอามาพูด ไม่ได้ แต่ เอาเรื่องที่พูดได้เช่น เรื่องลูกทัศนคติในการเลี้ยงลูก การจุนเจือพี่น้องภรรยามากเกินไปจนครอบครัวจะพังเอา ก็ต้องเลิกกันดีกว่า

แล้วทีนี้ รักภรรยาอยู่ไหม ก็คือ รักแต่รักแบบเพื่อน ยังห่วงอยู่ แต่ไม่ เกินงาม

แล้ว คิดไหมจะมีรักใหม่ ก็บอกว่าคิด เพราะอดีต ภรรยา ก็เคยหยามเหยียดว่า เลิกกับเขาแล้ว ผมหมดสิทธิ์มีใหม่ ไม่มีใครเอาแน่ (ก็เมียเล่นยึดทรัพย์สินมาเรียบ)

ตั้งแต่ปี 2546 ผมมี น้องสาวที่สนิทกันสองคน คนแรก ก็คือคนที่แนะนำเวปไซต์เธอไป หรือใครมาใหม่อยากดูอีกก็ไปที่

http://www.geocities.com/fclub_nannapat [url]http://www.geocities.com/fclub_nannapat[/url] ได้เลยครับ แล้วรบกวนลงนามในสมุดเยี่ยม ด้วยครับ เธอจะได้มีกำลังใจทำเวปขึ้นอีก

[b]ทีนี้ น้องคนนี้รักไหม ก็คือรัก แต่รักแบบน้องสาว รักจนลืมไปเลยว่าเขาไม่ใช่น้องที่คลานตามกันมา แต่ก็รักมาก[/b]

 

อีกคน ก็คือเจ้าน้องพยาบาลคนดี เจ้านี้ ก็รู้จักสนิทกันมานานหลายปีแล้ว จนสุดท้าย เธอก็มาสารภาพ ว่าไม่ได้คิดกับผม แบบ น้องคิดกับพี่ ผมก็ต้องเอาไปนอนคิดหลายตลบ เพราะวันนี้ผม ไม่ใช่คนตัวคนเดียวมีลูก มีอายุทีมากกว่าเธอถึง 17 ปี แต่สุดท้าย ก็ถามตัวเองว่า ลูกเรามีความสุขกับเขาไหม

ก็ตอบได้ว่า มีมากเลย เพราะ ลูกสาวคุยกับแม่ วันละ 2-3 นาที

 

แต่ 

 

คุยกับ สาวพยาบาล วันละ 1-2 ชั่วโมงเวลา เขาจะมาหาที่ชลบุรี ลูกจะตีปีกดีใจ ไปเล่นน้ำทะเลกันก็ เล่นแบบไม่เลิก ต้องดุให้ขึ้นมาทั้งคู่ไม่งั้น เจอไม้แขวนเสื้อทั้งคู่แน่

แล้ว ตัวเราละ จะโดนเด็กหลอกตอนแก่หรือไง(วะ) ก็ไม่ใช่ สุดท้าย คิดว่า คนที่รักเราให้ความสุขกับเราได้ดี เหนื่อยร้อนหิว เธอเอื้ออาทรตลอด 

 

นี่แหละครับ ทำให้ รู้สึกว่ามีสุข [b]อนาคตเป็นอย่างไรไม่รู้รู้แต่วันนี้มีความสุข[/b]

 

ดังนั้นผมจึงอยากจะบอก Single mom และ Single Dad ทั้งหลายว่า อย่าทำตัวไร้ค่า ทำให้มีค่าทำให้ เขาหรือเธอคนนั้นภาคภูมิใจ แล้ว เปิดใจซักนิด ชีวิตจะมีสุข ครับ