...ที่ร้านหมูกระทะ เราต่างมองไปเบื้องหน้าเหมือนกัน ผมมองเห็นสิ่งที่ต่างๆที่รอให้เราปรุงบนกระทะที่คุ้นหน้าคุ้นตา... มีทั้งเนื้อสัตว์ต่างๆและผักสารพัดชนิด แต่เบื้องหน้าคุณกลับไม่มีคนอย่างผมอยู่ในสายตา ผมแค่สงสัยว่าพื้นที่สี่เหลี่ยมของโทรศัพท์มือถือสีสวยๆนั้นช่างมีมนต์ขลังจนดึงความสนใจทั้งหมดของคุณได้ง่ายดายยิ่งกว่าบางสิ่งที่ผมกำลังสื่อให้คุณรู้
...ริมระเบียงบ้านพักชายทะเล...ผมเคยสงสัยว่าที่คุณเคยบอกผมว่าอยากเห็นเกลียวคลื่นม้วนซบชายหาดมันดูคล้ายเวลาที่ผู้หญิงอยากซบอยากกอดผู้ชายที่เธอรัก...วันนี้คุณอาจได้ยินเสียงคลื่นแต่ผมไม่เป็นภาพความโรแมนติกของเกลียวคลื่นในแววตาคุณ...เช่นเคย คุณยังคงจ้องโทรศัพท์เนิ่นนานจนไม่คิดว่าผมรอฟังคุณพูดอะไรบางอย่างอยู่
...ในรถยนต์ของเรา...ผมรับคุณที่ออฟฟิซ คุณทักทายเพื่อนแทบทุกคนในออฟฟิซ รอยยิ้มหวานๆมีเผื่อแผ่ให้กับทุกคนที่มองคุณ ดูสายตาช่างเป็นห่วงเป็นใยเหลือเกิน ต่างฝ่ายต่างอวยพรให้มีความสุขมากๆในช่วงวันหยุดยาวๆ แต่เมื่อคุณเข้ามาอยู่ในรถแล้ว คุณไม่ทักผมสักคำ ไม่แม้แต่จะพูดอะไรสักนิด คุณแช็ทกับใครๆในโทรศัพท์ รอยยิ้มของคุณมีให้กับโทรศัพท์ แต่เมื่อมองมาที่ผมคุณเปลี่ยนรอยยิ้มเป็นความเรียบเฉยทั้งๆที่ผมยิ้มให้คุณเหมือนทุกครั้ง ชั่วโมงนี้โทรศัพท์ของคุณทำให้ผมรู้สึกตัวเป็น “ส่วนเกิน”
... เรานอนเตียงเดียวกัน ผมโอบกอดคุณ รับรู้ถึงความอุ่นที่ต้นแขนและทรวงอกหยุ่นที่ปราศจากบราเซียร์ เมื่อวางมือต่ำลงไปผมพบหน้าท้องอุ่นพอๆกับที่เมื่อลูบต่ำไปลงอีกผมอยากพบกับคำว่า “พร้อม”จากคุณ แต่...คุณมองมาที่ผมด้วยดวงตาเฉยเมยก่อนจะคว้าโทรศัพท์มาแช็ทต่ออย่างเพลินเพลิน ผมรอคอยด้วยความอดทน หวังว่าคุณคงวางอุปกรณ์รูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้านั้นลงแล้วกระซิบกับผมว่า “พร้อมเป็นของผมในคืนนี้” แต่...คุณไม่เคยพูดคำนั้นตลอดคืน...ผมได้แต่พลิกตะแคงข้างมองผ่านกระจกไปที่ดวงดาว และคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะหลับไปตอนไหนไม่รู้
... วันนี้...ผมเดินทางมาไกลพอควรแล้ว ผมไม่แน่ใจว่าคิดถูกหรือผิดที่ต้องแยกทางกับคุณ...เมื่อมีเสียงเรียกเข้าที่มือถือของผมๆรับสายเพราะยังอยากฟังเสียงคุณอยู่...คุณบอกว่า “เสียใจที่ไม่สนใจผม มัวแต่สนใจโทรศัพท์มากเกินไป ....” และอีกสารพัดคำพูดที่คุณพยายามอธิบาย....ผมวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ ปล่อยให้คุณพูดไปเรื่อยๆ....
... ถึงตอนนี้ ผมไม่เคยโทษคุณ ผมไม่อยากโทษโทรศัพท์...และผมไม่อยากให้เรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นกับชีวิตของผมอีก
... ผมอยากอยู่กับคนที่ผมรัก ไม่ใช่ อยู่กับคนที่ผมรักโดยคนที่ผมรักนั้นรักโทรศัพท์มากกว่าผม
... เรื่องของผมอาจเป็นแค่เคสเล็กๆในโลกนี้ ที่ผู้คนนับพันล้านกำลังใส่ใจกับเทคโนโลยีใหม่ จนลืมคนที่มีชีวิตจิตใจที่รักพวกเขาอย่างจริงจังจนหมดสิ้น
... คนที่รักคุณจริงๆยังคงมองคุณอยู่เสมอ...
Pete@(hand)somewhere