ค่ำคืน ..คร่ำครวญ..คะนึงคิด.... / เปิดหรือปิด... ปั่นป่วน ปากปราศัย / สิ้นเสียง สับส่าย สนิทใน / หลับไหล เสียงคราง..ก็ลางเลือน..?????? ... ............... ฝนตกทั้งวันไม่ขาดสาย การเดินทางจากต่างจังหวัดยังไม่สิ้นสุด กลับค่ำไปสักนิด โดยไม่ฟังคำทัดทานด้วยความห่วงใยของผู้หญิงที่รักมากคนหนึ่ง เกือบสองร้อยสี่สิบกิโล ครึ่งทางแล้ว..ยิ่งมืดฝนยิ่งหนัก มองแทบไม่เห็นทาง สองข้างทางมืดมิดนานๆมีรถผ่านและขับช้าๆ สมองสั่งการว่าควรหยุดหาที่พัก ..นี่คือต้นเหตุที่ทำให้ตกเป็นอาคันตุกะในบ้านหลังหนึ่งอยู่ระหว่าง ช่วงทางผ่านกลับบ้าน ผ่านทุกครั้งที่ใช้เส้นทางนี้ เคยแวะแค่ครั้งเดียวตอนกลางวันนานแล้วแต่ไม่ค้างคืน ไปต่อไม่เกิน5กิโลก็ถึง. เจ้าของบ้านสามีอายุวัยใกล้เกษียณ ภรรยาก็ไล่เลี่ยกัน.เป็นรุ่นพี่สมัยที่เคยเรียนด้วยกันในรั้วมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เงียบหายไปจนลูกเต้าทั้ง3คนบ้านนี้เติบโตกันหมด..และมีครอบครัวทุกคน คงเหลือแค่สองสามีภรรยาที่ดูเผินๆอายุประมาณห้าสิบต้นๆ ผู้หญิงดูแลตัวเองได้ดี ซึ่งเธออาจทำเพราะพยายามเอาชนะบางอย่างอยู่ก็เป็นได้.. กลับมาเจอกันอีกครั้งช่วงเรากำลังทำดุษฎีนิพนธ์ที่ร้านถ่ายเอกสารในตัวเมือง สามปีที่แล้ว จีงได้แลกไลน์แลกเบอร์กัน พร้อมคำเชิญชวน "ผ่านบ้านพี่แวะมานะ".. จากนั้นก็ทักทายคุยกันทางไลน์ แล้ววันหนึ่งเราก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกับฝ่ายภรรยา เธอมักจะเล่าเรื่องสามียอดเจ้าชู้ให้เราฟังทุกครั้งที่ต่อสายคุยกัน ส่วนใหญ่"พี่นาง"จะเป็นฝ่ายเปิดประเด็นเรื่องวีรกรรมเจ้าชู้ของสามี เราก็ทำหน้าที่เป็นศิราณีไปโดยปริยาย.งัดกลยุทธ์ทั้งการปรับปรุง การเปลี่ยนความคิดตัวเอง..ตามหลักวิชาที่เราพอจะหาได้ทางยูทูปบ้าง คิดเองบ้าง เช่นวิธีที่จะอยู่กับคนเจ้าชู้ คือเราไม่สามารถไปเปลียนนิสัยคนเจ้าชู้ได้ง่ายๆถ้าเขาไม่เรียนรู้ที่จะปรับตัวเอง นอกจาก1.ทำใจยอมรับสภาพให้ได้ ปลง ปล่อยวาง เดี๋ยวเขาก็กลับมาตายรัง (วิธีนี้ทรมานผู้หญิงจังเลย) 2.ปล่อยเขาไป ...นี่ยังไม่รวม การสู้รบเอาคืนจากบรรดาเมียน้อย กิ็ก กั๊ก ทั้งหลาย มีคนมากมายที่เผชิญปัญหานี้ จนเกิดธุรกิจ ยุทูปเปอร์ ผู้เชี่ยวชาญด้ายความรักและความสัมพันธ์ ชนิดเปิดคอร์สเสียตังค์คอร์สละหลายพันบาทเรียนกันเลย (เรายังนึกอยากเปิดบ้าง แต่ไม่เอาตังค์ ก็กลัวกระทบธุรกิจเขา) ..ให้คำปรึกษาคนอื่นๆทั้งที่เมื่อปีที่แล้วเรากำลังระทมอมเศร้ากับการสูญเสีย อืมม.. (อันที่จริงรุ่นพี่คนนี้เคยจีบเราตอนเรียน..