“เจ้ ผมว่าถึงเวลาที่เจ้ มาชลบุรี บ้างได้แล้วนะ มาเที่ยวชล แล้วดูไว้ ว่า แซยิดแล้วจะอยู่อย่างไรที่นี่” ผมเปรย ทางโทรศัพท์ สมัยนี้ อะไรมันก็สะดวกเนอะ คุยโทรศัพท์ สมัย วัยรุ่น ต้องนั่ง ที่เครื่องโทรศัพท์ โทรหาแฟน แล้ว บรรดาญาติผู้ใหญ่ เช่น คุณป้าของผม ก็ต้องเดินวนเวียนแถว โทรศัพท์ มากินน้ำ กินกาแฟ นั่งรับลม แต่ปิดบ้าน แล้ว แอบฟังหลาน คนดี ศรีวงศ์ตระกูล คุยกับใคร แต่สมัยนี้ คุยกันในห้องนอน คุยกันเห็นหน้าเห็นอีกฝ่ายกันไม่มีโกหกตอแหลกัน ว่าใครอยู่ไหน

“ไปก็ได้ รับประตู 12 ดอนเมืองเหมือนเคย ว่าแต่จะให้ พี่ไปพักบ้านเธอ หรือ คุยกับหมิวหรือยัง” ป้าถามแบบกังวล

คนที่ใกล้ ตัว ผม พี่น้อง เพื่อนฝูงจะรู้เลย เจ้าหมิวลูกสาวผม หวงพ่อเป็นที่หนึ่ง ก่อนหน้า คบป้าผมเคย คบไม่ว่าจะ พยาบาลอุณาโลมแดง สาวอยุธยา และอีกสารพัด แล้ว ความรักของพ่อ เมื่อลูกไม่พอใจ ก็ต้องยอมลูก แต่จริงๆ หมิว ไม่ใช่จะปิดกั้น เขาก็ยอมนะ แต่ต้องเป็นคนที่ เขาพอใจ เช่น อานิจ ที่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ซึ่งบัดนี้เธอเป็นเพื่อนสนิท เพื่อนรักของผม

บ้านชลบุรีมีกัน สามคน ป้า ผม และหมิว การจะเอาใครเข้าบ้าน มา เป็นเรื่องใหญ่ไม่น้อย แต่ ณ เวลา นั้นป้า เป็น คนป่วย แล้ว ด้วยเส้นเลือดสมองตีบ มันเป็นที่เส้นเลือดหลักแกนสมองทำให้ พูดไม่ได้อีก

หน้าที่ดูแลบ้านคือ ผม ผมต้องทำหมด และ หมิว กำลังเรียนปีสี่ แล้ว ส่วนใหญ่เด็กนิเทศ ก็หมกกับหอ กับเพื่อนทำกิจกรรม หลังฝึกงาน จบ

“ไม่เป็นไร เจ้ถ้าเจ้ม่คิดมาก และเพื่อความคล่องตัว พัก โรงแรมรุ่นน้องผมได้ ในพัทยา โรงแรมรุ่นพี่รุ่นน้องผม อื้อเลย จะเอาแบบไหน”

“พี่อยากได้ แบบประหยัดๆ ไม่อยากให้เธอจ่ายแพง แล้วช่วงไว้ทุกข์ในหลวงเรากินเที่ยวแบบ ประหยัดดีกว่า” ไม่ว่าจะช่วงไหน ผมก็เห็นป้า ประหยัดตลอด

นี่แหละ ครับ คนคบกันต้องจูนให้เข้ากัน ป้าเป็นข้าราชการ ผมค้าขาย(โปรแกรม) ความใจถึงใจป้ำ ผมจะมากกว่า ป้า มีภาระ ลูกอีกสองคน คนหนึ่งเรียน สถาปัตย์ อีกคน เรียน ม.6 ตอนนั้น

เหมือน เคยป้าบินลัดฟ้า จากเมืองร้อยเกาะ มาเจอผมที่ สนามบินดอนเมืองในเย็นวันศุกร์ ผมก็ขับรถตรงลิ่ว มา

พี เอ็น โกลด์ รีสอร์ท รีสอร์ท เล็กๆ ใกล้ปากทางเข้าบางแสน เงียบสงบ ราคาหลักร้อย แต่บรรยากาศ หลักหมื่น สมัยนี้ชลบุรี มีโรงแรม ระดับเซลล์นอน เยอะมาก ยิ่งหลังๆ มานี่ มี Hopp inn อีก เล่นเอาสะเทือน ไปทั้งจังหวัด

“คืนนี้เราพักกันที่นี่ก็ได้ นะพี่ ไม่ไกลบ้านผม รีสอร์ท ของลูกค้าผมเอง ชื่อ คุณนัน นิสัยดีเป็นกันเอง”

ไม่ว่าไกล ใกล้ช่วงนี้ผมจะห่วงบ้าน จริงอยู่ จ้างคนดูแลป้าของผม อายุ 79 ปีในตอนนั้น ไว้ก็จริงแต่ ก็จะไม่ทิ้งไปไหนไกล ดีที่มีลูกสลับไปมา

