เมื่อมัน... ก็ให้รู้
กาย วาจา ใจของเรา ..ปากที่ช่างเจรจา..บางทีอาจต้องลดลงบ้าง และเข้าสู่โหมดการสำรวม เพื่อลดการซัดส่ายของจิต ..เพื่อให้จิตเหมาะสมต่อการทำสมาธิ..พิจารณาให้เห็นการเกิดดับของมัน..จิตมนุษย์เปลี่ยนแปลงตามเหตุที่มากระทบ
พึงสังเกต...
เมื่อซัดส่าย....ก็ให้รู้
เมื่อมันวิตกกังวล..ก็ให้รู้
เมื่อมันนิ่ง...ก็ให้รู้
เมื่อมันฟุ้งซ่าน...ก็ให้รู้
เมื่อมันกระวนกระวายร้อนรุ่ม...ก็ให้รู้
และเมื่อมันหลง..มันรัก..ก็ให้รู้
รู้ไหมล่ะ?
ให้ตามดูมันประหนึ่งว่าท่านกำลังนั่งมองเด็กซนๆคนหนึ่ง ที่วิ่งไปมา นั่งดูมันเฉยๆไม่ต้องไปทำอะไร ดูมันไปเรื่อยไป ไม่ต้องไปคาดหวังอะไร และไม่ต้องไปหวังว่า มันจะต้องอยู่นิ่งๆด้วย แล้วเมื่อมันเหนื่อย มันเบื่อแล้ว มันก็หยุด เดี๋ยวมันก็นิ่งเอง เพราะเป็นธรรมชาติของมัน..ถ้ามันพลุ่งพล่านขึ้นมาอีก ก็ปล่อยมัน ตามรู้ ตามมันไปเรื่อยไป ก็พอ ..################################฿#฿฿###จิตที่ไม่ได้รับการฝึก จะวื่งวุ่นไปตามสิ่งที่มากระทบ ทางหู ตา ลิ้น จมูก สัมผัสทางกาย ใจ บางครั้งกระทบเพียงครั้งเดียว แต่จิตปรุงแต่งไปเรื่อยๆ เป็นร้อยเป็นพัน