แต่เพราะได้ภรรยาอย่างปัจจุบันทันด่วน เสือสิ้นลาย.. จึงห่างหายไปตามกาลเวลา วันนี้ความสะดวกทางเทคโนโลยีนำพาให้ถึงที่หมายประมาณ3ทุ่มกว่า ร่วมวงคุยกันถูกอัธยาศัยอยู่พักใหญ่พร้อมกับน้ำขิงอุ่นๆที่เรานำติดรถมาและนำมาฝากพี่เค้า1ถุง เหตุการณ์ปกติดี..สักพักภรรยาขึ้นไปอาบน้ำและใส่ชุดนอนแบบยาวไม่บางแต่เห็นเนินเขาช่วงบนนิดๆ.ไม่อ้วนแต่มีพุงหน่อยๆ.เธอเดินลงมาจากชั้นสอง กลิ่นน้ำหอมบางๆ หอมกรุ่นเหมือนจะส่งสัญญาณกับแขกผู้มาเยือนว่า ได้เวลาพักผ่อนแล้วนะ..และสำทับมาว่า.."พี่จัดห้องนอนให้แล้วนะคะ ..ขึ้นไปอาบน้ำนอนข้างบนนะค่ะ ดึกแล้ว"..พร้อมๆปรายตาไปทางสามี.. ความหนาวเย็นแผ่ซ่านผ่านเสื้อยืดตัวเล็กๆ และกางเกงยีนส์ตัวโปรดที่สวมใส่อาจเพราะแอร์ที่เย็นจัดในห้องโถงใหญ่หรือบรรยากาศฝนตกแบบไม่ลืมหูลืมตาข้างนอก.พอน้ำขิงหมดฤทธิ์รู้สึกอยากมุดใต้ผ้าห่ม...ชั้นบนเป็นห้องนอนเป็นห้องขนาดกลาง มีเตียงนอนขนาดนอน2-3คนได้ ผ้าปูเตียงลายการ์ตูนรูปหมีพูตัวเล็กๆหลายตัว.พื้นสีครีมอ่อนๆ ..มีผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ผืนใหญ่1ผืนและผืนเล็ก1ผืน..พับวางไว้ที่ปลายเตียง แต่ไม่มีชุดนอน สงสัยพี่เขาจะลืมหรือคิดว่าเราเอามาเอง จึงไม่ได้เตรียมให้ ที่จริงทุกครั้งที่ออกต่างจังหวัดหรือเดินทางไกลเราจะติดชุดลำลอง1ชุดและเจ้าตัวเล็กๆ2-3ชิ้น กันไว้ยามฉุกเฉิน แต่คราวนีีขาดชุดนอนเพราะไม่ติดจะค้างต้องรีบกลับและทำงานที่ค้างไว้ต่อ(นึกในใจ.เอาวะ! ไปตายเอาดาบหน้า.คนควรมีอิสระและเป็นตัวของตัวเองบ้าง...พร้อมๆกับนึกขำๆในใจว่า ถ้าเกิดไฟไหม้บ้านกลางดึกจะลุกมาสวมกางเกงยีนส์ทันไหม..ถ้าลืมตัววิ่งลงไปเลย คงแย่ และปกติที่บ้านนอนคนเดียวก็ทำแบบนี้บ่อยๆ สบายๆ ไร้พันธนาการ..อืมม.ความลับนะ.อย่าบอกใคร...อิอิ..) ข้างๆหัวเตียงมีโต๊ะเครื่องแป้งตั้งอยู่ ที่ฝาผนังปลายเตียงมีตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่สองหลัง ไม่ได้เปิดดูว่าเป็นเสื้อผ้าแบบไหนของใคร แต่สังเกตุดูผนังรอบด้านและฝ้าเพดานด้านบน ติดสติ๊กเกอร์รูปดาวและดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยว เต็มละลานตาไปหมด เรานึกในใจ คงเป็นห้องลูกๆหลานๆเวลามาพักกับพ่อแม่ แล้วเด็กๆอาจซุกซน..