“..ยาม อุษาฟ้ากระจ่าง
ทั่วนภางค์สว่างแล้ว
ตื่นนินทราเสียเถิด น้องแก้ว
สว่างแล้วนะ แก้ว ตา
..แจ้ว จำเรียง
เสียงกระซิบ สั่ง ดั่งสัญญา.......”

ฟ้ากระจ่าง ยามเช้า มองไปนอกหน้าต่างห้องพัก อดคิดถึงเพลง อุษาสวาท ไม่ได้ ที่ผมชอบเพลงนี้นุ่มนวล ไพเราะตั้งแต่ ม.4 ที่ได้ยิน นักร้องแกรนด์เอ็กซ์เอามาร้องใหม่ แล้วยิ่ง ซาบซึ้ง เมื่อเพื่อนร่วมห้อง ม.4 บอกว่า เพลงนี้ “พ่อแต่งให้แม่เอง”

ใช่ครับ ครูสุรัฐ พุกกะเวส แต่งให้ คุณแม่อุษา

ป้า ยังนอนอืด ส่วนผม นะตื่นมาแต่ ตีห้าแล้ว เพราะเป็นความเคยชิน ที่ตื่นเช้า นอนบิดไปมาลุกไปยืนระเบียง มอง เห็นท้องนาสุดลูกตา มีทางรถไฟเล็กๆ ตัดทุ่ง เห็นรถไฟ วิ่งเข้าสถานีบ้านม้า มันเป็นภาพวิว ที่ สวยงามมาก

“เจ้ ๆๆ ตื่นได้แล้วผม อาบน้ำเสร็จแล้วนะ เดี๋ยว จะได้ลงไปกินข้าวข้างล่าง”

“รอแป๊บเช้าแล้วเหรอกำลังสบายเลย” ป้าบ่นแต่เช้าไม่อยากลุก ก็เนอะ อากาศในเมือง มันแย่ มาเจออากาศแบบนี้ดีจะตาย คนเรานานๆ ที ได้พักห้องโรงแรม ทุกคนอยากมีห้องนอนแบบห้องโรงแรม แต่ชีวิตจริง ไม่ใช่ของง่ายๆ

ชั่วเคี้ยวหมากแหลก ป้าแต่งตัวเสร็จ อาหารเช้าโรงแรม ค่อนข้างโอเค สำหรับที่นี่ คือ

ห้องอาหารค่อนข้างเงียบ คนไม่เยอะ เกินไป ไม่มีเด็กเปรต อุ๊ย รักเด็ก ครับรักเด็ก

เช้าๆ ตื่นมา ใครจะไม่ชอบ นั่งกินกาแฟ ร้อนๆ มีอาหารเช้าดีๆ บรรยากาศเงียบๆ มีเพลง เบาๆคลอไป นั่งคุยกัน ถึงภารกิจประจำวัน ที่จะทำต่อไป ชีวิตคนเราก็แค่นี้ รวยหรือจน ความสงบและสบายใจ สุขภาพแข็งแรง เปิดกระเป๋ามีตังค์ใช้ ก็พอแล้ว

“เช้านี้จะไป ถวาย สังฆทานวัดไหน เห็น ซื้อ ผ้าไตร มาด้วยหอบมาไกลจากชลบุรีเลย”

“ผมไม่ชอบ ซื้อ ผ้าไตร ที่ เขาขายกับถังสังฆทาน เลยมันบางเวลา ผ้านุ่ง เห็นไข่พระ เลยมัง ไม่เอา ผมซื้อเลือกที่ ดี”

จาก หันตรา ขับรถเข้าเมืองข้ามสะพาน ปรีดีฯ วนออกเส้นรอบเกาะ ถ้าเป็นละคร ก็ตรงที่แม่การะเกดตื่นเต้นกับประตูท้าย สนามนั่นแหละ แต่ในละคร เรียก คลองท่อ ว่าคลองฉะไกรฯ

วัดหน้าพระเมรุฯ เป็นวัดใหญ่ วัดหนึ่ง ที่ ตำราเรียน มักจะบอกว่าเป็นวัดเดียวที่พม่าไม่ได้เผา แต่เปล่าหรอก ยังมี วัดอีกตั้งเยอะ ไม่ว่าจะวัดพนัญเชิง วัด ตะไกร วัดสารพัดวัด พอดีวัดนี้จอดรถสะดวกด้วย แล้ว บังเอิญ ผู้ช่วยเจ้าอาวาส นั่ง อยู่พอดี เลย ถวายเสียเลย

