“ฉันอยากจะเป็น ผู้จัดการบริษัท สาขาในประเทศไทย” เพื่อนมหาวิทยาลัย โทรมา เสียงอ่อย เหมือนคนไม่มีแรง

“เป็นผจก ฝ่ายบริหาร ก็ดีอยู่แล้วนี่”ผม ถามต่อ

“ก็คนเรามีโอกาส บอร์ดบริษัทให้ โอกาสก็ควรก้าวไปให้ถึงที่สูงสุด แต่มันก็เหนื่อย”

ใช่ครับ เพื่อนผม จากวันที่ เรียนจบมหาวิทยาลัย แต่ละคนต้องเดินทาง ไปตามทางของตัวเอง ผม เดินทาง เป็นพนักงานบริษัท เพื่อนเดินเข้าสู่ถนนการศึกษา เรียนปริญญาโท ด้านบริหาร แล้วก็ทำงานบริษัทตลอด

จนวันที่ ได้ เป็นผู้จัดการฝ่ายบริหาร บริษัทใหญ่โต ระดับประเทศ เงินเดือนคงไม่พูดถึง เวลาผมไปหาที เลขาหน้าห้องสองสามคน ต้อง ถาม

“นัดท่านไว้หรือเปล่า”

“มาหาท่านด้วยเรื่องอะไร”

แต่ตอนหลัง เจอ ความกวนตีนของผม เลยเลิกถามแล้วรู้ ว่าผมคือเพื่อนสนิท ของนายเขา

ผู้จัดการใหญ่ เกษียณด้วยสุขภาพ ทีนี้ก็เกิดว่าต้องคัดสรร ให้ได้คนรับตำแหน่ง เพื่อนก็อยากได้ กองเชียร์ก็ เชียร์ ไป มีผมบ้าคนเดียว

“เป็น ผจกฝ่ายอย่างเดียวก็สบายดีแล้วนะว้อย”

เพื่อนก็หงุดหงิด บางวันโทรมาเสียงสั่น เหมือนจะร้องไห้ ว่าเครียด ตำแหน่งก็อยากได้ การเมืองใน บริษัท ก็แรง ใส่ความ กัน ขนาด เปิดเพจ ใส่ความกันกระแนะกระแหนกัน

“กิเลสทั้งนั้น เธอ ทุกอย่าง เกิดด้วย โทสะ โลภะ โมหะ และตัวเธอ ยึดอัดตา อัตตา ที่หมายถึงตัวเธอ ต้องอยาก ได้อยากมี วันนี้รอบตัวเธอ คนไปหาคือคนที่ต้องการผลประโยชน์จากว่าที่ MD คนใหม่ คนที่จริงใจก็น้อยลง ฉันไปหาเธอ เจอเลขาสอง วันหน้าเธอ เป็น MD ฉันคงเจอกองทัพเลขา สัมภาษณ์

คนเราอยากได้ อยากมีทุกคน แต่พอหันมามอง เรามีทิศทั้งหก เราบริหารทิศทั้งหก ทิศเบื้องหน้า พ่อแม่ ยังอยู่ มีเวลาดูแลไหม ทิศเบื้องหลัง คือ ลูก กินข้าวกับลูก ล่าสุดเมื่อไร ลูกชายเธอ ได้แต่เงินจากเธอ บินไปเกาหลี ติดเพื่อน มากกว่าเธอแล้ว

กี่ปีแล้วที่ชวน เธอ ไปทำบุญไหว้พระ ทิศเบื้องบน สิ่งที่เคารพบูชา ไม่ใช่หน่วยงาน ไปทำบุญให้ทานแล้วเธอไป แต่ ต้องไปเพราะจิตที่สะอาดบริสุทธิ์ เป็นกุศล พร้อมที่จะให้ บุญจึงเกิด”

“ธรรมะ บ่นฉันอีกแล้ว” เธอพูด

ในสามก๊ก คนที่ตายดีที่สุด คือ จูล่ง ได้แก่ตาย แม้แต่ขงเบ้ง ก็ตายในสนามรบ เพราะแพ้สุมาอี้ แพ้เพราะไม่รู้จัก คำว่า อกุศลมูล ยึดอัตตา ยึดว่าต้องชนะๆ แต่จูล่ง ยามชนะ คือชนะ ยามแพ้ ก็คือแพ้จะให้ทำอย่างไร จิตใจนิ่งสนิท

เซียวเหล่งนึ่ง ตอบเจ้า ธรรมจักรทอง “รับจักรไม่ได้ก็คือไม่ได้จะให้ทำไง แพ้ก็คือแพ้ ชนะก็คือชนะ”

เพราะใจนางนิ่งเหมือนน้ำแข็ง

พระราชมนู ทหารเอก ของสมเด็จพระนเรศวรฯ มีตำแหน่งใหญ่ถึงสมุหกลาโหม สั่งประหาร คนก่อนแล้วค่อยกราบทูล ก็ยังได้ แต่ยามที่ องค์มหาราช สวรรคต

พระราชมนู ขอลาออกจากราชการทิ้งตำแหน่งใหญ่โต ไว้เบื้องหลัง แล้วไปบวชที่วัดช้าง อ่างทอง เป็นหลวงพ่อเพชร ไม่มีอำนาจไม่มีอะไร ขอแค่ บวช ถวายแด่พ่ออยู่หัว อยู่ในธรรมจน มรณภาพ

คนเรา ทุกวันนี้วนเวียนด้วย อกุศลมูล 3 คือ โลภะ โทสะ โมหะ ทำให้ขาดสติ เพียงแค่ปล่อยวางตัดทุกอย่าง ทำงาน ไปตามหน้าที่ให้ดีที่สุด มีเวลาดูแล ทิศทั้งหก ได้ ก็สุขแล้ว