นั่นน่ะซิ....เราจะทนยกลูกเหล็ก เข้ายิม หรือที่เรียกว่า Workout กันไปทำไม 

คิดว่าหลายคนคงมีคำตอบของตัวเอง หลายคนก็หลายแบบ ผมเองก็ไม่ต่างจากใครๆ เพราะก่อนจะหวนกลับมา Workout อีกครั้ง(หลังจากเคยเสียเหงื่อแบบนั้นตอนอยู่มหาลัย)ก่อนจะทิ้งมันไปนานแต่ก็ยังพอจำได้ว่ามันต้องเริ่ม ต้องเล่นและต้องจบแบบไหนกันบ้าง

หนุ่มๆสาวๆอาจต้องการให้รูปร่างดี เพราะตอนนี้มันเป็นเทรนด์ที่แรงสุดๆพอๆกับการไปวิ่งมาราธอนที่ฮิตนักหนา

เหตุผลของผมง่ายๆสั้นๆแค่ไม่กี่ข้อ.....แรกสุดผมอยากหาวิธีที่ทำให้จิตใจมีความสุขที่สุด ...ข้อสองอยากให้ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่าที่ทำได้

ความเชื่อโดยส่วนตัวก็คือ.. สองสิ่งที่ผมต้องการนั้นมันเป็นการบ้านที่ยากที่สุด (ขอข้ามขั้นตอนการอธิบายตรงนี้เถอะเพราะมันยาวจริงๆและผ่านกระบวนการสารพัด) สำหรับข้อแรกนั้นก็ได้คำตอบว่าปรัชญาที่สุดยอดที่สุดก็คือปรัญชาของพระพุทธองค์ที่ตอนนี้กลายเป็นสากลขนาดที่ทางโลกตะวันตกลงทุนค้นคว้ากันหนักหน่วงยิ่งกว่ายุคใดๆ (อาจารย์ที่ฮาร์วาร์ด – ปรินซ์ตัน หรือไอวีลีกหลายแห่งสามารถพูดและปฏิบัติตามคอนเซ็ปต์ของพระพุทธเจ้าได้อย่างถูกต้องแม่นเป๊ะ อ้อ...รวมทั้งหลายคนที่ทำงานในนาซ่าด้วย)

เอาเป็นว่าปรัชญาสุดยอดนั้นผมพอเข้าใจแล้ว ที่เหลือคือการ ปฏิบัติที่ยากที่สุด (ยากเพราะต้องปฏิบัติหรือเข้าใจไปจนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายนั่นแหละ)

คราวนี้มาถึงข้อที่สองที่เป็นเรื่อง “ความแข็งแรงของร่างกาย” ซึ่งก็มีตัวเลือกมากมายแต่ท้ายที่สุดผมเลือกการ Workout เพราะเหตุผลหลายอย่าง ...

...ผมไม่เลือกการวิ่งออกกำลังกายอย่างเดียวทั้งๆที่รู้ว่ามันเบิร์นแคลลอรี่สูงสุด(800 แคลต่อชม.)เพราะร่างกายส่วนอื่นไม่ได้เวิร์คหนัก

...ไม่เลือกว่ายน้ำเพราะคลอลีนอาจทำให้ฟันกร่อนได้(แม้ในน้ำจะมีคลอรีนที่เสริมฟันก็ตาม)แต่ที่ฟันกร่อนเพราะมักจะแปรงฟันหลังขึ้นจากสระ ซึ่งตอนนั้นสภาพฟันอาจกร่อนได้(ทางที่ดีไม่ควรแปรงฟันทันที) และเส้นผมจะถูกคลอรีนกัดทำให้ไอ้ที่เหลือน้อย(บนหัว)อยู่แล้วจะยิ่งน้อยลงไปอีกแถมสภาพก็แย่ด้วย และที่สำคัญก็คือ ให้ตายเถอะ...สาวๆที่ลงสระทุกวันนี้มากันแบบจัดเต็มโดยไม่เห็นใจชายหนุ่ม(ที่เหลือความหนุ่มน้อยเต็มที)บ้างเลยเพราะแต่ละชุดนั้นเว้าแหว่ง แถมบางคนยังผ่าตัดเสริมสารพัดจนทำให้บางทีผมต้องอยู่ในโหมดพันผ้าเช็ดตัวอยู่นั่นแหละ(ขอสารภาพ)