“เซลฟีๆๆ” เสียงป้าร้องจะเซลฟี

“เจ้ เพี้ยนไปแล้ว จะเซลฟี่กับพระ เดี๋ยวปัดเหวี่ยง” ต้องโดนดุถึงเงียบ

“ท่านครับ เคยไปวัดโคกพระยา ไหมครับ” ผมถามพระ

“อาตมามาจำวัดที่นี่ก็นานแล้วไม่เคย ไปเหมอืนกันเขาว่าเป็นวัดเก่า รกมาก”

“ใช่ครับ ผมอยาก เห็นวัดนี้ ดูร่มรื่นเหมือนวัด อื่นอย่างน้อยเตียนๆเหมือนวัดหัสดาวาส ก็ยังดี”

“โยม อย่าไปยุ่งกับวัดนี้เลย ใครมายุ่งก็เจ็บป่วยไปตามๆ กัน” ท่านผู้ช่วยเจ้าอาวาส เตือน

คงจริงๆ หลายปีก่อน กับเพื่อนเคยทำบุญ ที่วัดนี้ แล้วพยายามบูรณะ กัน มีเรื่องต้องเจออะไรเจ็บๆ ตัวแล้วผมได้ป่วย นอน โรงพยาบาลครั้งแรกก็ที่นี่แหละ

“จะพาพี่ไปไหนต่อละ หรือบ้านแฟนเก่าเธอ ไหนๆ ”

“จ้างก็ไม่บอก ผ่านมาแล้วแต่ไม่บอก เอาว่าเดี๋ยวไปโน่น โผงเผง วัดท่าสุทธาวาส” ผมดึงเรื่องไปเลย เพราะกะพาไปตั้งแต่ ลุมพลี ที่มีเจดีย์ภูเขาทองและ อนุเสาวรีย์สมเด็จพระนเรศวรฯ ที่สร้างเป็นเกียรติถวายแด่ท่านที่เคย รบชนะ ลักไวทะมู ที่หวังมาจับตัวท่านไปฆ่า แต่ ท่านกลับรบชนะ สังหารลักไวทะมู เสียนี่

อย่างที่เคยบอก ครับคนเราต้องศีล หรือความชอบให้เสมอกัน ชายหล่อหญิงสวย รวยความรัก แต่ความชอบไม่เหมือนกันแค่ ผมชอบแม่น้ำ อีกคน ชอบ ทะเลมันก็ไปกันไม่ได้

ทริปนี้ เป็นทริปทำบุญไหว้พระ ป้า ปล่อยให้ผม ขับรถตามใจผมเลย ไปให้ไกล สุดๆ เท่าที่เวลาจะมี ขับรถไปมีเรื่องคุยกันไป ถึงวัด ผมเล่า เรื่องวัดนั้นวัดนี้ ได้

เล่าแล้วป้ามีเรื่องสงสัย ถามต่อ ไม่ใช่ ผมเล่า ป้าอือๆๆๆ แบบนี้ ก็ไม่สนุก

ใครคิดจะมีคู่รัก อย่าเพิ่งไปหวังทริป เที่ยวยาวห้าวัน สี่คืนหรืออะไรเลย เกิดขัดใจกันไปไม่รอดทำไง

ลองทริปสั้นๆ สามวันสองคืน คนเราถ้ามันต้องฝืน มันไปไม่ได้หรอก เจอเรียกไปแบบนี้ครั้งสองก็ร้องแล้ว

ระหว่าง ทริป จนถึงจบ แล้วให้ลองคุยกันประเมินกันว่า รู้สึกอย่างไร เปิดอกคุยกัน มันเหมือนปรุงอาหารต้องชิม

“น้องนะเดินเร็วไป ยิ่งขึ้นลงบันได เร็วมาก พี่ตามไม่ทัน” อ้าวลืมไปป้า เข่าเสื่อม

“กินเร็ว จะรีบไปไหน เคี้ยวต้องเคี้ยวให้ละเอียด” จ้าาาาาาาา คุณพยาบาลทีหลัง จะเคี้ยว เอื้องเลยดีไหม

“เวลา ผมขับรถผมชอบให้ พี่จับขา ผมบ้างเป็นระยะอบอุ่นดี”

สารพัดที่ต้อง มาคุยกัน

การทำบุญนอกจากได้บุญ แล้ว ระหว่างทาง จะได้สุขใจด้วย