Relationship ความ สัมพันธ์ย่อมเกิดจากคนสองคนหรือสิ่งสองสิ่งขึ้นไป. #เช้านี้วันหยุดออกกำลังกายเรียบร้อยแวะมาทักทายในที่ๆเคยมา...นึกๆสงสัยขึ้นมาว่า ทำไมถึงกลับมาที่นี่มาทำไม มาหาอะไร หาใคร เปล่าหรอก จริงๆคำตอบไม่ใช่ใคร เพราะเป็นถนนที่เคยเดินแม้ถนนนี้จะให้ความทรงจำเราคิดว่าโหดร้าย(คิดเองที่จริงไม่มีใครทำอะไรเลยต่างคนต่างมา..ถ้าไม่ไปมีความสัมพันธ์เกินเลยกับใคร ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย แค่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นเท่านั้น.) วันนี้เราให้อภัยกับความรู้สึกตัวเองแล้วที่ไปหลงรักตัวอักษร มันทำให้เราอยู่ในโลกจินตนาการแห่งความสุขได้ด้วยความรู้สึกที่แสนดี ที่มีคนเสียสละเวลามาพูดคุยหยอกล้อ และเป็นห่วงทักทายค่ำเช้า ถึงมันจะมิอาจไขกุญแจสู่โลกแห่งความจริงได้เลย.ก็อาจจะเป็นข้อดีเสียด้วยซ้ำ.ก็เพราะเราไปคิดว่าความสัมพันธ์นั้นมันเป็นจริง เราถึงเจ็บปวด สมองเราคงหลอกตัวเอง รู้สึกรักทั้งที่ไม่ได้ศึกษาหรือทำความเข้าใจกับหลักความจริงแห่งrelationshipsนั้นเลย..ว่าจริงๆแล้วคนฟากคะโน้นเขาต้องการอยู่ในrelationshipรูปแบบใด..แค่ไหน..พอจูนไม่ตรงกันจึงมีปัญหา?? ##มาถึงวันนี้ เวลาผ่านไปเราได้คิด.. หวนระลึกถึงความรู้สึกนั้น มันช่างบริสุทธิ์ลึกซึ้ง..ในความว่างเปล่าที่ให้พลังบวกต่อหัวใจต่อความรู้สึกที่หาไม่ได้ง่ายๆ เป็นพลังที่ทำให้ยิ้มได้ทั้งวัน งานการราบรื่น เห็นใครก็ยิ้มให้ หน้าตาสวยแววตามีความสุข..ดื่มด่ำกับความรู้สึกที่ส่งผ่านฟ้า ดาว เดือน..ก้อนเมฆ ##จุดพีคของความสัมพันธ์คือความรู้สึกที่ดีที่มีให้กัน ไม่ว่ามันจะอยู่ในโลกออนไลน์ โลกความจริงหรือในโลกแห่งจินตนาการก็ตาม.. หลายคนคงเป็นแบบนี้ โลกความจริงเขาอาจมีใครๆอยู่รอบข้างมีครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบ.ที่เขาไม่แน่ใจว่าอีกฝั่งจะยอมรับเขาได้หรือไม่..หากยอมรับได้ก็จริงแต่อาจไปเพิ่มปัญหาในชีวิต เพิ่มภาระให้..ย่อมไม่มีใครต้องการเพราะในวัยนี้แล้วไม่มีใครอยากเริ่มต้นใหม่หรือปวดหัวกับมัน ##เพราะความกลัว กลัวความไม่มั่นคงและไม่ต้องการสูญเสียสิ่งที่มีอยู่ จึงลดความกล้าหาญลง..มนุษย์เป็นเยี่ยงนี้ทุกผู้ทุกนาม..หรือเคยกล้าแล้วประสบการณ์มันสอน #ความสัมพันธ์ที่ดีอบอุ่นไม่ต้องไปลึกซึ้งถึงไหนๆก็ได้ แค่มีความรู้สึกดีๆต่อกันทุกครั้งที่พูดคุยหรือหากจำเป็นต้องนอกกรอบก็ขอเพียงให้เข้าใจกันและข้อตกลงทั้งสองฝ่ายในขอบเขตที่เป็นไปได้..ก็คงไม่ผิด เราไม่ฟันธงว่าRelationshipแบบไหนจะยั่งยืน. อย่าเลย!! อย่าไปยึดติดความยั่งยืน แม้แต่เพื่อนรักยังต้องพลัดพราก. ไม่มีจีรัง.. การพลัดพรากเป็นเรื่องธรรมดา..ผู้หญิงอาจยึดติดกับความสูญเสียเสียใจเมื่อความสัมพันธ์ขาดสะบั้นลง เพราะเธอคิดว่าเธอเสียเปรียบ..ที่จริงผู้ชายเขาก็เสียให้เราเหมือนกันนะ ไม่ใช่เราฝ่ายเดียวหรอกที่มีความรู้สึก มีหัวใจ อย่าไปโทษเขาเลย ##ควรขอบคุณเค้านะคะ ที่เคยทำให้มีความสุข ไม่ว่าจะแค่ทางใจหรือทางไหนๆก็ตาม คิดอย่างนี้จะได้เข้าใจสรรพสิ่งที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป. ให้อภัยกันและกัน เรายังเป็นเพื่อนพี่น้องกันได้ ถ้าไม่เลวร้ายจนเกินไป.ชีวิตไม่ยืนยาวนัก ....คุณล่ะคะ..คิดอย่างไร แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้นะคะ?...