ตรงนี้อาจมีคนสงสัยว่า “ยูเข้าใจปรัชญาศาสนาแล้วทำไมเกิดเอฟเฟกต์ง่ายๆแบบนั้น?” ผมก็ขอตอบเลยครับว่า ปรัชญาท่านสอนให้อยู่กับธรรมชาติให้ได้อย่างมีความสุข และไม่ต้องแบบธรรมะตลอดเวลา เพราะธรรมะคือโอสถเอาไว้ใช้เฉพาะตอนมีทุกข์เท่านั้น ถ้าไม่ทุกข์ไม่ต้องใช้...แฮ่ม...ตอนนั้นผมเลยปล่อยให้ธรรมชาติเล่นบทบาทเต็มที่...อะไรที่ยุบหนอพองหนอก็สะท้อนตามอาการจัดเต็มเป็นครั้งคราว...และนี่คือประมวลหลายเหตุที่ผมไม่อยากลงสระน้ำ(อ่านเล่นๆอย่าจริงจังมากนะครับ..)

...ผมไม่เลือกโยคะเพราะไม่ใช่โยคะไม่ดี แต่โยคะไม่ใช่รูปแบบการออกกำลังกายที่ทำให้หัวใจฉีดแรงสุดๆได้....ผมต้องการผลพวงของการสูบฉีดโลหิตแบบจัดเต็มเพื่อเป็นบทเตรียมพร้อมสำหรับชีวิตจริง เช่น บางทีต้องวิ่งข้ามถนน  ขึ้นสะพานลอย หรือกระโดดข้ามแอ่งน้ำหรือข้ามฝาท่อเมืองกรุง ก็เลยขอ bye โยคะกันไปก่อน

...อีกหลายกีฬาที่ผมไม่ขอพูดถึงก็ไม่ใช่ว่ามันไม่ดี แต่มันยังไม่ตอบโจทย์ของผมได้ทุกข้อ

สุดท้ายก็มาได้คำตอบที่การ Workout หรือการเล่นเวทที่น่าจะใกล้เคียงสิ่งที่ต้องการมากที่สุด เพราะ Workout นั้น

... ไม่ต้องไปยิมก็เล่นที่บ้านได้ ขอเพียงมีอุปกรณ์ง่ายๆ (บาร์เบลล์ ดัมเบลล์ ม้าบริหาร)

...เลือกได้ว่าจะจัดโปรแกรมบริหารแบบไหน เวลาไหน เช่นจะเล่นมันทุกวันๆละส่วนกล้ามเนื้อ หรือจะเล่นวันเว้นวัน หรือจะควบรวมชนิดกล้ามเนื้อแบบ supersets หรือ อีกสารพัดแบบ ที่ออกแบบได้ตามใจของผม

...ที่เด็ดดวงที่สุดก็คือ เลือกเน้นบริหารเฉพาะส่วนได้ชัดๆ (รู้นะคิดอะไรอยู่ ไอ้ส่วนที่คุณคิดน่ะไปปรึกษา plastic surgeon เถอะ) ซึ่งก็รู้ๆกันอยู่ว่า เสน่ห์ของผู้ชายจะอยู่ที่ความกว้างของไหล่  ส่วนผู้หญิงจะอยู่ที่สะโพก (อ้างอิง Gold’s Gym, California) ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ บางทีผมอยากให้ไหล่กว้างก็เน้น lateral raise มันเบิ้ลไปซะงั้นในการฝึกแต่ละวัน...เรียกว่าเปิดหัวและปิดท้ายด้วย lateral raise มันไปเต็มๆเพื่อให้ไหล่กว้าง (นักวิชาการ Workout ท่านใดๆอย่ามาว่าผมล่ะ เพราะผมอยากมีหุ่นสไตล์ Adonis ที่มีสัดส่วนอยู่ที่ 1.6 ต่อ 1 – ซึ่งเป็นสัดส่วนของไหล่/เอว ขอรับ)

... เขียนมายาวแล้วขอสรุปจบลงว่าทำไมผมถึงเห็น Workout เข้าท่าในการดำรงชีวิตแบบ แข็งแรงทั้ง Mindful Consciousness และ แข็งแรงทางด้าน Physical strength ไปพร้อมๆกัน

ทั้งหมดก็เลยกลายเป็นการเดินเข้ากระแสของพวกหนุ่มๆที่อยากฟิตหุ่นไปโดยไม่ตั้งใจ...ว่างั้นเถอะ

Pete@(hand)somewhere