เห็นด้วยคะกับบทความนี้

พิสูจณ์แล้วหรือครับ

ทุกสิ่งมีเกิดมีดับเห็นได้จากรอบๆตัวเราเลยคะเพียงแต่บอกไม่ได้ว่ามันจะเกิดเมื่อไรจะดับตอนไหนงา่ยๆเลยชีวิตคนสัตว์แม้แต่สิ่งของที่เราใช้งานทุกๆวัน

ทำไมเก่งจัง บางคนเรียนมา ขนาดจบ ด๊อกเตอร์ ยังไม่รู้เลยว่าเกิดดับเป็นยังไง...เวลาเรานั่งสมาธิ เห็นการเกิดดับก็เหมือนกันนะ สังเกตเวลาเราหายใจเข้าเราจะรู้สึกมีลมมาไหลเข้ามาทางจมูกและปากถ้าหุบไม่สนิทไปกระทบตรงลิ้นปี่ในช่องอกและจะนิ่งประมานสามวินาทีขณะนั้นลมหายใจเราดับและจะมีความคิดที่เป็นนามธรรมผุดขึ้นมาคือเกิด ถ้าคนที่เก่งละนันทิคือมีสติปล่อยวางเก่งความคิดที่เป็นนามธรรมจะถูกทิ้งไปทันทีและดับไป สติก็จะไปจับที่ลมหายใจออก ลมหายใจเป็นพลังงานธาตุลมที่หล่อเลี้ยงร่างกายพระศาสดาจัดว่าเป็นรูปธรรม ส่วนพวกความคิดทั้งหลายที่สัมผัสทางใจคือนามธรรม มันจะสลับกันเกิดดับๆอยุ่อย่างนี้ ขบวนนี้มันเกืดเร็วมากถ้าไม่เรียนรู้ขั้นตอนมาจะสังเกตุไม่ทันเลย ถ้าเราสังเกตอาการเห็นการเกิดดับทางจ้ตนี้บ่อยๆเราจะกลายเป็นคนมีสติและปัญญาเร็วขึ้นรู้ทันจิตใจ อย่างเช่นเราเดินๆไปมีคนมาด่าแม่เรา ถ้าเป็นคนทั่วๆไปจะวืปปรี๊ดโกรธขึ้นมาทันทีเลย แต่ถ้าเราฝึกสมาธิหรือมีปัญญาเห็นอาการของจิตอย่างที่ว่ามาแล้ว มันจะมีสติมาดักคัดกรองโยนทิ้งไปอย่างอัตโนมัติเพราะมันรู้ว่าเอาเข้ามาก็ไม่มีประโยชน์เราจะสำรวมนิ่งไม่สทกสะท้าน คนที่ด่าเราเมื่อเห็นอาการเราแบบนั้นก็จะเกรงเราไปเอง แต่ถ้าเราไม่เคยฝึกคือคิดหรือข่มใจเอาเองมันก็ได้เหมือนกันแต่ไม่ชัวร์มันจะเก็บกดและแค้นในใจกลายเป็นตกนรกทั้งเป็น ฮ่าๆๆๆ