โอย คืนนี้นั่งฟังเพลง เก่าๆ ฮิตเมื่อสี่สิบปีก่อน More Than I can say ,Seal with a Kiss ,etc แล้วมาสะดุดที่ เพลง Love me Love my Dog แล้วก็อดคิดถึงคุณเกลือทิพย์ ยอดความเค็มและงก ไม่ได้ ว่าทำไมฟะ เจ้าหล่อนจึงรักเราน้อยกว่า พี่น้อง จะไม่ให้บ่นได้ไง

เริ่มอยู่ด้วยกัน ยังไม่ได้จดทะเบียนคือว่าสงสัยทีแรกยังไม่สร่างเมาเลยไม่ได้ไปจด พี่สาวคุณเกลือทิพย์ เป็นทหารเรือทำงานพุทธมณฑล ไม่มีที่พักต้องการอยู่แฟลตทหาร ที่สรรพาวุธบางนา เขาว่าจะอยู่ได้นี่ต้องเป็นครอบครัว ตอนนี้ไม่รู้ระเบียบ เปลี่ยนไปยัง คุณเกลือฯ ที่น่ารักก็บอกว่า “พี่ไปจดทะเบียนกับพี่สาวฉันได้ ไหม พี่ฉันจะได้มีหลักฐานไปขอกองทัพเรือให้เขาให้แฟลตอยู่”

นังนี่ถ้าจะบ้า เห็นเราเป็นอะไรกัน ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่สาวเขาเสียหน่อย แหม ให้เราไปจดทะเบียน เออ หากว่า จดทะเบียนกับพี่สาวแล้วได้พี่สาวมาเป็นเมียอีกคนนั่นซิค่อยน่าจดหน่อยแหม วุ่นวายดีจังสุดท้าย ผมเลย บอกว่า “จดกับพี่สาวเธอก็ได้แต่ขอให้ฉันได้สิทธืทางพฤตินัยด้วย นะจึงจะยอม” เท่านั้น นังมารร้าย มัน จับผมไปจดทะเบียนกับมันที่เขตพระโขนงเลย สงสัยกลัวเราใช้สิทธิ์นี้กับคนอื่น

พี่เมียคนที่สองแต่งงานกับญี่ปุ่น แม่นี่ แสบสุดขีด ออกซังรุ่นใหม่สไตล์ไร้สาระ คิดว่าเมียญี่ปุ่นต้องรวย แม่เที่ยไปซื้อของ หัดกินของญี่ปุ่นซื้อของไทยไม่ได้ ไร้เกรดต้องไปซื้อที่ Fuji ทองหล่อ ลูกเรียนต้องโรงเรียนญี่ปุ่นพระราม 9 แถมมานั่งสอน ลูกหลานให้นิยมญี่ปุ่น เจอ สอนลูกผม ผมด่าเสียอนาคตไปเลย เลิกสอน

เข้าเรื่องต่อ พี่เกลือผลึก พี่สาวเจ้เกลือทิพย์ คนนี้ ความหรูไม่เคยปราณีใคร ถือมันหมด บัตรเครดิต ทั้ง Visa Master เป็นหนี้เต็มวงเงิน สองแสนกว่า ไม่มีตังค์ใช้หนี้ โทรมายืมตังค์ยัยเกลือทิพย์ประจำ เมียผมก็แสนดีเอาเงินค่านมลูกไปให้พี่ขอลืม เน้นขอลืมนะไม่ใช่ขอยืม

ก็ติดหรูกันนักนี่ บอกแล้วว่า เล่นของไทยรับรองไม่มีปัญหามีตังค์เก็บด้วย เล่นของนอกก็แพง ถึงมื้อผัวญี่ปุ่น ต้องบำเรอด้วย บะหมี่บ้าอะไรไม่รู้ ตัวอย่าง หนึ่งเขาเรียกว่า โซเม่น เจ้าน้ำจิ้มมันนี่ขวดละสองร้อย ขวดหรือก็ขนาด 150 ซีซีกระมัง สู้ผัวไทยอย่างผมไม่ได้ ทำอะไรให้ก็กิน เมียมีกับข้าวให้เลือกสองอย่างคือ จะกินหรือไม่กิน ไม่กิน ก็หาเอาเอง !!! เผลอ ๆ ผมต้องทำกับข้าวให้เมียกินอีก

เมียผมมีพี่ชายอีกสองพระหน่อ เด็ดอีกคนละไม่ใช่น้อย พี่ชายคนหนึ่ง มีเมียอยู่สุโขทัย ว่างจากงานสวนที่สุโขทัยก็ลงมาหางานในบางกอก มามีเมียน้อย แล้ว เกิดมีปัญหาเรื่องเงิน หันหาใครไม่ได้ก็น้องเขยเจ้ากรรมคนนี้ “ช่วยพี่หน่อยเดือนนี้ยังไม่มีเงินให้เมียน้อยเลย “ เอาเข้าซิแหมมันน่าขอเอี่ยวเมียน้อยด้วยนะ

อีกพระหน่อก็ วันหนึ่งนั่งรถเมล์จากบ้านแหลม เพชรบุรี มา หมอเข้าเฝือกขาหน้า มา เดินห้อยมาเลย บอกว่า ต้องไปจ่ายค่าหมอไม่มีตังค์ เมาแล้วขี่รถเครื่องล้ม ขาหน้าซ้ายหัก ให้ผมช่วยซักสามพันห้า เอ้า คนเมืองชลใจนักเลงอยู่แล้วคนมาขอความช่วยเหลือก็ให้ความช่วยเหลือ กลับไปทั้งที่ไม่อยากช่วย ตกบ่ายอากาศร้อน พี่เมียที่แสนดี คงร้อนด้วย เลยถอดเฝือกที่ขาหน้าออก ผมกลับเข้าบ้านมาพอดี “อ้าว เฮ้ย ขาหน้าหายเจ็บแล้วหรือ โอมหัศจรรย์”

นี่แหละ ชีวิต รักเมียมีเมียดูก่อนนะครับว่า พี่น้องเยอะไหม เขารักพี่รักน้องแบบงมงายไหม ไม่งั้น จะเจอ แบบ Love Me Love my Dog น่าเบื่อ รักฉัน แล้วรักหลานเมียด้วย ก็ไปอย่างจะไม่บ่นซักคำ