คนเราส่วนใหญ่ที่เกิดมาไม่ว่าจะอยู่โลกไหนดาวอะไร อยู่ในสถานะอะไร ส่วนใหญ่ก็รักสุขเกลียดทุกข์ กันทั้งนั้น บางคนก็หลงตัวตนอย่างหนักว่าความสุขนี้ยั่งยืนถาวรพอวันชี่นคืนสุขนั้นหมดไปเสียดายอิกกลายเป็นความทุกข์ เดือดร้อน ไปอีกหมกมุ่นอยู่กับความเสียดายเสียใจเพราะโดนเสน่หาร้อยรัด   แต่มีคนบางกลุ่มซึ่งมีอยุ่แค่เศษดินปลายเล็บของแผ่นดินในโลก คนพวกนี้เขามีความรู้สึกไม่ได้เย็นชาหรีอไร้ความรู้สึกอะไร แต่เขาเข้าใจ สุขมีมาก็หายไปทุกข์มีมาก็หายไป ไม่ทกข์ไม่สุขมีมาก็หายไป เป็นเรื่องปกติธรรมดา เขาจึงไม่เดือดร้อนอะไร นี่แหละ คนเหนือโลก