คืนข้างแรม..ที่บ้านพัก..ริมทะเล ฝั่งอันดามัน..สองวันก่อน ท้องฟ้าครึ้ม พายุแรงก่อตัว โหมกระหน่ำ ต้นไม้หักลงเค้เก้หลังพายุกร้ำกลาย ทะเลบ้าคลั่ง คืนนี้สงบลงแล้ว...หญิงวัยกลางคนต้นๆคนหนึ่งนั่งมองออกไปด้านนอก ส่งความรู้สึกไปยังจันทร์ซีกเสี้ยวราวกับจะสื่อความหมายถึงใครคนหนึ่ง ที่อยู่ไกลแสนไกลเกินเอื้อมถึง..มืออีกข้างกุมมือที่กอดบันทึกเล่มหนึ่งไว้แนบอก..มองไปที่หาดทรายยามค่ำคืนมีเพียงแสงรำไรจากเสาไฟบนถนนเหนือหาดทราย และริมระเบียงเดิม เก้าอี้นอนตัวเดิมนั้น...ไม่มีคนนอน..ไม่มีเสียงหัวเราะ แต่มีรอยยิ้มบางๆผุดขึ้นที่ใบหน้า..บันทึกหน้าแรก..ถูกเปิดขึ้นช้าๆ...######## ??บันทึกหน้าแรก: ออเจ้า: ถึงพี่หลวง...... คุณพี่ของน้อง..คิดถึงใจจะขาด แต่มิอาจตามไปในมิติอื่นได้ น้องมิได้ประสงค์สิ่งใดตอบแทน คุณพี่มิต้องคืนความรู้สึกมา แลหากคุณพี่ไม่ปรารถนาจะคิดถึงน้อง..ขอจงเก็บความรู้สึกดีๆไว้ ถึงคราวต้องพลัดพราก จากกันครานี้ อาจไม่มีวันหวนคืนมา.แล"ในเพลาที่พี่เห็น..ดอกลั่นทม(ลี..ลาวดี) ให้นึกถึงวันที่มีความสุขร่วมกันนะเจ้าคะ" แม้น้องจะรักพี่หลวงมากเพียงไรจักต้องจากกันแล้ว.หากบุพเพส่งเสริม.จักติดตามรักคุณพี่ทุกชาติไป.เนิ่นนาน.ตราบ..อสงไขยเวลา.....############### บันทึกหน้าสอง:ถึงพี่..สุดที่รักของ"น้อง" คำคำนี้พี่ชอบให้น้องเรียกตัวเองบอกว่า"น้อง"ดูน่ารัก น่าทะนุถนอม ดูมีตัวตนมากขึ้น ความรักความผูกพันของเราเริ่มต้นที่ทะเล..เสื้อเชิ้ตสีขาวของพี่ที่น้องเคยใส่ อบอุ่นและจำกลิ่นได้ดีเสมอ ผู้ชายกล้ามใหญ่บึกบึนแต่อ่อนโยน ยังแอบสูดดมกลิ่นเสื้อเพื่อจดจำพี่ไว้นานๆ ใส่แล้วอุ่นใจ รู้สึกปลอดภัย เหมือนมีพี่กอดน้องไว้ทั้งคืน..แต่พอเช้ามาต้องคืนพี่ไป..เสียดายจัง.ความสุขลึกล้ำ จดจำไม่ลืมเลือน..และวันนี้น้องกลับมาที่นี่อีกครั้ง มารอใครคนหนึ่ง..ที่ชอบปูผ้านอนที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมทะเล วันที่น้องแกล้งเล่นปูไต่พี่ยังจับมือไว้และ...และปากกาก็หล่นเข้าไปในกางเกงพี่..ขำๆพี่ล่ะ..หาปากกาด้ามหนึ่งแต่ไปเจออีกด้าม..อิอิ.. พอน้องวิ่งหนีพี่ก็คว้ามือเข้าห้องไป.(บทลงโทษเวลาน้องงอน).ตอนเช้ายังทำไก่ดำตุ๋นยาจีนให้กินเลย.. บางทีเราก็นอนเปลเดียวกัน เปลใหญ่ที่แขวนอยู่ใกล้ๆตรงนั้น..พี่ถามน้องว่าหนักเท่าไหร่..พอน้องถามคืนพี่ว่าสูง170และบอกสัดส่วนมาเรียบร้อย พี่ชอบออกกำลังกายกล้ามเนื้อหน้าอกแน่นดูแข็งแรงอบอุ่น อยู่กับพี่น้องตัวเล็กนิดเดียว น้องลืมบอกพี่ว่าน้องแอบเขียนสัดส่วนไว้ในกระดาษที่วางไว้หน้าห้องวันนั้น สูง163, 35 -26-36 ยังขำๆตัวเองที่แอบคำนวณค่าต่างระหว่างรอบเอวของพี่กับน้องต่างกันอยู่10นิ้ว..เลย..และหลายคำถามที่ยังไม่ได้ตอบพี่เลย แต่พี่ก็เงียบหายไป... น้อง"ยังเหมือนเดิม"นะคะ ########################## บันทึกหน้าสาม: จากเรื่องราวที่"หลี่ซาน"ส่งถึง"ต้าหมิงฉวน" "ต้าหมิงฉวน" จอมยุทธ์จอมใจจารชนคนนั้น ขี้เล่น เจ้าเล่ห์เก่งในเพลง กระบี่และช่ำชองบทกวี ..แอบขโมยเสื้อผ้าข้า..