เช้านี้ เป็นเรื่องที่ใจหายมาก ที่เสียเพื่อน ที่แสนดี 15 ปีที่เป็นเพื่อนกันมา

ทำให้อดนึกถึงเรื่องเก่า สิบกว่าปีก่อนที่คุยกับลูก

"ทำไมพ่อพูดเหมือนพ่อจะตายเลย" ลูกสาวถามผมขณะที่ผมอธิบาย เรื่องเกี่ยวกับการประกันชีวิตให้เขาฟัง

ผมเล่าว่า บัตรประกันชีวิต ประกันอุบัติเหตุ สมุดธนาคารต่างๆ อยู่ที่ไหน มีหนี้สินอะไรบ้าง ถ้าผมเป็นอะไรไปเขาจะได้รับเงินเท่าไร จากประกันแล้ว เอาเงินส่วนหนึ่งใช้หนี้สินที่มี ซึ่งก็คงเหลือเงินอีกหลายอัฐ ทั้ง จากประกันทั้ง ชพค (จากการเป็นครู)

แล้วเขาควรจะอยู่ที่ไหน เงิน ควรเก็บอย่างไร

และสุดท้ายอย่าให้ คนนอกรู้ เพราะไม่มีใครหวังดี กับเราเท่าพ่อแม่

นี่ไม่ใช่ การพูดเป็นลาง อะไร แต่มันเป็นการ เตรียมความพร้อม การเตรียมความพร้อม ไม่จำเป็นต้องคนแก่ คนหนุ่มสาวก็เช่นกัน

เชื่อไหมครัวหลายคน เกิดอุบัติเหตุ ญาติรู้ทั้งหมดว่ามีประกันชีวิต แต่ไม่รู้ว่า จะเอาบัตรประกันที่ไหนไปยื่นให้กับโรงพยาบาล ต้องสำรองจ่ายก่อน บางคน ซวย หนักไม่มีเงินรักษา ตายสถานเดียว

นี่แหละครับ

เราเคยบอกให้คนในครอบครัวทราบไหม ว่า

บัตรประกันชีวิต

บัตรประกันสุขภาพ ฯลฯ

เงินฝากอยู่ที่ไหน

หนี้สินกับใครบ้าง

กับคนที่เราไว้ใจ เราไม่เคยบอก!!

แม้วันนี้เราจะยังหนุ่มยังสาว แต่เราคิดไหม หากเราเป็นอะไรไปลูกยังเล็กจะอยู่ได้อย่างไร

เมื่อตอนลูกสาวเกิด มีเพื่อนวิศวกรโยธาคนหนึ่ง มีลูกสาวเช่นกัน เกิดทีหลังลูกผมราวสองเดือน เพื่อนคนนี้ไป เล่นพนันบอล คงจะเสียมากกว่าได้ แล้วมีปัญหาเกิดขึ้น

วันหนึ่งขับรถกลับบ้าน โดนมือปืน มายิงหน้าบ้านตัวเองเสียชีวิต

ลูกจะอยู่อย่างไร อยู่กับแม่ แล้วจะเอา ที่ไหน ทำอย่างไรกับชีวิต

สมัยเด็กๆ เพื่อนเป็นลูกทหารในค่าย ร.21 พ่อไปรบทุ่งช้าง เสียชีวิต แม่ร้องไห้วิ่งมารับลูกที่โรงเรียนไปงานศพ

ชีวิตเพื่อนจะอยู่อย่างไร มันคว้างไปหมด

เรารู้ว่าเราอยู่นานเท่าไร แต่เราไม่รู้ว่าเราเหลือเวลาบนโลกนี้อีกเท่าไร

ชีวิตคือความไม่แน่ ไม่เหมือนละคร..........

ผมเห็น คนใกล้ตายมาหลายคน สั่งเสีย ลูกเมียไม่จบก็ตาย บางคนไม่มีโอกาสสั่งเสีย

สิ่งเหล่านี้เมื่อเด็ก อยู่กับย่า ย่าจะสอน เสมอว่า ให้พร้อมที่จะตาย เตรียมการที่จะให้คนข้างหลังเขาอยู่อย่างสบาย แล้วเราจะได้ตายอย่างสบายด้วย

ย่าสอนว่า "ย่าไม่ได้อยู่กับผมตลอดชีวิต วันหนึ่งย่าต้องตาย"

นี่คือคำพูด พูดเสมอ

วันนั้นผมก็ต้องพูดกับลุก

"พ่อไม่ได้อยู่กับลูกตลอดไป วันนี้พ่อไม่รวย ไม่มีเงินเท่าไรนัก แต่พ่อมีแต่ กำลังกายและกำลังใจที่ส่งลูกเรียน ตอนนี้กำลังใจมันก็ลดลงเยอะ เพราะลูกไม่ค่อยตั้งใจเรียนลูกสนุกกับเพื่อน เฮฮาตลอดกำลังใจมันก็ลดลง ช่วยพ่อหน่อย เพิ่มกำลังใจให้พ่อ กำลังกายพ่อก็จะมา

เมื่อไม่มีพ่อ ลูกต้องอยู่ได้พึ่งตัวเอง ได้ เรียนหนังสือสูงขนาดไหนไม่ใช่เรื่องสำคัญ สำคัญที่ลูกเอาตัวรอดได้ไหม ทำงานที่ตัวเองชอบได้ไหม

รู้แค่นี้ เมื่อพ่อไม่อยู่แล้ววันที่พ่อต้องเดินทางไกล พ่อจะจากไปอย่างหมดห่วง"

ตลอดเวลา คนเราคิดแต่มองไปเบื้องหน้า แต่เราไม่เคยพร้อม ที่จะจากไป ซึ่ง เวลาชีวิตที่ผ่านมาทำให้ผม ได้เห็น ถึงการเปลี่ยนแปลงจากคนรอบตัว

ย่า นั่งๆ อยู่หายใจไม่ออก รีบพาไป โรงพยาบาลเอกชล

ป้า เช้ายังบ่นผมตกเย็นเส้นเลือดสมองตีบ

ป้าข้างบ้าน อัลไซเมอร์ยาวๆ กลายเป็นคนพูดไม่รู้ความ

อาคนเล็กของผม เที่ยงนั่งกินเหล้า บ่ายขับรถไปชนกับหกล้อตาย

เพื่อนครู กลางวันคุยกันเรื่องงาน กลางดึก อุบัติเหตุเสียชีวิต

ไม่มีอะไรแน่นอน ในชีวิต

เฮ้ออออออออออออ นี่คือมรณะสติ นะครับไม่ใช่เรื่อง ของ ชราคถา นะครับ