วันเสาร์เป็นอีกวันที่หลาย ๆ คนเฝ้ารอคอย
วันหยุด วันครอบครัว หรือวันอะไรก็แล้วแต่ที่จะเรียกกัน
แต่ก็เป็นวันธรรมดาของใครอีกหลาย ๆ คน ที่เรียกมันว่า "วันเดิมๆ"
หมายถึงมันก็เหมือนเดิมไง เหมือน ๆ กับทุก ๆ วันที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
ตอนเป็นเด็กเราก็ต่างเฝ้ารอวันเสาร์เพราะมันเป็นวันหยุดเรียน
วันที่ตื่นเช้ากว่าวันไปเรียนเสียอีกโดยไม่ต้องมีใครปลุกเพราะช่อง 9 การ์ตูน
หรือละครจักร ๆ วงศ์ ๆ ช่อง 7 (เด็กสมัยนี้จะรู้จักไหมหนอ)
พอเป็นวัยรุ่น ก็รอเพื่อที่จะได้ดูหนังสักเรื่องกับใครสักคน
พอเริ่มทำงานวันนี้จะเป็นวันพักผ่อนเป็นวันที่เรา
จะได้เดินไปหยุดสักที่ ๆ พรหมลิขิตบันดาลชักพา
วันที่เจ้าตัวน้อย ๆ นอนรออยู่ที่บ้านเป็นโซ่ทองเล็ก ๆ ที่ยึดคำว่าครอบครัวไว้
จนวันนึงเราเริ่มละเลยกันและกัน...วันนี้กลายเป็นวันที่ต่างคนต่างอยู่
วันที่เจ้าตัวน้อย ๆ สนใจแต่หน้าจอโทรศัพท์ วันที่แม่ไม่ต้องเฝ้าให้นม
วันที่พ่อไม่ต้องคอยช่วยเปลี่ยนผ้าอ้อม วันที่ทุกคนถูกลดความสำคัญ
มันเลยกลายเป็นเพียงวันธรรมดาวันนึงเท่านั้นเอง
จนถึงทุกวันนี้ วันเสาร์ที่เรายังคงวุ่นอยู่กับงาน
โดยไม่รู้แล้วว่าบ้านยังหลงเหลือใครอยู่เวลาไหน
ในวันที่ถ้าไม่มีงาน.....เราคงเป็นคนนึงที่เหงามาก ๆ
ถ้าวันนี้ยังเป็นวันสำคัญสำหรับคุณ.....ขอให้มีความสุขกับมันนะคะ ^^