คืนครั่นคร้าม...คร่ำครวญคิด...คนึงขาน
นิ่มเนื้อนวล...นิรนาม...ณ-ไหนหนอ
ชื่นชมชิด...เชิงแช่มช้อย...ชม้ายรอ
พิศวาสพ้อ...พิลาสเพลิน...พิรุณพรำ
...........
“คืนพระจันทร์เสี้ยวที่โดนฝนกร่อนเมฆเยี่ยงนี้...
ข้าอยากจะคว้าเดือนมาสวมใจยิ่งนัก
แม่หญิงจะรู้บ้างหรือไม่ว่าข้าตะโกนใส่ราตรีซ้ำๆ
เพียงเพื่อให้พิรุณกระหน่ำหนัก...เพื่อล้างใจที่กร่อนรักของข้าเสียที”
...........(ฉากหนึ่งในคืนเหงาของชายบางคน)…………
....จินตนาการเป็นเวอร์ชั่นย้อนยุคสมัยก่อนกรุงศรีฯแตก (เอาซะหน่อย)
Pete@(hand)somewhere