“พี่อยาก ทำบุญ ชลบุรีมีที่ไหนบ้างเหมาะ” เสียงมนุษย์ป้าถามมา

“ถ้าอยากไป อยุธยา ไหม”

“ทำไมยะ ไม่พาไปบ้านเธอ”

“พี่ ตอนนี้ เราก็นะกำลังข้าวใหม่ปลามัน เอ้ย เพิ่งเริ่มต้นคบกัน Single dad กับ Single mom ควร ใช้เวลา ร่วมกัน มีโลกของเราก่อน แล้ว ค่อยเปิดตัวกับคนในครอบครัว ชลบุรีถิ่นผมพี่น้องเยอะ ลูกอีก ถ้าคบกันยืด ก็ดีไป คบไม่ยืด อายเด็ก” ผมอธิบาย

“ม่ายช่าย ๆ แต่มันคือความมั่นใจนะ พี่คิดว่า คนเราถ้าจริงใจควรเปิดเผยกัน ไม่งั้นจะคบกันทำพรื้ออออออ” ป้าก็ยังหาเหตุผล จนเผลอหลุดสำเนียง ปักษ์ใต้ ออกมา

“ลูกผมคงไม่อยาก เห็น พ่อเป็น เพลย์บอล เปลี่ยนคู่ควงบ่อยๆ ลูกพี่ก็เช่นกัน ก็คงไม่อยากเห็น พี่ เปลี่ยน ผู้ชายบ่อยๆ เช่นกัน ผมมีเพื่อน ผู้หญิงคนหนึ่ง เลิกกับสามี ได้คนขับรถใน มหาวิทยาลัย เป็นแฟน คบกันไม่นานเลิกกัน แต่งงานกับตำรวจ เลิกกัน ตอนนี้คบกับผู้รับเหมาก่อสร้าง นี่ที่ผมรู้นะ กิ๊กอีกเท่าไร มันควรไหม เราควรจะคบกัน เงียบๆ หนีลูกเที่ยว เป็นระยะ เพื่อได้ ศึกษา กันมากกว่านี้”

ใช่ครบ Single ทั้งหลายจะสูงวัยหรืออะไร ก็ตาม ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะ เปลี่ยนคู่ เพราะคนมักมองว่าเราล้มเหลว พอหย่า คนก็มองว่าจะหาใครดีได้ คนก็มองลบหมด ดังนั้นก้าวแต่ละก้าว ต้องรอบคอบ

สรุปป้าแช่ม บินลัดฟ้าจาก เมืองร้อยเกาะ มาลงสนามบินดอนเมือง ผมรอรับ ที่ประตู 12

“ไปอยุธยา วันนี้ เจ้ จะได้รู้ว่า อยุธยามีอะไรดี คืนนี้นอนคาวาลิ หันตรา กันนะนอกเมือง”

ตอนนั้นโลกของประเทศไทย ปี 2559 เป็นโลกขาวดำ เราสองคน จะถ่ายรูปสวย คงไม่เหมาะ แล้วละครทีวี กระแส เจ้าแม่นาคี ก็ดังระเบิด แม่การะเกดยังไม่เป็นที่รู้จัก

ลูกชายป้า ยังเรียนที่ ม นเรศวร ลูกสาวผม เรียนและยุ่งกับการทำงานโปรเจคจบที่ ม บูรพา ดังนั้น ทุกอย่างโล่งทางสะดวก

จาก ดอนเมือง แค่ ชั่วโมงนิดๆ เราก็ ถึงเจดีย์นักเลง เจดีย์ กลางกรุง

“เจ้เราไปกราบพระมงคลบพิตรก่อน นะครับ ถึงถิ่นแล้วท่านเป็นเหมือนตัวแทน คนกรุงเก่าที่ทุกคนเคารพ”

“เอาซิ พี่ไปไม่ถูกหรอก ไม่เคยมา อย่าพาหลงแล้วกัน”

พระมงคลบพิตร นามนี้ เป็นมงคล กับชีวิต และทุกสิ่ง ผมกราบท่านตั้งแต่ยังเป็นองค์สีดำ เมี่ยม อยู่ ท่านเป็นเหมือนที่พึ่งทางใจ งานการอะไรผม จะระลึกถึงท่าน แม้ อยู่ถึงชลบุรี งานไหนต้องลุ้นให้ได้ ก็จะหันหน้าทางอยุธยาแล้วพนมมือ ขอให้ท่านช่วย มักจะได้ผลเสมอ

กราบพระเสร็จต้องอิ่มท้อง มื้อเช้า

ก๋วยเตี๋ยวผักหวาน ร้านนี้ บริหารงานโดยคุณทิพ ผมใช้บริการมาเป็นสิบปี เด็ดๆ คือ ผัดไทย ใส่ผักหวาน หน้าฝนได้ผัก สด กรอบๆ อร่อยมาก หน้าร้านขายขนมหวานอีก

“ขอผักเขาเพิ่มได้ไหม” เจ้ คงติดอาหารใต้ ต้องมีผักเป็นชามๆ

“ได้ จะเอาเป็นเข่งไหม”

