เมื่อวาน ช่างภาพสาวที่ชื่อเอฟ(นามสมมติ)แจ้งกับผมว่าพรุ่งนี้จะขอถ่ายภาพไปลงประกอบบทความชุดหนึ่งที่ผมทำหน้าที่บรรเลงข้อความไปเยอะแยะ เธอก็เลยอยากได้ภาพประกอบของไอ้คนต้นความคิดที่คิดเรื่องพิลึกๆจนกลายเป็นบทความประหลาดๆชิ้นหนึ่งอยู่ในโลก

เช้าวันนี้ผมก็เลยต้องมาเป็นนายแบบให้น้องเอฟเธอถ่ายภาพซะงั้น...น้องเอฟเธอเป็นสาวพูดจาโผงผาง เป็นช่างภาพและจะว่าไปแล้วหุ่นเธอเข้าข่ายนางแบบที่แม้จะเป็นสาวลูกหนึ่งไปแล้วแต่ยังดูเซ็กซี่อยู่ทุกอณู ว่ากันว่ามีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่หลายคนในหน่วยงานหาทางเข้าถึงเธออยู่...(ยกเว้นผมไว้คนละกัน)

เลือกโลเกชั่นเป็นมุมหนึ่งในยูนิตทำงานที่ดูดีกว่าในออฟฟิซผม แม้มันจะเป็นพาร์ติชั่นกะทัดรัดแต่องค์ประกอบดูโมเดิร์นมากๆ ผมก็เลยยอมตามใจเธอ  ไม่ใช่ว่าเพราะเธอใส่เสื้อคอลึกแล้วก้มหน้าจดอะไรยิกๆตรงหน้าผมหรอก แต่ไอเดียของเธอต่างหากที่กระชากใจผมยิ่งกว่า

ความที่มันเช้ามาก(ราว 7 โมงเช้า)บรรยากาศจึงดูปลอดคนชะมัด เราเลยเล่นบทนายแบบกับช่างกล้อง(สาว)ไปตามที่ควรจะเป็น...ถ้อยคำสำนวนหรือเรื่องที่พูดคุยกันมียาวยืดหลายตอน แต่ประโยคบางตอนนั้นกลายเป็นสิ่งที่เป็นที่โจษขานกันในภายหลัง(ผมมารู้ทีหลัง) ดังนั้นผมจะคัดมาเฉพาะที่มันเป็นประเด็นก็แล้วกัน

“พี่คะถอดเถอะค่ะ” (เธอบอกให้ผมถอดสูทออกตอนที่อยากได้ภาพแบบลำลองๆสบายๆ)

“ดีแล้วค่ะ น้องอยากให้พี่กอดแน่นๆ” (หมายถึงกอดอกแน่นๆอีกนิดตามมุมที่เธอต้องการ)

“คราวนี้หันหน้ามาค่ะ เอียงนิดๆนะคะ  อ้า...นั่นละ ดีแล้ว เอาให้นิ่งๆนะคะ”(เธอให้ผมเอียงหน้าตามองศาที่ได้มุมหล่อ)

“อูย ดีมากค่ะ  เอ๊ะ เสยนิดๆนะคะ ไม่เสยมันจะไม่ดี”(เธอให้ผมเสยผมอีกนิด ดูแมนอีกหน่อย)

“มากไปแล้วค่ะ ขยี้ปอยหน่อยๆ”(เธอให้ขยี้ปอยผมลงมานิดหนึ่ง โดยเธอเป็นคนทำให้ผมเอง)

“ทำปากดูดๆนิดหนึ่งค่ะ อูย เยี่ยม” (เธอให้ทั้งยิ้ม ทั้งขรึม ทั้งจุ๊ปาก สลับกันแล้วถ่ายเก็บแต่ละช็อต)

“แอ่นนิดๆนะคะ อย่างนั้นล่ะค่ะ”(ให้ผมแอ่นอกขึ้นนิด ที่จริงหมายถึงเชิดอกขึ้นต่างหากจะได้ดูตัวสูงขึ้น)

“พอแล้วค่ะ อย่าแอ่นเยอะไป เดี่ยวทะลุ”(เธอหมายถึงถ้าแอ่นตัวจนสูงเกินไปจะทะลุเฟรมที่มีแบ็คกราวระดับศีรษะ)

“อีกนะคะ ยังไม่พอ เอาอีกนะคะ  อีกค่ะ ขอเยอะๆค่ะ” (เธอกดชัตเตอร์รัวยิก เพราะต้องการเลือกภาพที่ดีที่สุด)

“ขออีกทีนะคะ คราวนี้เปลี่ยนท่า เอาท่านั่งเก้าอี้ค่ะ แบบนั่งเอนๆสบายๆนะคะ”(เธอให้ผมนั่งเก้าอี้ เพราะเก็บช็อตยืนไปเยอะแล้ว)

“สุดยอดค่ะ ท่านี้เด็ด ผ่านเลยค่ะ ประทับใจมากค่ะ”(เธอว่าไม่ต้องถ่ายซ่อมแล้วเพราะช็อตรัวๆก็ผ่านหมด)

“ทุกท่าประทับใจน้องเอฟทั้งหมดเลยค่ะ อืมม...คราวนี้ขอแบบฟรีสไตล์นะ ทุกอย่างตามใจพี่ๆโพสตามธรรมชาติที่ต้องการค่ะ น้องเอาทั้งหมดเลย”(เธอให้ผมโพสแบบมืออาชีพ ทำตัวตามปกติ ส่วนเธอจะเก็บภาพตามไปเรื่อยๆ)

“นั่นแหละค่ะ....อย่างนั้นละค่ะพี่...ดีแล้วค่ะ...หนูชอบค่ะ” (เธอชมไปเรื่อยๆขณะถ่ายภาพ.......แต่....)

เจ้ากรรมจริงๆที่ผนังพาร์ติชั่นสองด้านถล่มลงมาราวกับผนังลังกระดาษล้ม  พร้อมกับมีร่างคนในออฟฟิซด้านละไม่ต่ำกว่า 4-5 คนล้มคว่ำตามกันมาด้วย เพราะคงแอบฟังมานานแถมกดน้ำหนักเพิ่มลงไปตามฟิลลิ่งที่แต่ละคนจินตนาการล้ำลึกจึงทำให้ผนังพาร์ติชั่นรับน้ำหนักไม่ไหวจนล้มคว่ำกันมาดังกล่าว...แต่ละคนตีหน้าเหยเกปนอายๆเมื่อผมสอบถามจนรู้ว่ามาแอบเกาะพาร์ติชั่นฟังบทสนทนาของนายแบบ(ผมนั่นแหละ)กับช่างภาพสื่อสารอะไรกัน และคงตีความตามที่ได้ยิน

“ก็มันเอ๊กซ์ซะขนาดนั้นน่ะ...หนูก็อยากรู้สิคะ”สาวคนหนึ่งสารภาพตอนที่ผมคาดคั้น

เฮ้อ...จบเถอะนะ...ผมไม่อยากบรรยายมากกว่านี้แล้ว...  แต่เรื่องของเรื่อง คำพูดเหล่านั้นถ้าไม่อยู่ในเหตุการณ์(ตอนถ่ายแบบ)ก็คงเดาไปคนละทางสองทางอยู่ดี