โบราณเคยบอกไว้ว่า "ที่ใดมีรัก ที่นั่นย่อมมีทุกข์" ประโยคนี้มันจะจริงรึป่าวนะ? แต่เท่าที่เคยเห็นมาก็ยังไม่มีใครไม่เคยเสียน้ำตาเพราะความรักเลย บางคนทุกข์ก็ปล่อยวาง บางคนกลัวที่จะทุกข์จึงไม่โหยหา แต่บางคน "ก็ยอมทุกข์เพื่อรัก" เช่นฉัน ฉันยอมทุกข์ยอมเจ็บปวด ยอมได้ทุกอย่าง เพื่อเขา ฉันยอมเป็นอะไรที่ฉันไม่เคยเป็น มีคนเคยบอกกับฉันว่า"รักแล้วทุกข์มันไม่เรียกว่ารักหรอกนะ" ฉันเหมือนจะเข้าใจความหมายของมัน แต่ก็ไม่เคยแยแส ฉันไม่รู้หรอกนะว่ามันจะใช่รักรึป่าว คงเพราะฉันมีความรักมาน้อย เลยไม่รู้ว่ารักคืออะไร? การถูกรักจริงๆมันเป็นยังไง? แต่สิ่งที่ฉันให้ไปมันคือรัก รักที่บริสุทธิ์ ความไร้เดียงสาของฉันอีกชื่อหนึ่งคงเรียกว่าโง่ล่ะมั้ง นี่ฉันบ่นอะไรอยู่เนี่ย เห้อ แต่ถึงยังไงฉันก็อยากจะขอให้ทุกคนพบเจอกับความรักที่ดีและมีความสุข ขอบคุณ