ครั้งแรกที่เข้ามาในเวฟนี้ก็เพราะว่าเราพร้อมแล้วหลังจาก ที่เป็นโสดมาได้พักใหญ่ๆแล้ว และบอกกับตัวเองว่าเออเราน่าจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้งได้แล้วนะ แต่ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดนะ เพราะว่าเรามีความจริงใจให้กับคนที่เราคุยด้วยนะ คนทักมาก็เยอะ แต่ถ้าเราคิดว่าไม่โอเค เราจะไม่ตอบเค้าเลย บางครั้งไม่เข้าไปวิวโปรไฟล์เค้าด้วยซ้ำ                    

แต่ทุกครั้งที่เราคุยกับใคร เราก็จะคุยแค่คนเดียวนะ ก็ลองศึกษาเค้าดูว่าเป็นไง และแล้วทุกครั้งมันเหมือนกับเค้าก็แค่หวังผลประโชดจากเราแค่นั้นเอง

ที่จริงแล้วเราไม่ได้อยู่ที่ไทยนะ เราใช้ชีวิตย์อยู่ต่างประเทศจะยี่สิบปีแล้ว แต่เพราะเราอยู่สองประเทศมันทำให้เรารู้สึกว่าไม่มีที่ใดจะสุขใจเท่าเมื่องไทยแล้วละ คนไม่รู้เห็นฝรั่งแก่ๆเดินจูงเมือกันแล้วบอกว่าเค้าน่าอบอุ่นกันดีนะ แต่อยากให้มาอยู่จริงๆแล้วจะรู้ว่ามันโคตรจะเหงาเลย บางอย่างมันไม่ได้เป็นอย่างที่เราเห็นหรอก แต่ก็นั่นละค่ะ          ในโลกออนไลน์ก็หาคนที่จริงใจอยากเช่นเดียวกัน ทุกคนตางก็พูดว่าหาคู่ชีวิตย์แต่อย่าไรค่ะ ทำอย่างไรเราถึงจะได้เจอกัน บางคนเข้าพูดดีมากพอรู้ว่าเราอยู่ต่างประเทศ รีบบอกบายเลยแถมท้าย โอยอยู่ไกลจังคงไม่ไหวหรอกเพราะผมมีสาวๆที่นี่ให้เลือกเยอะแยะ  บางก็เข้ามา สนใจจะลงทุนไหมเอาเงินมาสิมาทำด้วยกัน พอเราบอกไม่สนใจก็ตักบทงั้นแค่นี้แล้วกัน. บางคนก็โอดครวญอยากไปอยู่ด้วยจังเลยไปได้ไหม แล้วก็สักพักเริ่มอยากได้ของชิ้นนี้มาก อยากได้มาแต่เด็ดแล้วแต่คงไม่มีปัญญาหรอกแพงเหลือเกิน แล้วมาบอกเราทำไมละ เฮ้อก็ย่างที่ว่าเราคงจะอยู่ผิดที่นั่นละ  มันเยทำให้เราคิดว่าเดียวนี้เมื่องไทยก็คงจะอยู่ยากเหมือนกันเนอะ  แต่เราก็แอบหวังติดๆนะว่า สักวันเราคงโชดดีเจอคนที่ใช่สำหรับเราก็ได้. ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านความในใจของเรานะค่ะ และเราก็คิดว่าคงมีหลายๆคนที่รู้สึกแบบเดียวกับเราเหมือนกัน  ถ้าอย่างไรก็มาแบ่งปันประสพการณ์กันบ้างนะค่ะ. ขอบคุณค่ะ