ใช่เลยครับ เคยเจอกับน้องๆในที่ทำงาน เช้าไปให้คำแนะนำทีไร เหมือนเค้าฟังไปงั้นๆจริงๆ อารมณนี้เลย

ก็อยู่ที่เจตนาเราน่ะครับ เจตนาในใจลึกๆเราดี ให้ของที่ปราณีตไม่เก่าสกปรกผุพัง หรืออาหารที่สดสะอาดไม่เหลือเดน หรือให้คำชี้แนะตักเตือนบอกกล่าวด้วยวาจาที่ไพเราะตามภาษาชาวเมืองเขาพูดกันไม่ทิ่มแทงกันด้วยหอกปาก หรือการพิมพ์เขียนหนังเสือขัอความที่เป็นสัจจะความจริง เด็มไปด้วย เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ...ผู้รับเขาจะคิดยังไง มีอาการอย่างไร ก็ไม่เป็นไรครับ,,,เพราะเราให้แบบเสียสละแล้วไม่หว้งผลผูกพันหรือสิ่งตอบแทนใดๆ แล้วแต่ผู้รับเขาจะจัดการเอาเองครับ....

นิทานเรื่ิงนี่สอนให้รู้ว่า

"อย่าข่มเขาโคขืนให้กินหญ้า"

555 ไม่ได้เป็นฝ่ายขืนใจโคอ่ะ

แค่จะบอกเล่าสำหรับคนบางคนที่กำลังขืนใจโคอยู่