ละสายตาจากหน้าจอมือถือหรือคอมฯแล้วใช้ความรู้สึกสัมผัสหัวใจ
นานแค่ไหนแล้วที่คุณไม่เคยสัมผัส “ความรู้สึก” ที่อยู่ในใจของคุณจริงๆ
คุณปล่อยให้ “ความคิด” พาคุณเตลิดไปไหนต่อไหนทั้งแต่ตื่นนอนกระทั่งเอนกายเพื่อเตรียมหลับพักผ่อน
วันละกว่าสิบชั่วโมง(จนเกือบถึงยี่สิบในบางคน)ที่คุณให้ความคิดบงการทุกอย่างจนคุณ “ลืมสัมผัสความรู้สึกที่ใจ”ไปนานแล้วจนกู่ไม่กลับ...คุณหลงทางอยู่ในความคิดหรือไม่
ความรักที่มาจากความคิดเป็นความรักอีกรูปแบบหนึ่ง
และความรักที่มาจากความรู้สึกเป็นความรักที่แตกต่างออกไป
ถ้ายังจมอยู่ในความคิด...หากมีความรักคุณจะได้ความรักแบบ “คิดฝันหรือจินตนาการไปเรื่อยๆ”
แต่ถ้าคุณดิ่งให้ถึงความรู้สึกคุณจะได้ “ความรักที่มาจากความรู้สึกจริง” ซึ่งถือว่าเป็นของจริง
ความคิด ตลอดจนสิ่งที่สมองสร้างขึ้นมาสารพัด ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์ และอีกหลายรูปแบบคือสิ่งที่สะท้อนถึงสิ่งที่ไม่เป็นธรรมชาติ และ รวมถึง ความคิดในเรื่องของความรักด้วย
แต่...ความรู้สึกเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือสมอง..เช่น มีดบาดแล้วต้องเจ็บ(ไม่ต้องใช้สมองคิดก็เจ็บได้) ไม่มีอากาศหายใจแล้วต้องตาย และอีกหลายสิ่งหลายอย่าง....คงรวม “ความรัก”ที่เกิดจากความรู้สึกเข้าไปด้วย(ไม่ใช่รักจากความคิด) นั้นคือความงดงามแห่งชีวิต
ถึงตอนนี้...คุณมีความรู้สึกรักหรือเริ่มจะรักใครด้วยความรู้สึก แทนที่จะรักใครด้วยความคิดบ้างหรือยัง....
ถ้ายังมองไม่เห็นอะไร...หรือยังไม่สัมผัสอะไรทั้งสิ้น....จะดีไหมถ้าเริ่มสตาร์ทจาก....การ “รู้สึกรักตัวเองให้เป็น”ก่อน...จากนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณจะถูกปรับใช้กับคนที่คุณรู้สึก “ใช่” ได้กลมกลืน แนบเนียน และเป็นความรักที่มาจากความรู้สึกที่แท้จริง