“ดีเนอะ มีพร้อมเหมือน โรงแรมใหญ่มี คลื่นWiFi ด้วย” ป้าชักชอบ เพราะตอนเข้ามาเห็นป้ายรีสอร์ทๆ นึกว่าม่านรูดมังแต่ไม่ใช่ๆ บ้านเป็นหลังก็มี ตื่นเช้าได้ยินเสียงนกกา ร้อง

“พรุ่งนี้จะพาพี่ไปไหน ชลมีอะไรน่าสนใจ อาหารเช้าเราจะกินอะไร” ป้าถามเป็นชุดเลย

“โอย พี่จะกินอะไร เช้าไปเดินเล่น ริมหาดบางแสน กินกาแฟ ร้านเพื่อนผม ตรงวงเวียนบางแสนก็ได้ ตอนนี้หน้าหนาว น้ำทะเล จะสวย จน กุมภาพันธ์ เลยล่ะ เย็นเราไปออกกำลังกายโรงเรียนผม”

คืนนั้น คุยกัน จนหลับ ไปทั้งคู่

“เจ้ เช้าแล้ว ตื่นได้แล้ว”

ป้าตื่นมาเปิดหน้าต่างห้อง

“สวนสวย อ่ะ ป่ะๆๆ เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จไปถ่ายเซลฟี่กันหน่อย”

โอยยยยยยยยยยยยยย ผมนี่เป็นอะไร ที่เบื่อ แต่ต้องอดทน ป้าแก วัยรุ่น วัยไหนวะ นี่ ยังติดใจ ถ่ายเซลฟี่

“ไม่ต้องทำหน้าบูด เขาเรียกถ่ายเก็บไว้ดูยามแก่ ให้เห็นว่าเราสวย”

“จ๊ะ”

เป็นอันเช้าวันนั้น ไม่ต้องทำอะไรล่ะ ที่รีสอร์ท มีสวนขนาดใหญ่ ป้าแกถ่ายรูปทุกมุม กะให้คุ้มค่าที่พัก ไม่กี่ร้อยบาท นอนสองคืน ถ่ายมัน ให้คุ้ม

“พอเจ้ ไปหากาแฟ ร้านเพื่อนผมดีกว่า”

ร้าน Click Coffee วงเวียนบางแสน ของมนู เพื่อน ผมเป็นเป้าหมาย

บรรยากาศ ร้านสบายๆ ตอนเช้า นั่งกินกาแฟ กับเค๊ก บ่ายๆ ก็มักจะมีคนมานั่งจิบเบียร์เย็นๆ จนค่ำ ทะเลบางแสนยามหน้าหนาว จะน้ำใสสวย ช่วงนี้แหละครับใครมาก็จะเจอ น้ำใสๆ สวยๆ

นั่งเล่นพัก หนึ่ง เจ้าของร้านมา ก็เลยแนะนำ กันให้รู้จักป้า

เจ้า มนู เพื่อนผม เป็นคนปากน้ำนิสัย ดีเรียบร้อยเรียน ม ปลายกับผม ตอนนี้ เช้าๆ ก็ปั่นจักรยาน กับเมีย สบายๆ แล้วมาดูร้านกาแฟ ที่วงเวียนบางแสน เพื่อนคนไหน ผ่านมาแวะใช้บริการได้ครับ

เหมือนเคย ป้า ติดเซลฟี่ ถ่ายมันไปหมด มุมไหน ขอให้ได้ถ่าย

การจะรับใครเข้ามาในชีวิต โลกไม่ได้ มีแค่ เราและเขา เท่านั้น เราสุข เขาทุกข์ ก็คงไม่ดี หรือ จะให้ เรา สาบานตัว มีเมีย จะมีสุขเมียร่วมเสพ มีทุกข์ ผัวรับไว้คนเดียว ก็ใช่ที่

สุข มันคือ ความสุขของ คนสองคน สภาพแวดล้อม แต่ละที่แต่ละจังหวัดไม่เหมือนกัน ผมเคย อยู่กับ คุณนายเกลือทิพย์ อดีต ภรรยา เขาชอบ เมืองที่คนพลุกพล่าน สุขที่อยู่ กรุงเทพ แต่ผมอึดอัดเอาอย่างวันนี้เช้า ไปหาลูกค้าที่แยกนครอินทร์ ผมขับรถจาก ชลไป สามชั่วโมง เกือบไม่ทันนัด รถติดมาก ขากลับ อาศัยเส้น ชัยพฤกษ์วิ่งมาต่อทางด่วน ระยะสองได้ แต่กว่าจะหลุด ไอ้ตรง พระราม 4 ไปแถว ม กรุงเทพ รถ ก็ติดหนึบ ผมไม่สุขด้วยหรอก

จะรับใครมาในชีวิต ลองไปบ้านเขา หรือรับเขามาบ้าน ไม่ต้อง ถึงบ้านถึง ในครัวเรือน เราให้ดูสภาพแวดล้อม ก่อนดีกว่าไหม เขาสุขไหม

แล้วจากนั้น พาไปเจอกับเพื่อนฝูงของเรา เขาจะรู้สึกอย่างไร