ความรัก มากกว่าครึ่ง เป็นผลผลิตจาก “ความคิด”

ความคิด เป็นบ่อเกิดของ “อารมณ์”

อารมณ์รัก คือส่วนหนึ่งของ “ความคิด”

อาจมองได้ว่า ความคิด = อารมณ์รัก

ในขณะเดียวกัน ความคิด คือบ่อเกิดของอารมณ์ทุกประเภท

แน่นอน....ความคิด = ความกลัว

สมการข้างต้นทำให้เห็นว่า ความคิด คือต้นกำเนิดหรือจะเรียกว่าเป็น บิดามารดา ของอารมณ์ ก็คงไม่ผิดนัก

หากไม่ต้องการกลัว ก็ต้อง “คุมความคิด”ให้อยู่  หรือ ถ้าดีกว่านั้น “ตัดความคิด” ได้ก็ยิ่งดี และจะดียิ่งขึ้นถ้า “รู้เท่าทันความคิด”  เมื่อเป็นเช่นนั้นก็จะ “ไม่กลัว”  และ ใช้ความเข้าใจเดียวกันเข้าถึง “ความรัก” ได้โดยอัตโนมัติ

ที่เหนือกว่านั้นก็คือ  ความคิด คือ สิ่งที่ถูก “สร้างขึ้น”จากสมองของมนุษย์ ...ในเมื่อความคิดถูกสร้างขึ้นมามันจึง “ไม่ใช่ธรรมชาติ” หรือ “ไม่เป็นธรรมชาติ” หากแต่เป็นสิ่งที่อาจเรียกว่า “ปรุงแต่ง” ก็ได้เช่นกัน

ความรักที่เกิดจากความคิดจึงเข้าข่ายทั้งหมดที่กล่าวถึง

แต่....โลกนี้ไม่ได้มี ความรักแค่รูปโฉมเดียว...นั่นคือไม่ได้มีแค่ ความรักที่เกิดจากความคิด เท่านั้น

ความรักอีกรูปแบบที่เป็นธรรมชาติก็คือ ความรักที่เกิดจากจิตดั้งเดิมของมนุษย์ที่ไม่ผ่านกระบวนการความคิด และเป็นความรักแบบบริสุทธิ์ที่ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยสมอง แต่เป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในจิตดั้งเดิมและสามารถเข้าถึง หรือสัมผัสได้ ถ้าใครคนนั้นสามารถเดินทางไปสู่จุดที่เป็นต้นกำเนิดของจิตดั้งเดิมนั้นได้

วิธีการไปถึงจุดนั้นไม่ได้ซับซ้อนอะไรนัก ...แค่เพียง ปิดสวิทช์ความคิดอยู่ระยะหนึ่ง ...ก็จะเข้าไปถึงจิตดั้งเดิมได้...แต่ จะมีสักกี่คนที่จะเข้าใจและเข้าถึงรูปแบบเรียบง่ายไม่ซับซ้อนแต่การปฏิบัติอาจจะยากยิ่ง...นั่นก็เพราะมนุษย์ไม่อาจจัดการความคิดของตนเองได้

อย่างไรก็ตาม...หากเข้าถึงความรักที่อยู่ที่จิตแท้ๆได้ ความรักนั้นจะไม่จำกัดแค่รักกันแบบหนุ่มสาวเท่านั้น แต่จะเป็นความรักที่แท้จริงสามารถรักทุกชีวิตในโลกได้โดยไม่ต้องเสแสร้ง หรือผ่านกระบวนการความคิดที่ต้องแยกแยะ หาเหตุ หาผล มารับรองเพื่อให้รัก  หากแต่เป็นความรักที่ไม่ต้องมีกฎเกณฑ์ ขอบเขต หรือวิธีการ

คนที่เข้าใจมิติแห่งความคิด และเลยไปถึงการเข้าถึงจิตแท้ๆได้ ย่อมเข้าใจเรื่องของรักในมิติที่กว้างขึ้น และไม่หวั่นไหวกับความรักและความคิดทุกรูปแบบ และนั่นคือความเข้าใจโลกไปพร้อมๆกัน

ถ้าไปถึงจุดนั้นแล้ว...คงไม่ต้องกลัวที่จะรักใคร หรือจะต้องพบกับอะไรอีกแล้ว...

Pete@(hand)somewhere