มือ บอนติดขยะเล็กๆไว้เต็มฝาทุกด้าน ลายพร้อยกระจัดกระจายไม่เป็นระเบียบหรือไม่ก็เป็นห้องส่งตัวคู่บ่าวสาวตอนที่ลูกๆแต่งงาน ติดกับห้องนอนมีห้องน้ำ เรารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ได้รับความชื้นของฝนมาบ้าง นุ่งผ้าเช็ดตัวกระโจมอกผืนเดียว ใช้หนังยางรวบผมยาวขึ้นไปมัดจุกหลวมๆ ไว้ด้านบน ใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาวนั้น โพกคลุมผมไว้กันเปียกน้ำ ใจนึกอยากจะลงไปนอนแช่น้ำอุ่นในอ่างสักครู่ถูสบู่คิดอะไรเล่นๆให้คลายเมื่อยจากการเดินทาง ยังนึกอิจฉาผู้ชายที่แอบหนีเมียไปลงอ่างเหมือนในหนังสือที่เคยอ่าน แต่ในนั้นมีเพียงอ่างล้างหน้าเล็กๆและฝักบัวจากเครื่องทำน้ำอุ่นที่ไม่มีสัญญาณไฟจากปุ่มปรับระดับอุญหภูมิสักนิด ..ทุกอย่างเรียบร้อยภายในไม่ถึง10นาที มานั่งลูบไล้โลมครีมชนิดเอจจี้งเติมวิตามินผิว มองไปรอบๆสังเกตเห็นประตูอีกบานที่ผนังด้านเดียวกับโต๊ะเครื่องแป้ง แต่ใส่กลอนทางฝั่งเรา รีบใส่กลอนและสำรวจรอบๆ เห็นในห้องน้ำก็มีประตูลักษณะนี้เช่นกัน แต่บานประตูเป็นวัสดุไฟเบอร์หรืออะไรสักอย่าง ..เราไม่ลืมเปิดเสียงเพลงโปรดจากมือถือเบาๆก่อนนอน.แต่พอปิดไฟ เอนตัวลงนอน โอ้วววว!ว้าวว.อะไรอ่ะ? รู้สึกเหมือนตัวเรากำลังเบาหวิวลอยในอวกาศ ดวงดาว พระจันทร์เสี้ยวน้อยๆ..ที่เห็นเป็นขยะแต่แรกนั้น ส่องแสงระยิบระยับท่ามกลางคืนเดือนมืดสงบนิ่ง.เหมือนกำลังนอนอยู่ใต้ผืนฟ้านับดาว...นึกถึงใครคนหนึ่งบนฟากฟ้าไกล ถ้าเขายังอยู่ ค่ำคืนนี้คงหอมหวาน อบอุ่นและฝันดีทั้งคืน..คิดเรื่ิอยเปื่อย ล่องลอย(ความคิดไม่เคยหยุดนิ่ง..แม้หลับไหล จิตใต้สำนึกยังคงทำงานไปทุกวินาที..คืนนี้ฉันจะฝันถึงใครน๊าาาา?)แปลกที่กำลังเคลิ้มๆคล้ายฝัน..มีเสียงหนึ่งลอดเข้ามาในห้อง ค่อยๆดังขึ้นๆ และเงียบหายเป็นห้วงๆ เอาล่ะสิ!งานเข้าแระ! สิ่งแรกที่นึกถึงคือคุณพระคุณเจ้าพร้อมยกสองมือประกบกันยกขึ้นไปทางศรีษะปะหลกๆ เจ้าที่เจ้าฐานลูกมาดี เสียงดังขึ้นอีกแล้ว..คราวนี้รู้ว่าแหล่งกำเนิดคลื่นเสียงประหลาดมาจากห้ องข้างๆ ความกลัวเริ่มหายไป ความสงสัยมาแทนที่ คล้ายเสียงคนพูดคุยกันงึมงำๆ ปนเสียงครางฮือๆๆ โทนเสียงสระอา..สระอุ.สระอุย..(แฮ่ๆ ครูภาษาไทยอย่าด่านะคะ สระอุยไม่มี)สลับกับเสียงร้องสั้นๆ เหมือนกินอะไรเผ็ดๆสักอย่าง..บางครั้ง..โหยหวน ..หนาวสั่น.. ทุ้มบ้าง แหลมบ้าง ฟังไม่ได้ศัพท์ว่าคุยกันเรื่องอะไร..แต่ไม่มีเสียงหัวเราะ ช่วงท้ายๆก่อนเงียบเสียงไป มีเสียงเหมือนกองเชียร์ข้างสนามกำลังลุ้นให้นักกีฬาวิ่ง4x100 เข้าเส้นชัย..เร็วๆๆๆๆ ..นักกีฬาซอยเท้ายิกๆ มุ่งสู่เส้นชัย โธ่..อาจสะดุดล้มช่วงพุ่งเข้าเส้นชัยก็ได้น้ำเสียง.เจ็บปวดทรมาน.แต่ก็โล่งอก..ว่าคงถึงเส้นชัยแล้วละ..เฮ้อออออออ...