“คนเมืองนะ กิน ข้าวผักไม่ค่อยค่อยกิน คนเรา ให้ร่างกายดี ต้องกินผักห้าสี เป็นนิสัย.............................” ซวยเลย ร่ายยาว แล้ว ป้า บ่นแหลก

วัดสุวรรณดาราราม เป็นวัด ใหญ่ที่ คนไม่ค่อยแวะไป มีโบสถ์สอง โบสถ์ โบสถ์แรก เก่ามาก และ สมัยรัชกาลที่ 4 ท่านสร้างขึ้นอีกหนึ่งหลัง

ด้านหลัง โบสถ์จะมีเจดีย์ใหญ่ เก็บพระอัฐิ พระบรมราชนก หรือพระราชบิดา ของ พระพุทธยอดฟ้าฯ

ที่นี่มีวัดเยอะมากๆ ทุกสามร้อยเมตรจะมีหนึ่งวัด สร้างวัดให้ลูกวิ่งเล่น!! คือคำกล่าวของของกรุงเก่า

“พี่ว่าเราถวายสังฆทานดีไหม ได้ทำกุศลร่วมกัน”

“แหมเจ้ ตายไปชาติหน้าอยากเป็นคู่กรรม กับผมอีกละซี้.............”

“จำทำไหมทำ ไม่อยากเจอกันก็ไม่ต้องกรวดน้ำคว่ำขันกันไปเลย”

“งอน!!”

“เอาว่า เย็นนี้ก่อนมื้อเย็น ไปซื้อของถวายพระกัน ตอนนี้ขับรถเที่ยว ไปไหว้พระนเรศวร ไปเจดีย์ภูเขาทอง ไปดูคลองมหานาคกัน เดี๋ยวจะพาไปถึง วัดท่าสุทธาวาส ป่าโมกเลย”

พูดแบบนี้ ป้าแก ค่อยยิ้มออก

เย็นนั้นเลยแวะห้างใหญ่ แถวหน้าเมือง เตรียมของ กัน

“จะเอากาละมังทำไม ใครเขาก็ใช้ถังสังฆทานกันทั้งนั้น” เจ้ พูดแบบงงๆ

“เอาน่าอย่าเถียง เจ้ เลือกเจ้ไป ผมจะเอากาละมังใหญ่ดี สมัยผมบวช ซักผ้าในถังไม่โอ นะ มันต้องในกะลามังแล้ว ผงซักฟอก แชมพู มีดโกนสองใบ ค่อยเลือกนะเจ้”

สุดท้าย เราได้ของ เรียบร้อย

“ไปร้าน ครัวริมน้ำ หน้าที่ดิน จังหวัดนะเจ้”

ร้านครัวริมน้ำนี้ เป็นร้านอาหารเล็กๆ ใครเห็นหน้าร้านจะ ไม่ค่อยอยากเข้า เพราะมันคือ ร้านเก่าๆ ห้องแถว เล็กๆ หน้าร้านรกๆ แต่ ข้างในจะกว้างขวาง

ร้านนี้ เป็นร้าน อาหารของคนกรุงเก่า กินได้ตั้งแต่ กุ้งแม่น้ำ จนที่ผมชอบ ปลาเนื้ออ่อนทอดกะเทียม

กินไปมอง เห็นแม่น้ำที่ไหลมาจากหัวรอ ด้านหนึ่งก็เป็นวังจันทร์เกษม

สี่ร้อยกว่าปีก่อน พระเจ้าบุเรงนอง เคย ยกทัพกระหน่ำยิงปืนใหญ่ ถล่ม พระนคร ก็คงแถวนี้

การกิน ข้าว กินไปคุยกันไป ไม่ว่าจะเรื่องกินเที่ยววันรุ่งขึ้น การ เล่าเรื่องในสิ่งที่ อีกคนไม่เคยเห็นไม่เคยรู้ แลกเปลี่ยนกัน คนเรา ถ้าไม่คุยกันไม่พูด ไม่ แสดงอะไรออกมา มันไม่รู้

ความสุข ของคนวัยผมคงไม่ใช่ ออก ต่างจังหวัด กินอาหารฟิวชั่น ถ่ายรูป เข้าโรงแรมสวย เล่นจิงโจ้โล้สำเภา ฮาาาาาาา แต่คือการ ขับรถ กินข้าวอาหาร ที่ถนอมสุขภาพ

คุยกับคนที่รู้ใจ ไงก็ไม่เบื่อ

กินข้าวแล้วไปโรงแรม

ใครเคยขับรถในอยุธยาคงรู้ ไปหันตรา มันเป็นทางวิ่งเลาะไปในทุ่งนาเลย

“โรงแรมในเมืองมีเยอะ ไม่นอน หาซะไกลเลย”

“แล้วเจ้ จะรู้ โรงแรม นี้ นะ มันอยุ่ไม่ไกล จาก สถานีรถไฟบ้านม้า ราคาพันต้นๆ ไม่แพง เช้ามีอาหารเช้าสองที่อีกเป็น ABF พักสงบๆ ตื่นเช้า ได้ยินเสียง รถไฟ จากสถานีบ้านม้า แหมมันคลาสสิค เลยนะเจ้”

รีบอาบน้ำ นอนพรุ่งนี้ ไปทัวร์ยุดยาต่อ