อาการมันกำเริบ ผมเลยต้องหาที่ระบาย

        ย้อนกลับไปในสมัย ที่ผมยังใช้ชีวิตแบบต้องดิ้นรนต่อสู้ เชือดเฉือน กับความจน ความอยากมีเงินมันเปลี่ยน ตัวผมไปให้ไปตามกระแสสังคม ผมตักตวงทุกอย่าง แบบมือใครยาวสาวได้สาวเอา เข้าสู่ความเป็นทุนนิยมแบบเต็มขั้น แต่มันไม่ใช่แค่เรื่องงานอย่างเดียว ผมเอาสิ่งเหล่านี้มาใช้กับชีวิตส่วนตัวด้วย ผู้หญิงหลายต่อหลายคนผ่านเข้ามาในชีวิต สิ่งที่ผมทำไปแบบไม่ได้คิดอะไร ห่วงแต่ตัวเอง ทุกอย่างต้องได้ตามที่ใจตัวเองคิด ผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็เหมือนกัน ตอนนั้นผมมองว่า ก็แค่คบเล่นๆ คบแค่ผ่านๆ เจอใครก็คบไปเรื่อย ไม่จริงจังกับความสัมพันธ์ คบซ้อน คบเพื่อนแฟน เรียกว่ามือผมนี่เปื้อนน้ำตามานับไม่ถ้วนเลยทีเดียว พอเวลาผ่านไป............จนมาถึงตอนนี้ ผมเริ่มคิดถึงสิ่งที่ผมเคยทำผิดพลาด ทำไม่ดีกับผู้หญิงเหล่านั้น ที่ผ่านมาในชีวิตผม ทุกครั้งเวลาที่ผ่าน ในสถานที่ ที่ผมเคยใช้เวลาร่วมกัน มันก็คิดถึงทุกที เรียกว่า จำได้แบบเห็นภาพทุกภาพ ฉากทุกฉาก แบบเป็นขั้นเป็นตอน เหมือนเพิ่งผ่านไปเมื่อวาน ทั้งๆที่บางคนเวลาผ่านไป เกิน 17 ปีแล้ว แค่นึกถึงน้ำตาก็ไหลแล้ว ครับ เพราะว่าพอมองย้อนกลับไป ผมพบว่าตัวเอง เป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องมากๆ เห็นแต่ตัว โหดร้าย เฉือดเฉือน กับ คนที่มอบความรักให้ผมมากๆ พอวันนี้ ผมไม่ต้องการเงินแล้ว กลายเป็นว่าผมต้องการความรักแทน ชีวิตนี่แม่งโคตรตลก 

      ผมใช้ชีวิตมาเยอะ ฝ่า เสือ สิง กระทิง แรด มา เคยคิดว่าหัวใจผมจะแข็งแกร่ง ที่ไหนได้ พอถึงเวลาที่หัวใจมันเริ่มทำงาน ผมกลับค้นพบว่า มันเปราะบางมาก .

       มันคงเป็นเวรกรรมแหละครับ ปล่อยให้มันได้ทำงานต่อไป . ถ้าย้อนกลับกัน ผมยินดีชดใช้ให้ทุกคน อีก 100 ชาติก็ได้ ให้เธอทำกับผมแบบเดียวที่ผมทำเอาไว้ให้มันสาสม แต่ปัญหาเดียวคือผมไม่รู้ว่าชาติหน้ามีจริงรึเปล่านะ 

       ขอบคุณที่อ่าน เม้นได้ ด่าได้ ผมไม่เจ็บหรอก ผมทนได้ ผมแค่ระบายเฉยๆ อยู่ดีๆ ภาพมันลอยขึ้นมา เลยเอามาระบาย เฉยๆ .

       แด่รักที่จากไป..

10/05/2019