ตอนลงเล่นน้ำตก ในหุบเขาเหลียงซาน..บทกวีของเจ้าทำเอาจอมยุทธ์หญิงอย่างข้า ลืมกลับสำนักหุบเขาไร้รัก และที่นั่นข้าได้ล่วงล้ำเข้าไปในห้องลับของเจ้าเห็นบทกวีมากมายของเจ้าที่เขียนถึงหลายๆนาง จนทำให้ข้าน้อยใจ..เสียศูนย์อยู่หลายยาม.ตามประสาอิสตรี.แต่เมื่อข้านึกถึงความตั้งใจในการแต่งบทกวีถึงข้า..ทำให้โกรธเจ้าไม่ลง..และข้าเข้าใจทุกอย่าง..เราจะท่องยุทธภพเพื่อแสวงหาความสุขร่วมกันนะเจ้าบ๊อง!!...... ####################### บันทึกหน้า4 :จาก Dr.Lee ส่งถึง P'.... Feel so will get to know you in reality because it fused all 3 people into one from "Auchao",Nong,and Lee'zan,and here l have written a story about my love in the imagination.The waiting of the seagull and the young eagle during the weary days, you still encouraged me. and then you sent sweet words to greet each other. You also said "I'd like to eat you instead of rice.เธอฝาก.ความ"คิดถึง"พี่มากๆหลังจากอดทนทำภารกิจบางอย่างให้ลุล่วงไปหลายวัน จึงพยายามพร่ำถึงแต่คำเดิมๆพรั่งพรูไม่ขาดสาย แต่มันเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านที่ทั้งสองต่างไขกุญแจห้องลับของกันและกัน..พี่ยังรู้สึกดีต่อเธอ..บอกรักและเป็นห่วงเธอ คลิปเสียงและรูปภาพนั้นเธอยังเก็บไว้และฟังมันบ่อยๆ..จู่ๆเหมือนมีคลื่นสึนามิลูกใหญ่กระแทกลงกลางใจสุดๆคือ"พี่มีความจริงจะบอก..น้องจะให้อภัยพี่ไหม? .เธอตอบพี่ไปแล้ว คิดว่าพี่คงได้อ่าน พี่จ๋า..พี่อย่าโกรธตัวเองสิคะ เธอไม่อยากให้พี่โทษใคร.."เธอรู้ทุกอย่าง..และอภัยพี่ทุกอย่างแล้ว เธอเฝ้าทบทวนหลายครั้ง"ว่ามันคืออะไร? คำตอบคือ"ความรัก ความคิดถึง"หากพี่กลับมา อาจจะเดินไปด้วยกัน..ถึงไหนไม่สำคัญ ขอเพียงมีพี่ข้างกาย.." ไม่ได้รอเพราะหวัง แต่รอเพราะรู้สึกอยากรอ และรักเพราะรู้สึกรัก..รักอยู่อย่างนี้ ..ที่ใจดวงนี้ และเธอจะข้ามผ่านได้ทุกมิติ...และทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เหมือนที่พี่เคยบอกว่า"เราอาจแค่นั่งกุมมือกัน ซบไหล่บอกเล่าเรื่องราวกันและกัน"หรืออาจไม่เจอกันเลยในชีวิตจริงหรืออาจแค่อยู่ในความทรงจำของกันและกัน ########################## พี่คะ.. น้องไม่รู้สึกผิดหวัง ไม่เสียใจ..สักนิด แต่น้องมีความสุขตลอดเวลาที่ได้อยู่กับพี่ ..ถามว่าอยากสมหวังไหม?:อยาก..แต่จะเคารพในการตัดสินใจของพี่..และไม่คาดหวังสิ่งใด หากจะมี..ก็คงมา ###########################บทสรุป"สุดท้าย..ปลายทางรัก" ####ขออภัยเพื่อนๆด้วยนะคะที่มาอ่าน อาจงงๆหรือไม่อยากอ่านต่อ เพราะยาวมากๆ และคงจะคิดว่าน้องช่างอ่อนไหวกับความรักครั้งนี้เหลือเกิน บางคนก็อาจเห็นใจ..หรือคิดเห็นต่างๆกัน..หากพี่โกรธน้องกล่าวถึงพี่โดยไม่ขออนุญาต.. น้องขอโทษมาตรงนี้ด้วย..แต่วันนี้..