เราลืมตาโพลงมองดาวเต็มฟ้าในความมืด นึกอยากไปเปิดไฟให้สว่าง ไล่ความสงสัยออกไป หรือป้ากะลุงห้องนั้นทะเลาะกัน..น้ออ . เสียงนั้นเงียบหายไป คงตกลงกันได้...ไม่ทะเลาะกันแล้ว.. .หลับไหลฝันดี แต่ห้องนี้นึกด่าตัวเอง(บ้า!!แล้วเรา..คิดไรเนี้ย!555)..หลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ ตื่นอีกที..ฟ้าสางคาตา.. รีบอาบน้ำเตรียมตัวกลับ เจ้าของบ้านเตรียมอาหารเช้าเรียบร้อย เราก็เขินๆที่ลงมาช้า เพราะนอนดึก..เราแค่ขอกาแฟแก้วนึง..แล้วนำของฝากมี่ซื้อติดมือมาจากข้างทางแบ่งให้เป็นสินน้ำใจ แล้วลากลับ พร้อมกับคำขอบคุณต่างฝ่ายต่างขอบคุณกัน ฟังเพลงจากสายหูฟังมาได้สักครึ่งชั่วโมง มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น "สวัสดีค่ะ" สิ้นเสียงตอบรับ "ถึงไหนแล้ว" นึกว่าแกคงเป็นห่วงเห็นกลับคนเดียวคีย์เวิร์ดสำคัญเปิด..ออกมาแล้ว นึกในใจคุยยาวแน่เรา .. อืมม..ก็ดีเหมือนกันมีเพื่อนคุยแก้ง่วง แต่ผิดคาด..เธอกล่าวคำขอบคุณยกใหญ่ เราเลยเตือนสติเธอว่า หนูต่างหากที่รบกวนและขอบคุณอีกครั้งนะคะ ไม่งั้นไม่รู้จะถึงบ้านไหม? เสียงแย้งกลับมาเน้นหนัก " ไม่ได้ๆ สิจ๊ะ เธอรู้ไหม เมื่อคืนเขาบอกพี่ไปนอนกับเธอ..พี่เลยเย้าเขาว่าแล้วพี่นอนคนเดียวเหรอ? (พี่นางยังคุยต่อ) เขาบอกพี่ว่า"เขาอาจไปนอนตรงกลาง พี่เลยไม่กล้าไปนอนกับเธอ แต่รู้ไหม พี่มีความสุขมากๆ ถูกหวยไป7-8รอบ แต่แฟนพี่สิ..ทำยังงัยก็ไม่จบ เค้าแทงหวย..จนหมดตัว ก็ไม่ถูก เลยบอกให้พี่ "ครางชื่อเธอ..ถึ่ๆ..หลายๆครั้ง แรกๆพี่ก็ด่าเขา "จะบ้าเหรอ" พีไม่รู้ทำงัย!เลยตามใจเขา ..เขาจบลงด้วยดี..แถมบอกพี่ว่า..เจ้าของชื่อ สวย หุ่นดี น่ารัก..รู้ไหม..เขาไม่เคยถูกหวยมานานแล้วนะ !! "สิ้นเสียงคงเห็นคู่สายเงียบไปนาน"ฮาโหลๆๆๆๆๆๆ..ไม่มีสัญญาณตอบรับ จากหมายเลขที่ท่านเรียกในขณะนี้...........ตู๊ด...ตู๊ด ตู๊ด... (เกือบหมดแรงขับรถ นี่ชื่อเรา...กู้ชาติได้ขนาดนี้เลยเหรอ เนี่ยย? ถึงแม้จะหงุดหงิด อยากจะต่อว่า ที่ไม่ขออนุญาตเอาชื่อเราไปแอบอ้าง นึกอยากฟ้องอยู่เหมือนกัน แต่คิดๆอีกที..อืมม..คงได้บุญโข..ช่างเถอะนึกขอบคุณ"ดีแล้วที่พี่ไม่ไปนอนเป็นเพื่อนหนู".ต่อไปสัญญากับตัวเองว่า จะไม่ไปที่บ้านหลังนั้น..ในยามวิกาลอีก..ปล่อยให้..เสียงคราง..ลางเลือนไปกับกาลเวลา....เถอะ.???????????????????????????? . ่.เราเลือกไม่ได้ว่าจะเจอสิ่งใด ....แต่สิ่งเล็กๆที่ทำให้รู้สึกดีจากใครสักคนอาจทำให้..หัวใจพองโต ได้เช่นกัน เกี่ยวกันไหมเนียะ..คริ คริ.. ??????...Lee