##ที่มุมหนึ่งของโรงพยาบาลผสมมหาวิทยาลัยคณะแพทย์ศาสตร์ พักเที่ยงแล้ว ณ Food areaมีอาหารจานด่วนบ้างไม่ด่วนบ้าง เป็นที่ๆนศ.แพทย์หนุ่มสาวต่างมาเติมพลังกัน พวกเราสั่งอาหารมาตามความถนัดของตนเองพร้อมๆกับแอบมองสุขภาพของคนจะมาเป็นหมอในอีกไม่กี่ปี ตอนนี้น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับหลานสาวผู้เขียน(ปี4)เพราะสักครู่พึ่งพบกันและให้ค่าขนมไปพออยู่ได้1เดือน ส่วนใหญ่ตัวเล็กๆ บอบบาง อาจเพราะเนื้อหาการเรียนที่focusสุขภาพเต็มๆสิ่งหนึ่งที่น่าสนใจคือผิวพรรณ ขาวๆแต่ไม่ซีด อาจด้วยความเป็นวัยรุ่น วิถีชีวิตที่รู้จักแสงแดดน้อยมากและความรู้ในการดูแลสุขภาพ จึงมีภาพลักษณ์ของความใสสะอาด พอๆกับเสื้อกาวสีขาวที่สวมใส่(พอผ่านปี4แล้วก็จะได้สวมเสื้อกาวตามที่หลานสาวบอก)..###และก่อนจะมาถึงที่นี่เป็นจุดสุดท้าย ที่จริงเรา(ผู้หญิง3คน3วัย1ม่าย2โสด)ที่คนอายุน้อยสุดกับคนมากสุดในกลุ่มห่างกันเกือบ1รอบปีนักษัตริย์ แต่ไปไหนไปกัน คุยกันได้ทุกๆเรื่องยิ่งกว่าคนที่เรียกว่าแฟนอีก แค่คำพูดคำเดียว"พี่ไปกับหนูไหม?" ทำให้สามอนงค์ ไปนั่งหัวร่อ..คลอเสียงเพลงสไตล์RและB หรือป็อบผสมโฟล์คซองเพราะกีตาร์ตัวเดียวกะเม้าท์ออร์แกนและบางช่วงมีซาวด์จังหวะมาแจมๆ เอาเป็นว่า นำเสนอได้ไม่มีที่ติ..และเรามีเจ้าถิ่น..เพื่อนผู้ชายของน้องเป็นเจ้าภาพเครื่องดื่มสีเหลืองทองอ่อนๆแบบมีฟอง..ด้วยแล้ว..ทำให้โลกเปลี่ยนองศาแกนหมุนได้เหมือนกัน ###ไม่เฉพาะกลุ่มเราที่มีหญิงมากกว่าชาย บางกลุ่มก๋หญิงล้วน หญิงคละชายในสัดส่วนที่ลงตัว..แต่กลุ่มที่มาชายล้วน ที่นั่งในมุมที่มองเห็นกลุ่มเราชัดเจน.มองมาทางกลุ่มเราบ่อยๆ ด้วยแววตาเป็นมิตรและฉงนนิดๆ อนุมานเอาได้ว่า.."เอ..ทำไมหมอนั่นควงตั้ง3 (ซึ่งเขาก็มา3คนพอดี.).เราแอบนึกในใจ..นี่ถ้ามา3เจอ3ล้วนๆแบบนี้..ก็น่าลุ้น..แฮร่)..แต่ดูเหมือนว่าร้านนี้ The Cupid พยายามเล็งศรเต็มที่..แต่ยังหามุมองศาเหมาะสมไม่เจอ..เพียงส่งสายตาและรอยยิ้มไปก่อน...ถึงกันและกัน ..อาาา..กว่าจะหาคลื่นจูนกันเจอ....นาน..และนาน ###จนรู้สึกทนไม่ไหวแล้ว หนึ่งใน3ตะโกนขึ้นมาสุดเสียง"..คุณค๊าาา!!! คุณมองพวกฉันนานแล้วนะค๊าาา.จะเอาเบอร์ไหมค๊าาาา"....เงียบ!!!!..ไม่มีเสียงตอบรับ แถมทำหน้าอมยิ้ม..ก้อออ..เสียงนั้นมันก้องอยู่ในใจ..นี่นา!!???..(เรา3คนสบตากันแล้ว..มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา"..เธอก็.!!.ถ้าเขามาขอเบอร์โทรง่ายๆจริงๆ เธอจะคิดว่า เค้าขี้หลี..ไหมล่ะ? แล้วเสียงหัวเราะก็ดังลั่นในกลุ่มพวกเรา พร้อมๆกับยกแก้วกระทบกันเบาๆ แล้วซดคนละเฮือกลงลำคอ..เหมือนจะให้ลืมอะไรบางอย่างไป...).แล้ว..เสียงหนึ่งลอดตามแนวทางเดิน.ปลุกภวังค์."คอยนานไหมจ๊ะ?".เพื่อนที่มาโรงพยาบาลตามนัดของแพทย์เสร็จภารกิจแล้ว ..ขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ..บายค่ัาา ..see you next (อุ๊ย..ลืมออกเว็บ.เฝ้าHolไป2วัน.เลยเม้าท์ ซะ..อิอิ )