จริงๆแล้วชีวิตของคนเรานั้นจะหาคิดไปคิดมาช่วงเวลาแห่งการมีชีวิตอยู่นั้นมัน sansin มากเลยนะครับเพราะว่าปีแต่ละปีนั้นก็ผ่านไปไวเหลือเกินอะไรที่เราเคยคิดเคยหวังไว้ในบางครั้งเรานั้นอาจจะทำมันได้ในบางครั้งเราอาจจะทำไม่ได้ผมนั้นเป็นคนที่กลัวการจากไปมากที่สุดมันเรียกได้ว่ามันเป็นสิ่งหนึ่งหรือว่าสิ่งเดียวที่ทำให้ผมนั้นทุกข์ทรมานได้เลยผมไม่อยากที่จะคิดเลยนะครับถ้าวันนึงผมแก่ตัวลงไปแล้วผมต้องจากโลกใบนี้ไปกำลังจะจากโลกใบนี้ไปด้วยความสงบสุขอยู่บ้านมีความทุกข์ทนผมยังไม่อยากที่จะคิดเรื่องราวเหล่านี้แต่ว่ามันก็ไม่คิดจะวนเวียนเข้ามาอยู่ในหัวของผมอยู่เสมอเป็นประจำมันเป็นเรื่องราวที่หดหู่และน่าเสียใจเป็นอย่างมากและเมื่อผมนั้นคิดว่าถ้าหากเรานั้นต้องจากคนที่เรารักเขาน่าจะรู้สึกทรมานมากเพียงใดเท่านั้นจะรู้สึกทรมานขนาดไหนหรือว่าเขานั้นจะต้องทุกข์ทนมากเท่าไรหรือว่าเขาอาจจะไม่คิดถึงเราเลยก็ตามแต่เมื่อมองกลับกันผมนั้นกลับรู้สึกทุกข์มากกว่าถ้าหากคนที่ผมรักนั้นต้องจากผมไปมันคงจะเป็นช่วงเวลาที่แสนลำบากและกล้ำกลืนมันเป็นเรื่องน่าเศร้ามากๆเลยชีวิตของเรานั้นมันสั้นในการบางทีมันอาจจะสั้นเกินไปจนใครหลายคนนั้นยังไม่เคยที่จะได้ใช้ชีวิตด้วยซ้ำ