น้องแค่จะมาบอกพี่ว่าน้องดื้อรั้นที่ไม่ฟังคำเตือนของพี่มาตลอด แรกๆมีบ้างที่รู้สึกเจ็บปวด แต่ด้วยวิธีคิด ทัศนคติและมุมมองของน้อง ที่มองเรื่องทุกอย่างเป็นธรรมชาติด้วยความเข้าใจ อาจเป็นเพราะเริ่มแก่แล้วและเป็นผู้หญิงที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาพอสมควร หากมีโอกาสน้องคงได้เล่าเรื่องราวต่างๆให้พี่ฟัง. ##.ไร้สาระไหมที่คนคนหนึ่งรักใครคนหนึ่งได้มากขนาดนี้ ถึงน้องจะเป็นหญิงแกร่ง ยิ้มและหัวเราะได้ทั้งวันไม่ได้หมายความว่าน้องจะแข็งแรงไปทุกอย่าง แต่น้องแค่เป็นคนที่มีความสามารถในการใช้ชีวิตให้ประสบความสำเร็จและมีอนาคตที่ดีได้ตามความสามารถของน้องน้องไม่ต้องการเป็นผู้หญิงที่เก่ง ..ดร.+งานประจำในรั้วมหาวิทยาลัย จนถึงสอนเด็กมัธยม งานสังคมสงเคราะห์ งานวัฒนธรรม กิจการเล็กๆ ความเป็นศิลปิน(ดนตรี+ร้องเพลงและการแสดงหมอลำ)เหล่านี้เป็นเพียงหน้ากากความสามารถพิเศษที่ทำให้น้องรู้จักการใช้เวลาสร้างความสุขจากทุกๆตัวแปรให้กับชีวิตแค่นั้น..จริงๆแล้วการอยู่คนเดียวก็มีความสุขดีในแบบของน้อง การพึ่งพาตนเอง และน้องสามารถควบคุมชีวิตของน้องเองได้..ในบางส่วน..ที่เหลือคือกฏเกณฑ์ธรรมชาติ ##น้องให้อภัยคนทุกคนบนโลกนี้ได้.แต่ไม่อยากใช้คำนี้กับพี่ เพราะ"ความรัก"ไม่มีใครถูก ไม่มีใครผิด ไม่มีใครเป็นเจ้าของใครที่แท้จริง น้องไม่ใช่คนโลกสวยจนเกินไป แต่ก็ไม่ได้มองคนในแง่ร้าย ##น้องเลือกที่จะมองโลกตามความเป็นจริงและมีอคติน้อยลงมากกว่า..น้องพอใจทุกสิ่งในตนเอง "ความสวย รอยยิ้ม" วันหนึ่งต้องค่อยๆdropลง.. .แต่ยังยิ้มในกระจกทุกวัน รัก..ตัวเองและแบ่งปันความรักถึงพี่...เสมอมา ### "ความรัก"อาจไม่มีตัวตน จับต้องไม่ได้ด้วยกายแต่จะบอกว่า "ขอสัมผัสด้วยใจ-จินต์ ได้ไหมคะ?"######################แค่อยากรักในวันที่ยังมีลมหายใจ"Just wanna love on the day that still has breath"...Unconditional and every chapter is true.To the end, it was just a dream.In truth, I accepted it.ไต่ตัวโน้ตไปตามเสียงหัวใจเรียกร้อง...ต่อจากนั้นจะเป็นเช่นไร...จะไม่บ่นอีกเลย########################การเดินทางของความรักไม่รู้จบ..แต่ชีวิต..อาจต้องตายแล้ว..ไปเกิดใหม่..ไม่ว่าภพนี้ภพไหนหากมีแรงดึงดูดมากพอ น้องคงได้พบกับพี่อีก.".น้องไม่สัญญาว่าจะจำได้ทุกอย่าง ไม่สัญญาว่าจะมาเมื่อไหร่.. แต่ถ้ามา..คงมีสัญญาณบางอย่างสื่อถึงกันได้บ้าง"....ลาก่อนคนดี./รักสุดขั้วหัวใจ. ###################### ความรัก...ไม่รู้ปลายทางอยู่ไหน?ไม่รู้จะมีพรุ่งนี้หรือเปล่า..ก็ยังไม่รู้ #ความรักคือการแชร์ริ่งระหว่างคนสองคน..มีใจประสานกัน ลองเดินทางร่วมกัน เคารพในความคิดและความแตกต่างของกันและกัน ช่วยกันทำให้ทุกวันมีความสุขและมีรอยยิ้มและสุดท้ายเขาไม่ใช่สมบัติของเรา #เขาเป็น1คน1ชีวิตที่มาลองเดินร่วมทางกับเราเท่านั้น.. ##ถ้าคุณอยากเดินนานๆก็หาวิธีที่จะเดินไปด้วยกัน คนที่ใช่ยิ่งอยู่จะยิ่งใช่ ยิ่งเดินจะยิ่งเข้าใจ ยิ่งจับมือยิ่งเดินร่วมกันได้นานและไกลขี้นเรื่อยๆ คนที่ใช่มีอยู่จริง... แต่เขาจะเข้ามาได้ ก็ต่อเมื่อ..คุณต้องไม่เสียเวลาฝืนเดินกับคนที่คิดว่าไม่ใช่แน่ๆ.. เท่านั้นเอง../รักทุกคนนะคะ